Γράφει ο Δημήτρης Σεραφής
Γεγονός 1ο: 60 περίπου μέλη της νεοναζιστικής CasaPound επιτίθενται την Κυριακή 18 Γενάρη με λοστούς στο αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό κέντρο Dordoni της Cremona. Κατά την διάρκεια της επίθεσης ο Emilio, μέλος του κοινωνικού κέντρου και επί χρόνια αγωνιστής του ρεύματος της ιταλικής αντιεξουσιαστικής αυτονομίας [Autonomia Contro Potere] και του ιταλικού ανταγωνιστικού κινήματος, χτυπιέται στο κεφάλι με σιδερολοστό. Αφού πέφτει, τα μέλη της CasaPound συνεχίζουν να τον κλωτσούν. Τα λίγα μέλη του κέντρου που βρίσκονταν μαζί του εκείνη τη στιγμή, για συνηθισμένες εργασίες αυτοδιαχείρισης, στο κέντρο, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τους φασίστες και καταφέρνουν εν τέλει να τους απομακρύνουν. Μετά την άμεση μεταφορά του στο νοσοκομείο, ο Emilio παραμένει σε κώμα, φέροντας βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ενώ η ζωή του βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Αναφορές γίνονται και για άλλα, ελαφρά τραυματισμένα, μέλη του κέντρου Dordoni, κατά τη διάρκεια της δολοφονικής φασιστικής επίθεσης.Γεγονός 2ο: Την ίδια νύχτα, πλήθος κόσμου, μέλη των πραγματικοτήτων του ανταγωνιστικού κινήματος και της ιταλικής αυτονομίας, συγκεντρώνονται προς υπεράσπιση του κοινωνικού κέντρου και πραγματοποιούν συνέλευση στο χώρο. Άμεσες, μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες πραγματοποιούνται την επομένη στηΡώμη, τηBologna, το Torino, τη Brescia, ενώ άλλες αναμένεται να γίνουν τις επόμενες μέρες στο Μιλάνο και σε σχεδόν όλες τις ιταλικές πόλεις, σε μια εβδομάδα έντονης αντιφασιστικής δράσης που κλιμακώνεται με τηνπανιταλική πορεία, στις 24 Γενάρη στην Cremona.
Οι μεγάλοι πρόλογοι, ενδεχομένως να μην έχουν κανένα νόημα όταν καλείσαι να περιγράψεις το «εδώ και τώρα». Ειδικά όταν ζεις το διάλογο των συνελεύσεων, τις δράσεις που διεξάγονται έκτακτα, προσπαθώντας να απαντήσουν, στην πράξη, στη φασιστική επίθεση.
Η απάντηση, «εδώ και τώρα»…
Σαν μια πτυχή της μιντιακά αθέατης, πολλές φορές, απάντησης που δίνεται καθημερινά στους δρόμους της πολύπλευρης κοινωνικής μάχης, η οποία αγκαλιάζει τη μάχη για το δικαίωμα στην κατοικία και στην αξιοπρεπή διαβίωση ενάντια στον νόμο για την επιχειρηματική «αξιοποίηση» των εργατικών κατοικιών και στις εξώσεις που συνεχίζουν και εντείνονται. Μια πτυχή που αγκαλιάζει τον αγώνα για αξιοπρεπή δουλειά κόντρα στον νέο αντεργατικό κυβερνητικό νόμο, την πάλη ενάντια στην καθολική εμπορευματοποίηση και στις επιχειρήσεις τύπου “MILANO-EXPO2015”.Στην εποχή της -σοσιαλδημοκρατικού κορμού- κυβέρνησης Renzi.
Το «εδώ και τώρα» μιας κοινωνικής πραγματικότητας και κίνησης που επιχειρεί να θεσμίσει πράγματα, να δημιουργήσει τα πεδία των δικών της όρων και θεσμών κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, που επιχειρεί να αποδείξει πως μπορούμε να επιβιώνουμε και να ζούμε δημιουργώντας σχέσεις που επιδιώκουν να είναι σήμερα –και όχι αύριο- καθολικά ανταγωνιστικές ως προς το κεφάλαιο και το κράτος. Πολλοί «άλλοι κόσμοι» που απαντούν έμπρακτα στο φασισμό, στο δρόμο, στην καθημερινή πράξη, αλλά επιμένουν να μην τον βλέπουν ως άλλος ταύρος που του κουνάνε το κόκκινο πανί, μέσα στο γήπεδο που του “φτιαξαν για να τον δουν να θυσιάζεται θεαματικά, ενδεχομένως για μια ακόμη φορά˙ αν αναλογιστούμε την ιστορία της ιταλικής περίπτωσης…
…σε αυτή την εποχή…
Στην εποχή που ο φασισμός επιχειρεί να αποτελέσει ξανά ρεύμα με κινηματικούς και πολιτικούς όρους που θα ξεφεύγουν από το πεδίο των ιδεολογικών -και μόνο- διακηρύξεων και θα απευθύνονται στο πεδίο της καθημερινής πράξης. Από τις καταλήψεις στέγης της CasaPound, μόνο για Ιταλούς, στα συσσίτια και στις λαϊκές αγορές μίσους της Forza Nuova, η οποία πρόσφατα έτυχε ξανά του χαιρετισμού ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής, στη συγκέντρωση ευρωπαϊκών νεοφασιστικών οργανώσεων που πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο. Στην εποχή που ο φασισμός εμφανίζεται ως ενδεχόμενος κυβερνητικός εταίρος μιας όλο και πιο συντηρητικής ελίτ, που επιχειρεί να διαμορφώσει νέα πρότυπα και νέους όρους στην πορεία της συγγραφής ενός νέου κεφαλαίου της ιστορίας της ταυτόχρονης κρίσης και ανάπτυξης του σύγχρονου καπιταλισμού.
Σε αυτή την εποχή. Σε αυτό το χωρίς σύνορα «εδώ και τώρα» που συνεχίζουμε να επιμένουμε πως μένει να κριθεί προς ποιανού το μέρος θα γείρει.
Από εκεί που χρόνια βαράνε όλα τα σφυριά της επίθεσης του υπό κρίση ευρωπαϊκού και παγκόσμιου καπιταλιστικού κόσμου, χρόνια τώρα. Εκεί που κοιτούν όλα τα διαφορετικά παγκοσμίως βλέμματα. Στη γη του Δεκέμβρη, των μαζικών απεργιών, των Πλατειών των «κάτω», των φοιτητικών καταλήψεων, των αγώνων για κοινωνικές ελευθερίες. Εκεί που, από την άλλη, χάσαμε τις γειτονιές του κέντρου της πόλης μας κουνώντας το δάχτυλο του αντιφασισμού από μακριά, στο όνομα ενός «λίγου» στρατηγικού επανεξοπλισμού για το επαναστατικό επέκεινα –απουσία επί της ουσίας πράξης. Από ένα φασισμό που θα μας πληγώνει όταν θυμόμαστε τον Φύσσα, το όνομα του οποίου γράφεται στους τοίχους ιταλικών πόλεων, πλάι στο όνομα του δολοφονημένου από Ιταλούς φασίστες, Dax, πάνω από το ιταλικό “vive”. Από εκεί, η δική μας, έμπρακτη αλληλεγγύη είναι «εδώ και τώρα» πιο αναγκαία. Στις δικές μας πραγματικότητας και μάχες!
[φωτογραφίες: Infoaut.org και Radio Onda d’Urto]
Από: http://www.toperiodiko.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου