Τη νίκη της Εκκλησίας κατά των δυνάμεων του σκότους και τον θρίαμβο της πίστεως κατά των αιρέσεων εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε σήμερα. Γεμάτοι χαρά και εσωτερική ευφροσύνη, με ύμνους και ωδές πνευματικές, λιτανεύουμε στους δρόμους τις ιερές εικόνες, τον Τίμιο Σταυρό και τα ιερά λάβαρα διατρανώνοντας έτσι τον ενθουσιασμό μας και τη λατρεία μας στο υπερδεδοξασμένο και υπερύμνητο πρόσωπο του δομήτορος της Εκκλησίας μας Ιησού Χριστού, χάρις στη δύναμη του οποίου αποδιώχθηκε το σκότος της πλάνης κι έλαμψε η αλήθεια.
Όντως η Εκκλησία έχει υπερκόσμια δύναμη. Θεμελιώθηκε από τον Κύριο και δεν πρόκειται ποτέ να αφανιστεί διότι ο «ο Κύριος εν μέσω αυτής και ου σαλευθήσεται». Πολεμήθηκε λυσσαλέα από ισχυρούς μεγιστάνες, δεν κάμφθηκε όμως και δεν νικήθηκε, διότι τα όπλα της δεν ήταν κοσμικά «αλλά δυνατά τω Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων, λογισμούς καθαιρούντες και παν ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως του Θεού» (Β΄ Κορ. ι΄ 4-5). Βάφτηκε με το αίμα εκατομμυρίων παιδιών της, δεν αφανίστηκε όμως, διότι το μαρτύριο δίνει δόξα και ο θάνατος ζωή. Διήλθε «δια πυρός και σιδήρου», δεν υπέκυψε όμως διότι είχε τον Παράκλητο, που την στήριζε και την φωταγωγούσε.
Ας είναι δοξασμένο το όνομα του Θεού που δεν εγκατέλειψε τους στρατιώτες του και την προς ώρα δοκιμασία μετέτρεψε σε αιώνιο θρίαμβο. Αιώνια η μνήμη των αήττητων αγωνιστών και ηρώων της πίστεως μας, που για την Ορθοδοξία απαρνήθηκαν τα τερπνά του κόσμου και με χαρά θυσιάστηκαν γι’ Αυτήν.
Σήμερα, που η Εκκλησία περνά μια σκληρή δοκιμασία διασυρμού και κατασυκοφαντήσεως, που από πολλούς αμφισβητείται το κύρος και η ουσία της, ωφέλιμο είναι να κάνουμε λόγο για την ίδρυση και την πορεία της μέσα στον κόσμο, για να αποδειχθεί από την ιστορία ότι η Εκκλησία δεν είναι εγκόσμιο κατασκεύασμα, αλλά θεοΐδρυτο σύστημα με κεφαλή τον Ιησού Χριστό, που σκοπό έχει να σώσει τον άνθρωπο και τον κόσμο και να τον οδηγήσει από τη δουλεία της φθοράς στην ελευθερία της δόξης του Θεού (Ρω. η΄ 21).
Για να κατανοήσουμε τον σήμερα πανηγυριζόμενο θρίαμβο της Εκκλησίας, πρέπει να γυρίσουμε στις πρώτες ημέρες της ιδρύσεως της, για τις οποίες μας μιλά το σημερινό Ευαγγέλιο.
Τι ήταν η Εκκλησία πριν δυο χιλιάδες χρόνια; Μια μικρή ομάδα αγραμμάτων (Πραξ δ΄ 13) με αρχηγό έναν άσημο (κατά άνθρωπο μιλούμε) ξυλουργό, χωρίς πτυχία, χωρίς χρήματα, χωρίς προστάτες. Αυτοί οι αδύναμοι και ολίγοι ανέλαβαν να ανακαινίσουν τον κόσμο και παλεύοντας με πολλούς αντιπάλους να οδηγήσουν τους ανθρώπους στη νέα ζωή της χάριτος του Θεού. Δώδεκα αυτοί και εκατομμύρια οι εχθροί τους. Πτωχοί, γυμνοί, αγράμματοι οι Απόστολοι· πλούσιοι, ισχυροί, σοφοί οι αντίπαλοι. Με κοσμική εξουσία και πολλούς προστάτες οι αντίχριστοι· μόνοι και εγκαταλελειμμένοι οι χριστιανοί. Και όμως. Μέσα από την αδυναμία και την πτώχεια τους βλάστησε η δύναμη και η δόξα.
