Καμιά δεκαριά χρόνια πριν, σε μια άκρη του νοτιοανατολικού Αιγαίου, η μοίρα θέλησε να γνωρίσω τον Σαχάν! Πρόσφυγας, κράμα Συρίας και Παλαιστίνης, εύστροφος, γεμάτος όρεξη για τη ζωή, με όνειρο να φτάσει στην Αγγλία, εκεί που βρίσκονταν ήδη ο αδερφός του και η κοπέλα του και να δουλέψει ως κομμωτής, καθώς αυτό έμαθε καλά, όπως έλεγε, να κάνει!
Μιλήσαμε πολλά βράδια και εθίστηκε στον… φραπέ, καθώς τα ξενύχτια και οι κουβέντες κρατούσαν ως το πρωί! Λέγαμε για τις ζωές μας, για την Πίστη και τον Θεό μας και είδαμε ότι λίγα είναι αυτά που μας χωρίζουν. Ένα απ’ αυτά ήταν το ότι οι δικοί του είχαν βομβαρδιστεί και αυτός αγνοούσε την τύχη τους, σε αντίθεση με μένα που, αρκετά συχνά, μιλούσα τηλεφωνικά με την «μάνα Σαλονίκη», προσπαθώντας να καθησυχάσω γονείς, αδέρφια και φίλους για την άστατη, αλκοολικά αμαρτωλή ζωή μου. Εξάλλου, σε λίγο καιρό θα ανέβαινα πάνω, μόνιμα. Αυτός είχε διαγράψει το μόνιμος απ’ το λεξιλόγιο και τη ζωή του, θέλοντας (;) και μη, κάνοντας… αναγραμματισμό και ζητώντας, απλά, να είναι νόμιμος!
Βλέπαμε, παρέα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, αυτούς που… ενώνουν τους λαούς! Με παράπονο, έλεγε πως θα μπορούσε να είχε λάβει μέρος, καθώς είχε μυηθεί απ’ τον παππού του, από μικρός, στο κυνήγι και στις αποστάσεις αντοχής, κάτι που ήταν εμφανές στον σωματότυπό του και που προσπαθούσε να διατηρήσει, κάνοντας απλή γυμναστική και λίγο τρέξιμο. Αυτό, το να κυνηγάς, στον τόπο του, γινότανε με την βοήθεια εκπαιδευμένου γερακιού, τέχνη που πέρασε και σ’ αυτόν, όπως και το όνομα, καθώς: «Sahin θα πει γεράκι, στην γλώσσα μου…», έλεγε, προσθέτοντας πως: «…κυνήγι στη φύση, χρησιμοποιώντας τα ζώα, είναι ελευθερία, λέγανε οι πρόγονοί μου»!
Αναφερόμασταν σε πολιτικές και πολιτικούς και κάθε φορά «στράβωνε» η μούρη του και πρόσθετε λίγη… σούγκαρ (!) στον καφέ του, μπας και γλυκάνει η γεύση! Γυρίζαμε τον λόγο σε Λαούς και την καθημερινότητά τους και απολάμβανε χωρίς έξτρα προσθήκη τις γουλιές του, καθώς, όπως έλεγε: «Ειρήνη θέλει ο κόσμος και όλα θα γίνουν… ζάχαρη»!
Γελούσε πολύ ο φίλος μου καθώς, στην προσπάθειά του να μάθει ελληνικές λέξεις (και μάθαινε απίστευτα γρήγορα, γνωρίζοντας ήδη πολύ καλά αγγλικά), απορούσε για το πώς μια απλή αλλαγή γραμμάτων έκανε τόσο περίεργο «παιχνίδι» στο νόημά τους, φέρνοντάς τες, όμως, ξανά κοντά: «Νόμιμος… Μόνιμος»!
Ο Sahin πήρε το χαρτί… νομιμότητας και το καράβι, χαιρετηθήκαμε και έφυγε, κάποιες μέρες νωρίτερα από μένα. Έκτοτε δεν ιδωθήκαμε, ούτε μιλήσαμε. Αγνοώ που βρίσκεται, αλλά ελπίζω να έχει φτάσει στον προορισμό του, να εξασκεί το επάγγελμά του και να έχει μιλήσει με τους δικούς του, πίσω στην πατρίδα του ή και να τους πήρε μαζί του. Βλέποντας και διαβάζοντας για τους βομβαρδισμούς στα μέρη του, που επαναλαμβάνονται… μόνιμα, θέλω βαθιά μέσα μου ο Σαχάν «το γεράκι» να… πετάει απολαμβάνοντας την ειρήνη του κυνηγιού, που διδάχτηκε απ’ τους προγόνους του!
Διαβάζοντας τη «σοφία των τοίχων»,
υπό τους ήχους του… Manu Chao
Aπό:http://enfo.gr/ar2845
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου