0
Γράφτηκε στις αρχές Ιουνίου του 1846, κατόπιν παραγγελίας, ενός πλούσιου κατοίκου της Λίλης (Lille), του δικαστή Πιέρ Ντιμπουά (1799-1872), με αφορμή τα εγκαίνια της σιδηροδρομικής γραμμής Λίλης - Παρισίων, που έγιναν στις 14 Ιουνίου 1846 και ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός για τη βιομηχανική πόλη του γαλλικού βορρά. Το λιμπρέτο έγραψε ο θεατρικός κριτικός και συγγραφέας Ζιλ Ζανέν (1804-1874), φίλου του Μπερλιόζ και του Ντιμπουά.
Ο Μπερλιόζ εκείνη την περίοδο συνέθετε την «Καταδίκη του Φάουστ» και αναγκάστηκε να το διακόψει για να συνθέσει σε μερικές ώρες μόνο το Τραγούδι των Σιδηροδρόμων, ένα κατά τ’ άλλα έλασσον έργο για τον σημαντικό γάλλο συνθέτη. Προφανώς δεν μπορούσε να αρνηθεί την υψηλή αμοιβή που πρόσφερε ο γάλλος δικαστής.
Το έργο ήταν σχεδόν ξεχασμένο μέχρι το 1966, όταν το ανέσυρε από την ναφθαλίνη ο γάλλος μαέστρος Ρομπέρ Μπλο, για να το παρουσιάσει την ίδια χρονιά στο Παγκόσμιο Συνέδριο Σιδηροδρομικών στο Παρίσι. Το Τραγούδι των Σιδηροδρόμων ηχογραφήθηκε από τη Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία των Γαλλικών Σιδηροδρόμων, υπό τη διεύθυνση του Ρομπέρ Μπλο.
Το Τραγούδι των σιδηροδρόμων
Είναι η μεγάλη μέρα, η μέρα της γιορτής,Η μέρα του θριάμβου και των δαφνών.
Για σας εργάτες,
Το στεφάνι είναι έτοιμο.
Στρατιώτες της ειρήνης,
Είναι η νίκη σας .
Είναι δική σας η δόξα
Των τόσων ευεργετημάτων.
Οι καμπάνες ηχούν από το ξημέρωμα,
και το κανόνι απαντά στις επάλξεις.
Κάτω από την τρίχρωμη ταινία
Ο λαός προστρέχει από παντού.
Πόσα βουνά εξαφανίστηκαν !
Πόσα ποτάμια γεφυρώθηκαν !
Ανθρώπινη δουλειά, ιδρώτας γονιμοποιός !
Τι θαύματα και τι μόχθος !
Οι ηλικιωμένοι, μπροστά σ’αυτό το θέαμα,
χαμογελώντας θα κατεβούν στον τάφο,
Αφού αυτό το θαύμα
Θα κάνει για τα παιδιά τους το μέλλον πιο μεγάλο, πιο όμορφο.
Θαύματα της βιομηχανίας
Εμείς οι μάρτυρες, πρέπει να τραγουδήσουμε
Η ειρήνη! Ο βασιλιάς! Ο εργάτης! Η πατρίδα !
Και το εμπόριο και τα καλά του!
Μέσα στις όμορφες εξοχές
Πιο ευτυχείς οι λαοί από τη φιλία
σηκώνουν τις φωνές τους μ’ επισημότητα
ως τον Θεό που κρύβεται στους ουρανούς!