Μετά την κάθοδο του αγίου Πνεύματος η Εκκλησία ευλογείται και απλώνει τις πτέρυγες της σε όλο τον κόσμο. Ο Τερτυλλιανός βλέποντας την επέκταση της Εκκλησίας με καύχηση έλεγε στους εθνικούς: «Χθεσινοί είμεθα και όμως εγεμίσαμε όλες τις πόλεις σας, τα νησιά σας, τα φρούρια σας, τα πάντα. Μόνο τα είδωλα αφήσαμε σε σας». Κήρυκες και ευαγγελιστές διανέμονται σε όλο τον κόσμο για να μεταδώσουν το φως της αλήθειας και της αγάπης. Ο Παύλος στην Ευρώπη, ο Πέτρος στην Ιουδαία και στην Ασία, ο Ανδρέας στον Πόντο, ο Θωμάς στην Περσία, ο Ματθαίος στην Αιθιοπία και όλοι γενικά οι Απόστολοι «διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον» (Πραξ. η΄4). Αργότερα και άλλοι, διάδοχοι των Αποστόλων, παντού κηρύττουν το Ευαγγέλιο και ανυψώνουν τον Τίμιο Σταυρό σε χώρες αγρίων, απολίτιστων και ειδωλολατρών.
Όπου έπεσε ο σπόρος του θείου λόγου μεταμορφώθηκαν οι κοινωνίες και τα έθνη. Ιδρύθηκαν «Βασιλειάδες» για την περίθαλψη του ανθρώπινου πόνου. Η αγάπη και η ειρήνη βασίλευσε στις ταραγμένες καρδιές. Το ανθρώπινο πρόσωπο ανυψώθηκε στην πρέπουσα θέση. Το φως του Χριστού έλαμψε απ’ άκρου σε άκρο της Οικουμένης.
Μετά την κάθοδο του αγίου Πνεύματος η Εκκλησία ευλογείται και απλώνει τις πτέρυγες της σε όλο τον κόσμο. Ο Τερτυλλιανός βλέποντας την επέκταση της Εκκλησίας με καύχηση έλεγε στους εθνικούς: «Χθεσινοί είμεθα και όμως εγεμίσαμε όλες τις πόλεις σας, τα νησιά σας, τα φρούρια σας, τα πάντα. Μόνο τα είδωλα αφήσαμε σε σας». Κήρυκες και ευαγγελιστές διανέμονται σε όλο τον κόσμο για να μεταδώσουν το φως της αλήθειας και της αγάπης. Ο Παύλος στην Ευρώπη, ο Πέτρος στην Ιουδαία και στην Ασία, ο Ανδρέας στον Πόντο, ο Θωμάς στην Περσία, ο Ματθαίος στην Αιθιοπία και όλοι γενικά οι Απόστολοι «διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον» (Πραξ. η΄4). Αργότερα και άλλοι, διάδοχοι των Αποστόλων, παντού κηρύττουν το Ευαγγέλιο και ανυψώνουν τον Τίμιο Σταυρό σε χώρες αγρίων, απολίτιστων και ειδωλολατρών.
Όπου έπεσε ο σπόρος του θείου λόγου μεταμορφώθηκαν οι κοινωνίες και τα έθνη. Ιδρύθηκαν «Βασιλειάδες» για την περίθαλψη του ανθρώπινου πόνου. Η αγάπη και η ειρήνη βασίλευσε στις ταραγμένες καρδιές. Το ανθρώπινο πρόσωπο ανυψώθηκε στην πρέπουσα θέση. Το φως του Χριστού έλαμψε απ’ άκρου σε άκρο της Οικουμένης.
Στην ιερή της αποστολή η Εκκλησία αντιμετώπισε την πολεμική των δυνάμεων του σκότους. Μετά τους πρώτους σκληρούς διωγμούς, οι οποίοι έβαψαν τν οικουμένη με το αίμα των αγίων μαρτύρων, ήλθαν οι εσωτερικοί πόλεμοι των αιρέσεων, οι οποίες έσκισαν τον άγραφο χιτώνα της ενότητας και επισώρευσαν πολλά δεινά στην Εκκλησία. Ο σατανικός εγωισμός και τα ανθρώπινα πάθη διαίρεσαν τους αδελφούς και ξεσήκωσαν πνευματικές καταιγίδες κατά «της αγίας νηός». Αργότερα ο υλιστικός φανατισμός και το αντιεκκλησιαστικό μένος του μεσαίωνα, η θεοποίηση της τεχνολογίας και των ανθρωπίνων δυνατοτήτων τα τελευταία χρόνια, πολέμησαν την Εκκλησία με υποκριτικότερες μεθόδους, με μοναδικό πάντα στόχο τον αφανισμό της από το προσκήνιο της ζωής. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή εποχή της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της προόδου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απέναντι στην Εκκλησία συνεχίζεται η ίδια τακτική. Άλλοτε απροκάλυπτα και φανερά, άλλοτε συγκεκαλυμμένα και ύπουλα καταδιώκεται η Εκκλησία. Οι εχθροί της μεθοδεύουν τον παραμερισμό τα, τον εξευτελισμό της, τη συρρίκνωση της, τη διαγραφή της από τη ζωή των κοινωνιών. Βίαιος άνεμος αθεΐας από το Βορρά, μολυσμένα νέφη διαφθοράς από τη Δύση, παραθρησκείες από την Ανατολή, ιδεολογικοί σεισμοί και πλημμυρίδες αντίχριστων θεωριών, σκοτεινές μέθοδοι και πονηρά συστήματα εκκοσμικεύσεων κυκλώνουν την Εκκλησία του Χριστού και προσπαθούν να την καταποντιστούν στο πέλαγος της λήθης και του διασυρμού.
Αγνοούν όμως οι πολέμιοι της, ότι η Εκκλησία έχει κεφαλή τον Χριστό και «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής» (Ματθ. ιστ΄19). Γι’ αυτό, παρά τους πολέμους και την οργανωμένη κακία, παρά τα πανούργα σχέδια των εχθρών της ζει και θα μεγαλουργεί αιωνίως, διότι έχει κυβερνήτη τον Χριστό «και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος». Ανοίξτε την Αποκάλυψη του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου να δείτε, ότι η Εκκλησία θα μεγαλουργήσει, η άνω Ιερουσαλήμ θα φωτιστεί με το δόξα του Θεού αιωνίως και «οι πυλώνες αυτής ου μη κλεισθώσιν ημέρας· νύξ γαρ ουκ έσται εκεί και οίσουσι την δόξαν και την τιμήν…» (Απ. κα΄ 9-27).
Ο θρίαμβος της σημερινής ημέρας υπαγορεύει και το χρέος όλων των Ορθοδόξων στην αγωνιζόμενη Εκκλησία. Να πράξουμε το κατά δύναμη για τη διάδοση της πίστεως και τη δόξα της. Να τηρήσουμε την ενότητα της πίστεως «εν τω συνδέσμω της ειρήνης» (Έφεσ. δ΄3). Να ζήσουμε ενάρετη ζωή, όπως οι στυλοβάτες και αγωνιστές της Ορθοδοξίας τους οποίους σήμερα μακαρίζουμε. Να πράξουμε το καθήκον μας απέναντι στους αδελφούς μας που ποθούν να γνωρίσουν το φως της Ορθοδοξίας. Ο Απόστολος Φίλιππος, όταν ανακάλυψε τον Χριστό, έσπευσε να καλέσει και τους άλλους. Το ίδιο να πράξουμε κι εμείς. Το φως της Ορθοδοξίας πρέπει να λάμψει σε όλο τον κόσμο. Η Ορθοδοξία είναι η ιερή παρακαταθήκη που απαιτεί συνέχεια και παγκοσμιότητα. Αυτό το θείο φως, το οποίο αγωνίστηκαν οι πατέρες μας να διατηρήσουν άσβεστο, ας μεταλαμπαδεύσουμε στους εντός και εκτός αδελφούς μας. Ας μην τους αποστερήσουμε μια μεγάλη ελπίδα.
Γιώργος Σαββίδης –Μ. Πάφου
ΑΚΤΙΝΕΣ
ΑΚΤΙΝΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου