Ζούμε ενα νεο 1943, οπως περήφανα ανακοίνωσε η Λαγκαρντ. Τι χειρότερο λοιπον μπορει να συμβεί;

Οι κατοχικές κυβερνήσεις ’41-’44 «δέχτηκαν» να καταβάλουν τεράστια ποσά στις δυνάμεις του Αξονα ως «δαπάνες Κατοχής»! Οχι, δεν μιλάμε για τις αμοιβές δισεκατομμυρίων που έχουν εισπράξει τα χρονια του μνημονιου οι τροϊκανοί, οι εταιρειες συμβούλων και οι διάφορες αρχές ξεπουλήματος της δημοσιας περιουσίας. Χωρις βεβαίως να υπολογίζουμε τα «τυχερά» απο τι αβάντες σε εταιρειες που θησαυρίζουν πάνω στο Ελληνικο δράμα (γενοσημα κλπ).
Μιλάμε για την καθ’ εαυτή φορολογία που την περίοδο 2011 – 2014 εχει γεωμετρική αύξηση, ανάλογη με αυτή των «δαπανών κατοχής». Και την ίδια κατάληξη.

Η πληρωμή των δαπανών Κατοχής αυξήθηκε με πολύ υψηλούς ρυθμούς από 25 εκατ. δρχ. τον Νοέμβριο του 1941 σε 850 εκατ. δρχ. τον Αύγουστο του 1943. Αποδέκτης φυσικά, τα ταμεια του Άξονα όπως και σημερα. Ούτε ευρώ δεν μένει στα δημοσια ταμεια απο τα έσοδα της υπερφορολόγησης. Ολα βγαίνουν στο εξωτερικό με πρόσχημα την κάλυψη των «δαπανών χρηματοδότησης», κατα το «δαπάνες κατοχής».

Ταυτόχρονα, τοσο το 1943, οπως και το 2014, το σύστημα είσπραξης δημοσίων εσόδων από φόρους και δασμούς είχε προφανώς καταρρεύσει. Σημερα βλέπουμε πλεον τις ανεισπρακτες οφειλές να ξεπερνούν το 1,1 δις μηνιαία, ενα ιλιγγιωδες πόσο αν αναλογιστούμε πως το περιβόητο πρωτογενες πλεονασμα το οποίο διανεμήθηκε στην χωρα, ηταν μόλις μισό δις Ευρώ. Το 1/30 της ανεισπρακτης οφειλής δηλαδη!
Το οτι η κυρία Λαγκαρντ συνέκρινε την «επιτυχία» του 2013 με αυτη του 1943, εκτος από ύβρις στους νεκρούς του Ελληνικου ολοκαυτώματος, δείχνει περίτρανα τι θεωρούν «επιτυχία» οι επιτελείς της Τρόικας. Την Εθνοκτονία.

Το κερασάκι; Από όλη αυτή την διαδικασία ολόκληρη την περίοδο της Κατοχής προέκυψε μια μεταφορά πλούτου από το σύνολο σχεδόν του αστικού πληθυσμού προς τους «επιτήδειους εμπόρους»-«μαυραγορίτες», οι οποίοι συσσώρευσαν τεράστιες περιουσίες και σταδιακά ανέτρεψαν την οικονομική και κοινωνική ιεραρχία στη διάρκεια της Κατοχής και κυρίως μετά την απελευθέρωση.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στην περίοδο της Κατοχής άλλαξαν χέρια τεράστιες περιουσίες, από κινητά αντικείμενα αξίας (κοσμήματα, χρυσαφικά, αντικείμενα τέχνης κ.ά.) ως και ακίνητα (κατοικίες, διαμερίσματα, οικόπεδα). Υπάρχουν σχετικές πληροφορίες ότι πουλήθηκαν ακίνητα την περίοδο εκείνη στο 15%-25% της πραγματικής τους αξίας. (Το Βημα)

Το ίδιο σύμπτωμα που βλέπουμε να διαγράφεται σημερα και θα ενταθεί μετα την απελευθερωση των πλειστηριασμών, αλλά και το σκανδαλο του Ερρικος Ντυναν που καταστρατηγεί κάθε έννοια αστικού δικαίου στην οικονομία.
Ακίνητα, κινητά αλλα και ολόκληρες επιχειρήσεις θα αλλάζουν χερια μεσα σε μια νύχτα, όπου οι τραπεζες παίζουν τον ρόλο του σύγχρονου μαυραγοριτη.
Τι χειρότερο στ’ αληθεια μπορει να συμβεί;