ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ: Τζόνι Γουίντερ 1944

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Τζόνι Γουίντερ 1944 – 2014

Σπουδαίος αμερικανός κιθαρίστας του ηλεκτρικού μπλουζ, με τα χαρακτηριστικά κατάλευκα λευκά μαλλιά και το αποστεωμένο σώμα. Ο Μπι Μπι Κινγκ τον χαρακτήρισε ως τον καλύτερο λευκό κιθαρίστα του μπλουζ.

Ο Τζόνι Γουίντερ (Johnny Winter) γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1944 στο Μπομόν του Τέξας και ασχολήθηκε από πολύ μικρός με τη μουσική. Στα δέκα του χρόνια ερμήνευσε σ’ ένα παιδικό σόου τραγούδια των Everly Brothers μαζί με τον αδελφό του Έντγκαρ και στα 15 του πρωτοηχογράφησε το τραγούδι «School Day Blues» με το συγκρότημά του Johnny and the Jammers. Η αφορμή για να μάθει ηλεκτρική κιθάρα ήταν το παίξιμο του Μάντι Γουότερς και του Μπι Μπι Κίνγκ.

Τον Δεκέμβριο του 1968 η καριέρα του έλαβε ανοδική τροχιά, όταν ο Μάικλ Μπλουμφιλντ τον προσκάλεσε να παίξει στη συναυλία που έδινε με τον Αλ Κούπερ στη Νέα Υόρκη. Η ερμηνεία του στο τραγούδι του Μπι Μπι Κινγκ «It's My Own Fault» εντυπωσίασε τους ανθρώπους της δισκογραφικής εταιρείας Columbia και λίγες ημέρες αργότερα υπέγραψαν μαζί του συμβόλαιο συνεργασίας. Το 1969 κυκλοφόρησε τον ομότιτλο πρώτο του δίσκο (δεύτερο στην καριέρα του), από τον οποίο ξεχώρισαν τα τραγούδια «Dallas», «Good Morning Little School Girl» (σύνθεση Σόνι Μπόι Γουίλιαμσον) και «Be Careful With A Fool» (σύνθεση Μπι Μπι Κινγκ). Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στο περίφημο ροκ φεστιβάλ του Γούντστοκ.

Τη δεκαετία του '70 διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αναζωογόνηση της καριέρας του Μάντι Γουότερς, τον οποίο θαύμαζε απεριόριστα. Έγινε ο παραγωγός σε τρεις δίσκους του, «Hard Again» (1977), «I'm Ready» (1978) και «Muddy "Mississippi" Waters – Live» (1979), που τιμήθηκαν με Γκράμι καλύτερου μπλουζ δίσκου. Το 2003 το αμερικανικό περιοδικό Rolling Stone τον κατέταξε στην 63η θέση στη λίστα με τους 100 κορυφαίους κιθαρίστες όλων εποχών.

Ο Τζόνι Γουίντερ πέθανε στις 16 Ιουλίου του 2014 στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στη Ζυρίχη, δύο ημέρες μετά την εμφάνισή του σε φεστιβάλ μπλουζ στη Γαλλία. Ήταν μάχιμος μουσικά μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, γιατί, όπως είχε δηλώσει σε μία συνέντευξή του λίγο πριν από την πρώτη συναυλία επί ελληνικού εδάφους (Θεσσαλονίκη, 16 Μαΐου 2008) «θα παίζω μπλουζ έως την ημέρα που θα πεθάνω».