Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Φανταστείτε να δεχτούμε επίθεση, από τους Τούρκους, από τους τζιχαντιστές, από τους εξωγήινους… Και χιλιάδες άντρες να μπουν στα αυτοκίνητα τους, να ξεχυθούν στους δρόμους, οδεύοντας προς κάποια στρατιωτική μονάδα όπου θα μπουν στην ουρά όταν φτάσουν για να παραλάβουν τους επικρουστήρες (μεταξύ μας, δεν γνωρίζω τι είναι αλλά αντιλαμβάνομαι πως ένα όπλο δεν λειτουργεί χωρίς επικρουστήρα). Φανταστείτε μόνο το σκηνικό. Φέρτε στο νου σκηνές από άλλες ουρές, από άλλες γραφειοκρατικές διαδικασίες...
Πιστεύετε ότι θα προλάβουν οι άντρες μας να παραλάβουν τον επικρουστήρα, να τον εφαρμόσουν στο G3 και να βρεθούν στην πρώτη γραμμή, ή μέχρι να ανταπεξέλθουν του μποτιλιαρίσματος στο δρόμο και να ξεπεράσουν την ουρά αναμονής θα μας σφάξουν εμάς τα γυναικόπαιδα οι τζιχαντιστές ή θα τους σφάξουμε εμείς με τα κουζινομάχαιρα; (Οι Τούρκοι είναι φίλοι μας, δεν έχουν πρώτο ρόλο στο φανταστικό αυτό σκηνικό).
Φανταστείτε να μην πρέπει να γίνει όλο αυτό. Να εξακολουθήσουμε να φυλάμε στο σπίτι η κάθε οικογένεια από ένα - δύο G3, ανάλογα με τα αρσενικά μέλη της οικογένειας μεταξύ 20-50 χρονών. Με τους επικρουστήρες τους, με τις σφαίρες τους, με τα όλα τους. Και να δεχτούμε επίθεση. Η οποία φυσικά δεν θα είναι σώμα με σώμα. Πάει ο καιρός που οι μαχητές καβάλα στα άλογα τους και με σπαθιά, μαχαίρια και ντουφέκια ορμούσαν στον άλλο κι ο άλλος προσπαθούσε να αποκρούσει την επίθεση με όποιο μέσο μπορούσε, κι έτσι υπήρχε πιθανότητα να νικήσει κι ο μικρός Δαβίδ. Σε ένα νησί, μάλλον από αέρος ή από θαλάσσης θα δεχτούμε επίθεση. Εκτός κι αν επιτεθούμε οι Λευκωσιάτες τους Παφίτες (για να πάρουμε τους φακέλους των ντιβέλοπερ ας πούμε) ή αν εξαπολύσουν επίθεση οι Παφίτες κατά της Λευκωσίας για να απελευθερώσουν τους ντιβέλοπερ και τους δημοτικούς υπαλλήλους.
Η όλη ιστορία γύρω από τα G3 είναι απλά ακόμα ένα επεισόδιο της γνωστής σειράς/παρωδίας όπου όλοι πρωταγωνιστούμε καθημερινά. Η εγκληματικότητα δεν αυξήθηκε λόγω της κατοχής στα σπίτια στρατιωτικών τουφεκιών. Η διάλυση των τουφεκιών, μισό στο σπίτι, μισό στη μονάδα, είναι μια μεσοβέζικη κατάργηση της κατοχής στρατιωτικών τουφεκιών. Τα οποία είτε τα έχουμε στα σπίτια, είτε στο στρατό, είναι αμφίβολο αν την κρίσιμη ώρα θα συμβάλουν στην επιβίωσή μας.
Φιλελεύθερος
Φανταστείτε να δεχτούμε επίθεση, από τους Τούρκους, από τους τζιχαντιστές, από τους εξωγήινους… Και χιλιάδες άντρες να μπουν στα αυτοκίνητα τους, να ξεχυθούν στους δρόμους, οδεύοντας προς κάποια στρατιωτική μονάδα όπου θα μπουν στην ουρά όταν φτάσουν για να παραλάβουν τους επικρουστήρες (μεταξύ μας, δεν γνωρίζω τι είναι αλλά αντιλαμβάνομαι πως ένα όπλο δεν λειτουργεί χωρίς επικρουστήρα). Φανταστείτε μόνο το σκηνικό. Φέρτε στο νου σκηνές από άλλες ουρές, από άλλες γραφειοκρατικές διαδικασίες...
Πιστεύετε ότι θα προλάβουν οι άντρες μας να παραλάβουν τον επικρουστήρα, να τον εφαρμόσουν στο G3 και να βρεθούν στην πρώτη γραμμή, ή μέχρι να ανταπεξέλθουν του μποτιλιαρίσματος στο δρόμο και να ξεπεράσουν την ουρά αναμονής θα μας σφάξουν εμάς τα γυναικόπαιδα οι τζιχαντιστές ή θα τους σφάξουμε εμείς με τα κουζινομάχαιρα; (Οι Τούρκοι είναι φίλοι μας, δεν έχουν πρώτο ρόλο στο φανταστικό αυτό σκηνικό).
Φανταστείτε να μην πρέπει να γίνει όλο αυτό. Να εξακολουθήσουμε να φυλάμε στο σπίτι η κάθε οικογένεια από ένα - δύο G3, ανάλογα με τα αρσενικά μέλη της οικογένειας μεταξύ 20-50 χρονών. Με τους επικρουστήρες τους, με τις σφαίρες τους, με τα όλα τους. Και να δεχτούμε επίθεση. Η οποία φυσικά δεν θα είναι σώμα με σώμα. Πάει ο καιρός που οι μαχητές καβάλα στα άλογα τους και με σπαθιά, μαχαίρια και ντουφέκια ορμούσαν στον άλλο κι ο άλλος προσπαθούσε να αποκρούσει την επίθεση με όποιο μέσο μπορούσε, κι έτσι υπήρχε πιθανότητα να νικήσει κι ο μικρός Δαβίδ. Σε ένα νησί, μάλλον από αέρος ή από θαλάσσης θα δεχτούμε επίθεση. Εκτός κι αν επιτεθούμε οι Λευκωσιάτες τους Παφίτες (για να πάρουμε τους φακέλους των ντιβέλοπερ ας πούμε) ή αν εξαπολύσουν επίθεση οι Παφίτες κατά της Λευκωσίας για να απελευθερώσουν τους ντιβέλοπερ και τους δημοτικούς υπαλλήλους.
Η όλη ιστορία γύρω από τα G3 είναι απλά ακόμα ένα επεισόδιο της γνωστής σειράς/παρωδίας όπου όλοι πρωταγωνιστούμε καθημερινά. Η εγκληματικότητα δεν αυξήθηκε λόγω της κατοχής στα σπίτια στρατιωτικών τουφεκιών. Η διάλυση των τουφεκιών, μισό στο σπίτι, μισό στη μονάδα, είναι μια μεσοβέζικη κατάργηση της κατοχής στρατιωτικών τουφεκιών. Τα οποία είτε τα έχουμε στα σπίτια, είτε στο στρατό, είναι αμφίβολο αν την κρίσιμη ώρα θα συμβάλουν στην επιβίωσή μας.
Φιλελεύθερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου