» …Είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί και δεν επιζητάμε συμπάθεια, συμπόνια ή κατανόηση επειδή πράξαμε ‘λάθος’ σε ένα ‘λάθος’ κόσμο. Επιδιώκουμε τη διάδοση των προταγμάτων μας και των πρακτικών μας και θα το παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας λέξη, μέχρι την τελευταία μας σφαίρα.
» Κάθε μας επιθετική πράξη, είναι και μία στιγμή του συνολικού επαναστατικού πολέμου που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα. Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα…»
-Νίκος Ρωμανός, Δημήτρης Πολίτης,Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Γιάννης Μιχαηλίδης-
————————————————————————————————————————————————-
Η απόρριψη της αστικής κοινωνίας, των ηθών, των ιδεών και των αξιών της έρχεται μέσα απ’ τα ίδια της τα σπλάχνα. Απ’ τα παιδιά της. Ναι. Απ’ τα παιδιά των Βορείων Προαστίων που δηλώνουν «αμετανόητοι αναρχικοί» και «δεν επιζητούν τη συμπάθεια, τη συμπόνια ή κατανόηση επειδή διέπραξαν «λάθος» σε ένα «λάθος κόσμο»»!
Η επιστολή των Νίκου Ρωμανού, Δημήτρη Πολίτη, Ανδρέα–Δημήτρη Μπουρζούκου και Γιάννη Μιχαηλίδη είναι ένα κείμενο ηθογραφία της Ελλάδας του 21ου αιώνα, της Ελλάδας της κρίσης. Είναι μια κραυγή απόγνωσης και αυτογνωσίας της αστικής τάξης και των ανώτερων μεσοστρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας που μαρτυρά την ηθική της χρεοκοπία. Τα δικά της παιδιά βγάζουν μια κραυγή απελπισίας που δεν μπορεί να υπερβεί τα αδιέξοδα της ταξικής τους καταγωγής. Πάνω απ’ όλα όμως, είναι μια γνήσια κραυγή που αναζητάει απεγνωσμένα λύτρωση απ’ τα δεσμά της και ταυτόχρονα αναδεικνύει τα αδιέξοδα που παράγει και αναπαράγει η κυρίαρχη τάξη και οι αξίες με τις οποίες διαπαιδαγωγείται πρώτα απ’ όλες η ίδια.
Η επιστολή των 4 παιδιών είναι μια ομολογία της χρεοκοπίας των αξιών και των ηθών της αστικής κοινωνίας, της κοινωνίας της οποίας «προϊόντα» αποτελούν τα ίδια αυτά τα παιδιά. Είναι η ανάδειξη της χρεοκοπίας της χλιδής που βασίζεται στην παραγωγή σύγχρονων Αθλίων. Χαρακτηρίζουν τη ληστεία μιας τράπεζας «συνειδητά πολιτική πράξη» και την «αντίστασή μας στην επέλαση της ψυχικής και αξιακής χρεοκωπίας του κόσμου τους».
Είναι φυσικό επακόλουθο να αντιλαμβάνονται έτσι την ενέργειά τους που ίσως οι περισσότεροι από μας θα τη χαρακτηρίζαμε πλιάτσικο. Την αντιλαμβάνονται έτσι γιατί πολύ απλά ξέρουν από «πρώτο χέρι» ότι η τάξη απ’ την οποία προέρχονται, κυριαρχεί γιατί ληστεύει, μέσω της μισθωτής εργασίας, τον ιδρώτα και το μόχθο ακόμα και τη ζωή των εργατών και του λαού. Γι’ αυτό τη μόνη γλώσσα που μπορούν να αντιτάξουν στην τάξη τους για να «συνομιλήσουν» μαζί της, είναι η γλώσσα που έμαθαν ως παιδιά αυτής της τάξης. Τη γλώσσα της ληστείας. Οι γονείς τους απλά λήστευαν τους γονείς και τα παιδιά των άλλων φτωχών συνοικιών για να εξαργυρώσουν την ύπαρξη των παιδιών των βορείων προαστίων. Για να εξαργυρώσουν την ύπαρξη των δικών τους παιδιών. Αυτά τα παιδιά αυτό που έχουν εισπράξει είναι ότι αποτελέσαν για τους γονείς τους ένα ακόμα ιδιοκτησιακό στοιχείο όπως το Jeep, η βίλα με τον κήπο στο Ψυχικό, οι τραπεζικές καταθέσεις στην Ελβετία κλπ. «Αγαθά» που τα έχει πληρώσει ενδεχομένως και με την ίδια του τη ζωή κάποιος εργάτης στο Πέραμα, στο Περιστέρι, στην Ελευσίνα ή οπουδήποτε αλλού σε κάποιο «εργατικό ατύχημα».
Και αυτός ο εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης οδηγεί το γιο του αστού στην αναρχία. Στην μικροαστική και αστική βία, όσο αυτός εγκαταλείπει μόνο ηθικά την τάξη του και όχι πολιτικά, όσο δεν μπορεί να αντιληφθεί την ανάγκη να γίνει και αποστάτης της τάξης του και να συνδεθεί με τις αξίες και τις αρχές των εκμεταλλευόμενων, με την εργατική τάξη και τον επιστημονικό σοσιαλισμό για να μπορέσει να βρει και ένα άλλο ηθικό πλαίσιο που θα σέβεται την ανθρώπινη ύπαρξη.
Η ακύρωσή τους ως ανθρώπινων υπάρξεων εξαιτίας της ταξικής τους καταγωγής ως γόνων της κυρίαρχης τάξης είναι που γεννά και το ανάλογο μίσος προς τους όρους της κοινωνίας που παράγει και αναπαράγει τις σχέσεις εκμετάλλευσης και κυριαρχίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό μπορεί να εξηγήσει και το γιατί 4 αμούστακα παιδιά δηλώνουν έτοιμα να προβούν και σε «πολιτικές εκτελέσεις»! Δηλώνουν έτοιμα να χρησιμοποιήσουν τα όπλα σε συμπλοκή με τους «μπάτσους».
Αξίζει όμως τον κόπο να δει κανείς πιο ολοκληρωμένα και πως τις αντιλαμβάνονται και τις αντιπαραθέτουν στα βασανιστήρια που υποβλήθηκαν απ’ τους αστυνομικούς και απ’ τα οποία καταρχήν έγιναν γνωστοί σε όλους εμάς. «Θεωρούμε αυτονόητο –λένε–πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μια σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και την υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας… …Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή τακτική των πολιτικών εκτελέσεων, καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε».
Σε κάθε περίπτωση τέτοιοι τύποι αξίζουν για δύο λόγους το σεβασμό μας: Πρώτον, γιατί δεν χρησιμοποίησαν τον οδοντίατρο που κρατούσαν όμηρο ως ασπίδα στη συμπλοκή τους με τις αστυνομικές δυνάμεις γιατί όπως λένε «η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του. …Κατά τη διάρκεια της σύλληψής μας το μόνο που δηλώσαμε από την αρχή ήταν ότι ο άνθρωπος που είχαμε μαζί μας δεν είχε καμία σχέση με τη ληστεία και εμάς». Και δεύτερον, γιατί όπως είναι έτοιμοι να στερήσουν τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου που θεωρούν ότι είναι υπεύθυνος για «τον κόσμο της κυριαρχίας και της υποδούλωσης» είναι έτοιμοι, παρότι αμούστακα παιδιά, να δεχτούν αδιαμαρτύρητα τις συνέπειες ακόμα και το βασανισμό τους.
Στην απορία ότι αυτού του είδους οι οργανώσεις είναι ή μπορεί να γίνουν υποχείρια μυστικών υπηρεσιών, ότι σχετίζονται με το κοινό έγκλημα κλπ, ναι είναι απόλυτα σωστά όλα αυτά. Ωστόσο θ’ αναρωτηθούμε γιατί έστω και ως «υποχείρια» κάποιων, αμούστακα παιδιά (και ίσως την περίοδο που διανύουμε, ειδικότερα μετά το Δεκέμβρη του 2008 είναι πολλά περισσότερα αυτά τα παιδιά από κάθε άλλη φορά στην Ελλάδα) που δεν αντιμετώπισαν φτώχεια αλλά ζούσαν στη χλιδή, φτάνουν ως το σημείο να παίξουν κορώνα γράμματα την ίδια τη ζωή τους ως «αμετανόητοι αναρχικοί»;
Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε τα κοινωνικά φαινόμενα με όρους επιστήμης και όχι με χωροφυλακίστικες προσεγγίσεις. Και αυτό οφείλει κανείς και απέναντι στους «αμετανόητους αναρχικούς» και τη μέθοδο δράσεων τύπου Ρομπέν των Δασών και ατομικής τρομοκρατίας που χρησιμοποιούν ή είναι έτοιμοι να το κάνουν. Γι’ αυτό θα θυμηθούμε το Λένιν που παρά το θαυμασμό του για τους Ναρόντνικους σε ότι αφορά την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία με την οποία ήταν έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους για τα ιδανικά τους, ήταν αμείλικτος πολέμιος πολιτικά απέναντί τους και στη μέθοδο της τρομοκρατίας και των δολοφονιών γιατί «πολιτική μπορεί να γίνει με όρους μαζών και όχι μεμονωμένων ηρώων».
Και ιστορικά νίκησε ο μαρξιστής Λένιν. Άλλωστε το είχε υποσχεθεί στο νεκρό αδελφό του μετά την εκτέλεσή του εξαιτίας της απόπειρας δολοφονίας του τσάρου Αλέξανδρου III. «Εμείς θα καταφέρουμε ότι δεν καταφέρατε εσείς γιατί θα ακολουθήσουμε άλλο δρόμο» ήταν τα λόγια του Λένιν, του κατά κόσμον Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, του μετέπειτα ηγέτη των Μπολσεβίκων και της Οκτωβριανής Επανάστασης που συγκλόνισε τον Κόσμο και αποτέλεσε το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός του 20ουαιώνα.
Υστερόγραφο: Ολόκληρη η επιστολή των τεσσάρων στοhttp://news.in.gr/greece/article/?aid=1231234925
http://www.inprecor.gr/index.php/archives/231644
Πηγή. e-oikodomos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου