«Γράφει o Αλέξανδρος Στεργιόπουλος»
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε αρκετούς μήνες πριν, με αφορμή την αθώωση των παρολίγο δολοφόνων της Μανωλάδας. Το βγάζουμε τώρα από το συρτάρι, για να θυμίσουμε –με χαρακτηριστικά περιστατικά και άλλα τόσα που δεν αναφέρονται και θα έρθουν στο μυαλό όλων- ότι η Δικαιοσύνη, σε συνεργασία με την Πολιτεία που δυσκολεύονται να βρουν λύση και αποφάνθηκαν μέχρι στιγμής κατηγορηματικά εναντίον του αιτήματος του Νίκου Ρωμανού εκφράζει στο έπακρο την αρρωστημένη δημοκρατία μέσα στην οποία προσπαθούμε να αναπνεύσουμε… Κάθιδρος έπεσε στα γόνατα και άρχισε να σκάβει το χώμα. Δεν είχε εργαλεία. Δεν τα χρειαζόταν. Απελπισία και οργή τον ωθούσαν στην ύστατη προσπάθειά του. Να ψάξει να τη βρει. Έστω και στο σκοτάδι του χώματος. Του αρχέγονου, σταθερού σημείου γέννησης-θανάτου. Έσκαβε με μανία. Τα χέρια του είχαν γίνει καφέ. Τα νύχια του δεν φαίνονταν πια. Μαύρα. Από χώμα και αίμα. Μαύρο αίμα. Η κούραση και ο πόνος δεν τον λύγιζαν. Ένα φως φάνηκε όταν το στόμα της γης άνοιξε. Επιτέλους. Την είχε βρει.Ήταν το πτώμα της Δικαιοσύνης.
Πλέον έχει βρικολακιάσει και ζητά αίμα. Αίμα αγωνιστών. Αίμα εργατών. Ελλήνων, αλλοδαπών. Ανθρώπων που αγωνίζονται, που παλεύουν. Ανθρώπων που πιστεύουν σε κάτι διαφορετικό. Η κοινωνική ειρήνη αναζητείται, διεκδικείται, ώστε να αποδοθεί «αληθινή» Δικαιοσύνη. Η σημερινή της έκφανση βάζει τη νεοφιλελεύθερη μονογραφή στη λύση του κοινωνικού συμβολαίου. Το πληγωμένο σώμα των εκμεταλλευόμενων φέρει ουκ λίγα στίγματα άδικης δικαιοσύνης. Τελευταίο κάψιμο, η περίπτωση των μεταναστών εργατών στη Μανωλάδα. Η σπάθα της αστικής δικαιοσύνης πίπτει στα κεφάλια αυτών που απλά δεν θέλουν να τα έχουν μονίμως σκυμμένα. Θέλουν να βλέπουν κι ένα κομμάτι ουρανού. Ας δούμε, όμως, κάποια από τα πιο επώδυνα χτυπήματα της «συμμαχίας» Δικαιοσύνης-Κράτους.
Ματωμένες φράουλες
Τον Απρίλιο του 2013 οι εργάτες στα φραουλοχώραφα του Ν. Βαγγελάτου αποφάσισαν να βγάλουν τις αλυσίδες. Αόρατες, αλλά σφιχτά δεμένες πάνω τους. Οι περισσότεροι από το Μπαγκλαντές. Θύματα στυγνής εκμετάλλευσης του Έλληνα εργοδότη. Ζήτησαν τα δεδουλευμένα. Όχι κάτι περισσότερο. Ήξεραν και οι ίδιοι ότι η σκουριά του μετάλλου δεν θα έφευγε από το σώμα και την ψυχή τους. Τα μαντρόσκυλα του ιδιοκτήτη έβγαλαν τις καραμπίνες και τους πυροβόλησαν. Σάλος. Πέσαμε πάλι από τα σύννεφα. Προσδοκούσαμε ότι αυτή τη φορά θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Αφελείς που ήμασταν και είμαστε. Αθώος ο επιχειρηματίας και ένας από τους επιστάτες. Εξαγοράσιμες οι ποινές για τους άλλους δύο.
Ζωές στο αρχείο
Ιανουάριος. Πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και τη Συρία στο Φαρμακονήσι. Η τραγωδία τους δεν εξελίχθηκε. Γιγαντώθηκε στο ελληνικό, υδάτινο έδαφος. Το σαπιοκάραβο που τους μετέφερε αφήνεται στην τύχη του. Χαλάει λίγα μέτρα από το Φαρμακονήσι. Το ελληνικό Λιμενικό το ελέγχει. Δένει το σκάφος και το ρυμουλκεί. Οι πρόσφυγες κάνουν λόγο ότι σκοπός ήταν να τους κατευθύνουν στα τουρκικά παράλια. Δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο ασφαλείας κι ας είναι ο καιρός άγριος. Έξι μποφόρ, κύμα. Αποτέλεσμα; Πνίγονται οκτώ ανήλικοι και τρεις γυναίκες από το Αφγανιστάν. Το Ναυτοδικείο Πειραιά τοποθετεί την υπόθεση στο αρχείο. Τελικά, έφταιγε… η θάλασσα και οι ίδιοι που αναζητούσαν καλύτερη τύχη.
Η βρωμιά αυτή δεν φεύγει
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ταξικής επίθεσης, από την πλευρά της εξουσίας, είναι ο αγώνας των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών. 595 τον αριθμό και 11 μήνες σε απεργία. Φωνάζουν, μάχονται για την επαναπρόσληψή τους. Τέθηκαν σε καθεστώς διαθεσιμότητας και αιωρούνται πάνω από τον Καιάδα της ανεργίας. Σαδιστικό, όπως και η συμπεριφορά κυβέρνησης, δικαιοσύνης. Το Πρωτοδικείο βγάζει υπέρ τους απόφαση. Αμέσως το Υπ. Οικ. καταθέτει αίτηση αναστολής. Ο Άρειος Πάγος την κάνει δεκτή και ο σαδισμός γίνεται σπαραγμός ψυχής για τις γυναίκες που βλέπουν το μέλλον τους να χάνεται. Το σκεπτικό βασίστηκε στην υπηρέτηση του δημόσιου (;) συμφέροντος. [σ.σ. Λίγες μόνο μέρες πριν, αρχές Δεκέμβρη 2014, ανακοινώθηκε από την ιστοσελίδα του ΑΣΕΠ η οριστική απόλυσή του]
Δικαίωμα η απεργία. Σε άλλο πλανήτη ίσως
Εδώ έχουμε κατά συρροή εγκλήματα από τη Θέμιδα. Σκοπός, φυσικά και δεν είναι η εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου, είναι η τάξη και η ασφάλεια νοικοκυραίων. Μαζί η έμμεση ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών. Δίπτυχο χουντικής σκέψης, στρατηγικής. Απεργία ναυτεργατών; Παράνομη και καταχρηστική. Επιστράτευση. Απεργία καθηγητών; Παράνομη και καταχρηστική. Επιστράτευση. Απεργία υπαλλήλων μετρό; Παράνομη και καταχρηστική. Επιστράτευση. Απεργία στη ΔΕΗ; Παράνομη και καταχρηστική. Επιστράτευση. Συνεπώς, κάθε κοινωνική ομάδα που αντιδρά θέλει το κακό όλων των υπόλοιπων. Γι’ αυτό η δικαιοσύνη επιβάλλει την τάξη και την ασφάλεια. Φωνές μόνο στο πεζοδρόμο κι αυτές περιορισμένες. Κάθε απεργία πρέπει να έχει την έγκριση των δελτίων των οκτώ και των νοικοκυραίων.
Ό,τι πει ο Στουρνάρας (και τώρα ο Χαρδούβελης)
Το όνομα του νυν υπουργού Οικονομικών μπαίνει στον μεσότιτλο γιατί έσπευσε να δείξει κυνισμό του. Ανέφερε ότι η δημοσιονομική πολιτική είναι ευθύνη της κυβέρνησης και όχι της δικαιοσύνης. Αυτό ήταν το πνεύμα του. Έρχεται, λοιπόν, να προστεθεί σε αυτούς που βλέπουν μόνο αριθμούς και θέλουν να εξαθλιώσουν κι άλλο τους εργαζόμενους.
Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με την υπ’ αριθμ. 1101/2012 απόφαση, ζητούσε από τη ΔΕΗ να σταματήσει να εισπράττει το χαράτσι. Ο Στουρνάρας είχε αντίθετη άποψη. Ζήτησε να συνεχίσει να το εισπράττει η εταιρία χωρίς να λάβει υπόψη της την απόφαση του Πρωτοδικείου. Ο Άρειος Πάγος φυσικά και υπάκουσε στον υπεράνω όλων Στουρνάρα.
Τιμωρία συμβασιούχων
Ναι, η τεχνοκρατική άποψη αντιτείνει ότι οι συμβασιούχοι είχαν μια σύμβαση και μετά το πέρας του χρόνου ισχύς της, έπρεπε να φύγουν. Ξεχνάνε όμως κάτι. Σκόπιμα φυσικά, μια και δεν θέλουν να δώσουν τίποτα στους εργαζόμενους. Η πλειονότητα των συμβασιούχων, οι οποίοι δεν ζήτησαν να είναι συμβασιούχοι, κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Αδιάφορο. Το υπαλληλικό προσωπικό στο δημόσιο ήταν πολύ μεγάλο και έπρεπε να μειωθεί. Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης χωρίς καμιά συστολή στο κεφάλι τους. Τι κι αν υπολειτουργούν υπηρεσίες (παιδικοί σταθμοί, καθαριότητα, δημ. υπηρεσίες).
Με το ζόρι στη φυλακή
Ο Τάσος Θεοφίλου μπήκε στη φυλακή επειδή το ήθελε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προ. Πο. Πραγματικά κανένας άλλος λόγος δεν υπήρχε. Αν και δεν είναι μέλος των ΣΠΦ, συμμετείχε στη ληστεία της Πάρου, αλλά δεν σκότωσε τον ταξιτζή!
Μετά τη ληστεία στην Πάρο η Ασφάλεια αναζητεί τους ενόχους. Ξαφνικά μπλέκεται η αντιτρομοκρατική. Ισχυρίζεται ότι κάποιος άγνωστος τηλεφώνησε στην υπηρεσία και ότι κάποιος με τα χαρακτηριστικά του Θεοφίλου έλαβε μέρος στη ληστεία. Στη δίκη όλα αυτά κατέπεσαν. Μοναδικό στοιχείο; DNA σε καπέλο. Κι αυτό εμφανίστηκε εκ των υστέρων. Εδώ, η δικαιοσύνη λειτούργησε σαν κοινός ματατζής. Καταστολή και τίποτε άλλο.
Απολύστε ελεύθερα
Η φράση «απελευθέρωση μαζικών απολύσεων» έχει ακουστεί αρκετές φορές. Πάντα η κακιά τρόικα είναι που θέτει το ζήτημα. Η κυβέρνηση «αντιστέκεται» αλλά πάνω απ’ όλα το εθνικό, δημόσιο συμφέρον και το «σώσιμο» της χώρας. Οι δικαστές δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα ούτε εδώ.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε προσφυγή της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος, η οποία ζητούσε να ακυρωθεί η υπουργική εγκύκλιος (επί Αρβανιτόπουλου) που δίνει τη δυνατότητα μαζικών απολύσεων και μείωσης αποζημιώσεων.
Delete για 2656 εργαζόμενους
Η υπόθεση της ΕΡΤ ανέδειξε με εμφατικό τρόπο την απάνθρωπη φύση του συστήματος εξουσίας. Με μια υπογραφή, τότε, 2656, άνθρωποι βρέθηκαν στον δρόμο. Έτσι απλά και ξεδιάντροπα. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Η ευκολία με την οποία τσακίζονται ανθρώπινες ζωές. Η συμμετοχή της δικαιοσύνης σε αυτό το θρασύτατο έγκλημα ήρθε με τη δικαίωση του κλεισίματος της ΕΡΤ. Η πλειοψηφία της ολομέλειας του ΣτΕ έκρινε ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει υποχρέωση να προσφέρει δημόσιες ραδιοτηλεοπτικές υπηρεσίες, παρά μόνον να έχει την εποπτεία στη λειτουργία ιδιωτικών ρ/τ σταθμών! Συνεπώς, δεν υπάρχει παραβίαση Συντάγματος.
Σε αυτή τη λίστα με τα τρομοκρατικά χτυπήματα της δικαιοσύνης, θα μπορούσαν να προστεθούν κι άλλα. Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αθωώσεις αστυνομικών όταν εισβάλλουν σε χώρους κοινωνικής αλληλεγγύης, κ.α. Το σίγουρο είναι ότι η ελληνική αστική δικαιοσύνη έχει πάρει θέση στα πράγματα: Απέναντι στους έχοντες ανάγκη τη βοήθειά της. Πλέον με τη μορφή του βρικόλακα.
Ματωμένες φράουλες
Τον Απρίλιο του 2013 οι εργάτες στα φραουλοχώραφα του Ν. Βαγγελάτου αποφάσισαν να βγάλουν τις αλυσίδες. Αόρατες, αλλά σφιχτά δεμένες πάνω τους. Οι περισσότεροι από το Μπαγκλαντές. Θύματα στυγνής εκμετάλλευσης του Έλληνα εργοδότη. Ζήτησαν τα δεδουλευμένα. Όχι κάτι περισσότερο. Ήξεραν και οι ίδιοι ότι η σκουριά του μετάλλου δεν θα έφευγε από το σώμα και την ψυχή τους. Τα μαντρόσκυλα του ιδιοκτήτη έβγαλαν τις καραμπίνες και τους πυροβόλησαν. Σάλος. Πέσαμε πάλι από τα σύννεφα. Προσδοκούσαμε ότι αυτή τη φορά θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Αφελείς που ήμασταν και είμαστε. Αθώος ο επιχειρηματίας και ένας από τους επιστάτες. Εξαγοράσιμες οι ποινές για τους άλλους δύο.
Ζωές στο αρχείο
Ιανουάριος. Πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και τη Συρία στο Φαρμακονήσι. Η τραγωδία τους δεν εξελίχθηκε. Γιγαντώθηκε στο ελληνικό, υδάτινο έδαφος. Το σαπιοκάραβο που τους μετέφερε αφήνεται στην τύχη του. Χαλάει λίγα μέτρα από το Φαρμακονήσι. Το ελληνικό Λιμενικό το ελέγχει. Δένει το σκάφος και το ρυμουλκεί. Οι πρόσφυγες κάνουν λόγο ότι σκοπός ήταν να τους κατευθύνουν στα τουρκικά παράλια. Δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο ασφαλείας κι ας είναι ο καιρός άγριος. Έξι μποφόρ, κύμα. Αποτέλεσμα; Πνίγονται οκτώ ανήλικοι και τρεις γυναίκες από το Αφγανιστάν. Το Ναυτοδικείο Πειραιά τοποθετεί την υπόθεση στο αρχείο. Τελικά, έφταιγε… η θάλασσα και οι ίδιοι που αναζητούσαν καλύτερη τύχη.
Η βρωμιά αυτή δεν φεύγει
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ταξικής επίθεσης, από την πλευρά της εξουσίας, είναι ο αγώνας των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών. 595 τον αριθμό και 11 μήνες σε απεργία. Φωνάζουν, μάχονται για την επαναπρόσληψή τους. Τέθηκαν σε καθεστώς διαθεσιμότητας και αιωρούνται πάνω από τον Καιάδα της ανεργίας. Σαδιστικό, όπως και η συμπεριφορά κυβέρνησης, δικαιοσύνης. Το Πρωτοδικείο βγάζει υπέρ τους απόφαση. Αμέσως το Υπ. Οικ. καταθέτει αίτηση αναστολής. Ο Άρειος Πάγος την κάνει δεκτή και ο σαδισμός γίνεται σπαραγμός ψυχής για τις γυναίκες που βλέπουν το μέλλον τους να χάνεται. Το σκεπτικό βασίστηκε στην υπηρέτηση του δημόσιου (;) συμφέροντος. [σ.σ. Λίγες μόνο μέρες πριν, αρχές Δεκέμβρη 2014, ανακοινώθηκε από την ιστοσελίδα του ΑΣΕΠ η οριστική απόλυσή του]
Δικαίωμα η απεργία. Σε άλλο πλανήτη ίσως
Εδώ έχουμε κατά συρροή εγκλήματα από τη Θέμιδα. Σκοπός, φυσικά και δεν είναι η εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου, είναι η τάξη και η ασφάλεια νοικοκυραίων. Μαζί η έμμεση ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών. Δίπτυχο χουντικής σκέψης, στρατηγικής. Απεργία ναυτεργατών; Παράνομη και καταχρηστική. Επιστράτευση. Απεργία καθηγητών; Παράνομη και καταχρηστική. Επιστράτευση. Απεργία υπαλλήλων μετρό; Παράνομη και καταχρηστική. Επιστράτευση. Απεργία στη ΔΕΗ; Παράνομη και καταχρηστική. Επιστράτευση. Συνεπώς, κάθε κοινωνική ομάδα που αντιδρά θέλει το κακό όλων των υπόλοιπων. Γι’ αυτό η δικαιοσύνη επιβάλλει την τάξη και την ασφάλεια. Φωνές μόνο στο πεζοδρόμο κι αυτές περιορισμένες. Κάθε απεργία πρέπει να έχει την έγκριση των δελτίων των οκτώ και των νοικοκυραίων.
Ό,τι πει ο Στουρνάρας (και τώρα ο Χαρδούβελης)
Το όνομα του νυν υπουργού Οικονομικών μπαίνει στον μεσότιτλο γιατί έσπευσε να δείξει κυνισμό του. Ανέφερε ότι η δημοσιονομική πολιτική είναι ευθύνη της κυβέρνησης και όχι της δικαιοσύνης. Αυτό ήταν το πνεύμα του. Έρχεται, λοιπόν, να προστεθεί σε αυτούς που βλέπουν μόνο αριθμούς και θέλουν να εξαθλιώσουν κι άλλο τους εργαζόμενους.
Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με την υπ’ αριθμ. 1101/2012 απόφαση, ζητούσε από τη ΔΕΗ να σταματήσει να εισπράττει το χαράτσι. Ο Στουρνάρας είχε αντίθετη άποψη. Ζήτησε να συνεχίσει να το εισπράττει η εταιρία χωρίς να λάβει υπόψη της την απόφαση του Πρωτοδικείου. Ο Άρειος Πάγος φυσικά και υπάκουσε στον υπεράνω όλων Στουρνάρα.
Τιμωρία συμβασιούχων
Ναι, η τεχνοκρατική άποψη αντιτείνει ότι οι συμβασιούχοι είχαν μια σύμβαση και μετά το πέρας του χρόνου ισχύς της, έπρεπε να φύγουν. Ξεχνάνε όμως κάτι. Σκόπιμα φυσικά, μια και δεν θέλουν να δώσουν τίποτα στους εργαζόμενους. Η πλειονότητα των συμβασιούχων, οι οποίοι δεν ζήτησαν να είναι συμβασιούχοι, κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Αδιάφορο. Το υπαλληλικό προσωπικό στο δημόσιο ήταν πολύ μεγάλο και έπρεπε να μειωθεί. Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης χωρίς καμιά συστολή στο κεφάλι τους. Τι κι αν υπολειτουργούν υπηρεσίες (παιδικοί σταθμοί, καθαριότητα, δημ. υπηρεσίες).
Με το ζόρι στη φυλακή
Ο Τάσος Θεοφίλου μπήκε στη φυλακή επειδή το ήθελε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προ. Πο. Πραγματικά κανένας άλλος λόγος δεν υπήρχε. Αν και δεν είναι μέλος των ΣΠΦ, συμμετείχε στη ληστεία της Πάρου, αλλά δεν σκότωσε τον ταξιτζή!
Μετά τη ληστεία στην Πάρο η Ασφάλεια αναζητεί τους ενόχους. Ξαφνικά μπλέκεται η αντιτρομοκρατική. Ισχυρίζεται ότι κάποιος άγνωστος τηλεφώνησε στην υπηρεσία και ότι κάποιος με τα χαρακτηριστικά του Θεοφίλου έλαβε μέρος στη ληστεία. Στη δίκη όλα αυτά κατέπεσαν. Μοναδικό στοιχείο; DNA σε καπέλο. Κι αυτό εμφανίστηκε εκ των υστέρων. Εδώ, η δικαιοσύνη λειτούργησε σαν κοινός ματατζής. Καταστολή και τίποτε άλλο.
Απολύστε ελεύθερα
Η φράση «απελευθέρωση μαζικών απολύσεων» έχει ακουστεί αρκετές φορές. Πάντα η κακιά τρόικα είναι που θέτει το ζήτημα. Η κυβέρνηση «αντιστέκεται» αλλά πάνω απ’ όλα το εθνικό, δημόσιο συμφέρον και το «σώσιμο» της χώρας. Οι δικαστές δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα ούτε εδώ.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε προσφυγή της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος, η οποία ζητούσε να ακυρωθεί η υπουργική εγκύκλιος (επί Αρβανιτόπουλου) που δίνει τη δυνατότητα μαζικών απολύσεων και μείωσης αποζημιώσεων.
Delete για 2656 εργαζόμενους
Η υπόθεση της ΕΡΤ ανέδειξε με εμφατικό τρόπο την απάνθρωπη φύση του συστήματος εξουσίας. Με μια υπογραφή, τότε, 2656, άνθρωποι βρέθηκαν στον δρόμο. Έτσι απλά και ξεδιάντροπα. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Η ευκολία με την οποία τσακίζονται ανθρώπινες ζωές. Η συμμετοχή της δικαιοσύνης σε αυτό το θρασύτατο έγκλημα ήρθε με τη δικαίωση του κλεισίματος της ΕΡΤ. Η πλειοψηφία της ολομέλειας του ΣτΕ έκρινε ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει υποχρέωση να προσφέρει δημόσιες ραδιοτηλεοπτικές υπηρεσίες, παρά μόνον να έχει την εποπτεία στη λειτουργία ιδιωτικών ρ/τ σταθμών! Συνεπώς, δεν υπάρχει παραβίαση Συντάγματος.
Σε αυτή τη λίστα με τα τρομοκρατικά χτυπήματα της δικαιοσύνης, θα μπορούσαν να προστεθούν κι άλλα. Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αθωώσεις αστυνομικών όταν εισβάλλουν σε χώρους κοινωνικής αλληλεγγύης, κ.α. Το σίγουρο είναι ότι η ελληνική αστική δικαιοσύνη έχει πάρει θέση στα πράγματα: Απέναντι στους έχοντες ανάγκη τη βοήθειά της. Πλέον με τη μορφή του βρικόλακα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου