Γράφει ο Μανόλης Πλούσος
Σε καμία άλλη περιοχή του κόσμου η διεθνής κοινότητα δεν βρίσκεται αντιμέτωπη με τόσο περίπλοκες καταστάσεις όσο στον Περσικό Κόλπο. Ελάχιστες περιοχές γνώρισαν την τελευταία τεσσαρακονταετία τέτοιας έκτασης καταρράκωση και καταστροφή. Η γειτνίαση διαφορετικών λαών, τα θρησκευτικά ζητήματα και βεβαίως το πετρέλαιο εξηγούν την κατάσταση αυτή. Στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου ο Κόλπος έγινε το πεδίο ανταγωνισμού της Ε.Σ.Σ.Δ. και των Η.Π.Α., ενώ με την κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ., οι Η.Π.Α. αποφάσισαν να οικοδομήσουν στην περιοχή μια αδιαφιλονίκητη κυριαρχία εγκαθιστώντας στρατιωτικές βάσεις μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1991. Τα συμφέροντα της αναπτυγμένης Δύσης, καθώς εξαρτάται ενεργειακά από τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου του Κόλπου, επιβάλλουν τον έλεγχο της περιοχής καθώς και την αποτροπή κυριαρχίας κάποιου εχθρικού προς τα δυτικά συμφέροντα κράτους. Με εξαίρεση το Ιράν, καμία άλλη χώρα του Κόλπου δεν δείχνει ικανή να κυριαρχήσει. Ή μήπως όχι…;
Όταν το 2011 ξέσπασε η συριακή επανάσταση ενάντια στο καταπιεστικό και διεφθαρμένο καθεστώς του μονάρχηΜπασάρ αλ- Άσαντ, λίγοι στη δύση πίστεψαν ότι οι εξεγερμένοι θα κατόρθωναν κάτι απέναντι στον καλύτερα εξοπλισμένο στρατό του καθεστώτος. Οι εξεγερμένοι Σύροι αποτελούν ένα μωσαϊκό οργανώσεων και ένοπλων ομάδων με ιδεολογίες που κυμαίνονται από τη δημοκρατία δυτικού τύπου μέχρι το θεοκρατικό Ισλάμ. Η πλέον επιτυχημένη, κρίνοντας από τα αποτελέσματα των ενεργειών της τα τελευταία 3 χρόνια, είναι η οργάνωση I.S.I.S., ακρωνύμιο για τοIslamic State of Iraq and Syria. Μια μικρή αντικαθεστωτική θρησκευτική ένοπλη σέχτα του Ισλάμ που αυτή τη στιγμή βρίσκεται κυρίαρχη σε περιοχές της βορειοανατολικής Συρίας καθώς και του βορείου Ιράκ. Πρόκειται για οπαδούς του σαλαφικού Ισλάμ, του πλέον συντηρητικού κλάδου τον οποίο ασπάζεται ένα μεγάλο ποσοστό των μουσουλμάνων στον κόσμο, που θέλουν να αναστήσουν το Ισλαμικό Χαλιφάτο. Το ξαφνικό ξεπέταγμα της οργάνωσης αυτής από τα «ψιλά» των εφημερίδων στις πρώτες ειδήσεις των τηλεοπτικών καναλιών οφείλεται στην σκληρότητα των μεθόδων της καθώς και στην ιδιοφυή, από τη μεριά τους, αξιοποίηση του διαδικτύου. Χιλιάδες βίντεο που αναρτώνται με απάνθρωπες εκτελέσεις, αιχμαλώτων και απαχθέντων, δημιούργησαν στην Δύση ένα αντιισλαμικό κλίμα, με έντρομους πολιτικούς, της ευρύτερης δεξιάς κατά κύριο λόγο, να «ξεσπαθώνουν» ενάντια σε κάθε τι ισλαμικό και προειδοποιώντας για τον νέο Αννίβα προ των δυτικών πυλών…
Το I.S.I.S. είναι μια οργάνωση σουνιτών με στενές σχέσεις με την Αλ Κάιντα- τονΟσάμα Μπιν Λάντεν τον θεωρούν τον κορυφαίο μάρτυρα της θρησκείας τους- που πιστεύει σε ένα παγκόσμιο ισλαμικό «τζιχάντ», ενάντια στους διεφθαρμένους δυτικούς. Η βάση όλων των παρόμοιων με το I.S.I.S. οργανώσεων πρέπει να αναζητηθεί στην γενέτειρα του Μπιν Λάντεν, τη Σαουδική Αραβία. Εκεί γεννήθηκε το 18ο αιώνα το κίνημα του «ουαχαμπισμού» από τον Μωχάμετ Ιμπν Αμπντ ελ- Ουαχάμπ, το οποίο πίστευε σε ένα Ισλάμ καθαρό, ορθόδοξο και αυστηρό. Σε συμφωνία με έναν άγνωστο τότε αρχηγό φυλής, τον Μωχάμετ Ιμπν Σαούντ, διαδίδει το δόγμα του σε όλη την σημερινή Σαουδική Αραβία. Στο όνομα του ουαχαμπισμού διαπράττονται πλήθος σφαγών, που σταματούν μόνο όταν οι Οθωμανοί παρεμβαίνουν, ενώ στα 1932 ιδρύεται το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας έχοντας ως βασικό στοιχείο της κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης του τα διδάγματα του Ουαχάμπ. Η περιοχή αποκτά στρατηγική σημασία στα χρόνια μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο όταν η ARAMCO (Arab-American Company), στα 1950, ανακαλύπτει το πρώτο μέγα-κοίτασμα πετρελαίου στην Σαουδική Αραβία και ξεκινάει την άντληση. Οι Η.Π.Α. έκτοτε ανέπτυξαν μια ειδική στρατηγική σχέση με το καθεστώς των Σαούντ, το οποίο αποτελούσε αντίβαρο στο Ιράκ, ενώ η φιλοαμερικανική στάση τους απομάκρυνε το ενδεχόμενο συνεργασίας με την φιλοσοβιετική Αίγυπτο του Νάσερ. Μελανό σημείο αυτής της στρατηγικής συμμαχίας τα αντιεβραϊκά αισθήματα της βασιλικής οικογένειας, που ευθυγραμμίζονταν όμως με τα αισθήματα όλων των μουσουλμάνων Αράβων που έβλεπαν τους Παλαιστίνιους αδερφούς τους να καταπιέζονται και να σφαγιάζονται από τα ισραηλινά στρατεύματα. Για πολλά χρόνια η Σαουδική Αραβία ήταν ο κύριος χρηματοδότης της παλαιστινιακήςΧαμάς αλλά και άλλων ένοπλων ισλαμιστικών οργανώσεων όπως του Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας στην Αλγερία και των Αδελφών Μουσουλμάνων της Αιγύπτου. Οι τελευταίοι είναι και η μήτρα από όπου ξεπήδησαν οι φανατικοί πολεμιστές του σημερινού τζιχάντ. Στην Ισμαϊλία της Αιγύπτου το 1928 ένας δάσκαλος, ο Χασάν αλ-Μπάνα, ιδρύει έναν «σύνδεσμο αλληλεγγύης μη πολιτικού χαρακτήρα» με το όνομα «Αδελφοί Μουσουλμάνοι». Ο Χασάν αλ-Μπάνα καταγγέλλει την βρετανική αποικιοκρατία και επιθυμεί την εγκαθίδρυση ενός θεοκρατικού κράτους, ενώ παράλληλα εγκαταλείπει την εθνικιστική ρητορική για να υιοθετήσει τον οικουμενισμό του Ισλάμ. Πυρήνας του θρησκευτικού δόγματος των «Αδελφών Μουσουλμάνων» είναι η επιστροφή στους «σαλάφ», τους προγόνους. Τα περισσότερα σύγχρονα κινήματα ακολουθούν αυτό το δόγμα, καθώς διακηρύσσουν την επιστροφή στις θεϊκές εντολές, από τις οποίες έχουν απομακρυνθεί οι σημερινές μουσουλμανικές κοινωνίες υπό την επιρροή της «άθεης» Δύσης. Στην Συρία το καθεστώς του Άσαντ έχει απαγορεύσει τη δράση των Αδελφών Μουσουλμάνων, χωρίς όμως να μπορεί να εμποδίσει την διάδοση της ισλαμικής αντιπολίτευσης από τις σέχτες των «Αδελφών Μουσουλμάνων», όπως ηΑλ- Νούσρα και το I.S.I.S.
Το I.S.I.S., λοιπόν, συνδυάζει τον «ουαχαμπισμό», που αναφέρεται στην εγκαθίδρυση του «καθαρού» Ισλάμ και στην εφαρμογή της «σαρία», του θεϊκού δηλαδή νόμου, με τα υπερεθνικά διδάγματα των «Αδελφών Μουσουλμάνων» που απορρίπτουν τα χαραγμένα από τους δυτικούς εθνικά σύνορα των μουσουλμανικών χωρών και επιδιώκουν την εγκαθίδρυση ενός «χαλιφάτου» για όλους τους μουσουλμάνους. Απορρίπτουν τα ισλαμο-εθνικιστικά κινήματα των προηγούμενων δεκαετιών και αναφέρονται σε ένα διεθνιστικό Ισλάμ που ριζοσπαστικοποιεί τη δράση του, εντάσσοντας τους «μουτζαχεντίν», σημαίνει αγωνιστές, σε μια νέα υπερεθνική πολιτισμική κοινότητα. Η τακτική του I.S.I.S. στόχο έχει να συνενώσει τους μουσουλμάνους ενάντια στη Δύση. Όσοι Άραβες ηγέτες συνεργάζονται με τους δυτικούς θεωρούνται αποστάτες, ενώ θεωρούν ότι όλες οι δυτικές πολιτιστικές επιδράσεις πρέπει να εξαφανιστούν, κυρίως οι δημοκρατίες με τον πολυκομματισμό, καθώς δεν στηρίζονται στο θεϊκό νόμο. Παράλληλα επιδεικνύουν την ίδια σκληρότητα και προς τους δυτικούς άπιστους, όσο και προς τις άλλες ισλαμικές σέχτες, κυρίως προς τους σιίτες του Ιράκ που αποτελούν περίπου το 60% του πληθυσμού και εξοπλίζονται από το σιιτικό Ιράν. Σε σχέση μάλιστα με τα διάφορα άλλα ισλαμικά κινήματα που ξεπετάχτηκαν από την συριακή επανάσταση, όπως της Αλ-Νούσρα, το I.S.I.S. είναι το πλέον αιμοβόρο. Και μάλιστα δια μέσου του δικού του ειδησεογραφικού δικτύου κατακλύζει την εμβρόντητη, και λίαν υποκριτική στο θέμα…, δυτική κοινωνία με εκτελέσεις απίστων ή απαχθέντων δυτικών. Το Αλ Χαγιάτ (Al-Hayat media center) φροντίζει για την προπαγάνδα της οργάνωσης στο δυτικό κοινό, από το οποίο προέρχονται αρκετοί πολεμιστές του I.S.I.S.. Είναι μάλιστα η μόνη ισλαμική οργάνωση με τόσο έντονη παρουσία στα social media, γεγονός που εξέπληξε τους δυτικούς που δεν είχαν συνηθίσει στην αντιμετώπιση των…ψηφιακών «μουτζαχεντίν».
Αυτή τη στιγμή το I.S.I.S. ελέγχει μεγάλα τμήματα της βορειοανατολικής Συρίας και του βορείου Ιράκ. Πολεμάει ενάντια σε όλους και σε όλα… Με ηγέτη έναν ακόλουθο του Μπιν Λάντεν, τον Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, έχουν αναπτύξει στην Συρία περί τους 10.000 μαχητές σε αντάρτικο πόλεων και έχουν εγκαθιδρύσει την πρωτεύουσα τους στην πόλη Ράκα της βόρειας Συρίας. Ο οπλισμός τους περιλαμβάνει κυρίως ελαφρά όπλα, με το ΑΚ-47 να κάνει και εδώ θραύση…, αλλά και αρκετό υλικό που έχει πέσει στα χέρια τους από τις αντίπαλες δυνάμεις. Μάλιστα κατά την πτώση της Μοσούλης στην κατοχή τους περιήλθε μεγάλη ποσότητα αμερικανικού βαρέως οπλισμού που διέθεταν οι ιρακινές δυνάμεις. Τα βίντεο που ανάρτησαν από την εισβολή στην πόλη είναι αποκαλυπτικά. Μέχρι και βαλλιστικοί πύραυλοι έπεσαν στα χέρια τους… Μάχονται πρώτιστα ενάντια στις δυνάμεις του Μπασάρ Αλ-Άσαντ και ενάντια στους λιγοστούς, αποτελούν το 15% περίπου του πληθυσμού της Συρίας, σιίτες. Δημοκράτες, κομμουνιστές, Γεζίντι (ακόλουθοι του ζωροαστρισμού), χριστιανοί, Κούρδοι και λοιποί άπιστοι μπαίνουν στο στόχαστρο των ταγμάτων του Αλ-Μπαγκντάντι με συνοπτικές διαδικασίες. Οι μόνοι που αντιμετωπίζουν θαρραλέα και σχετικά επιτυχημένα τα τάγματα του I.S.I.S. είναι οι μπαρουτοκαπνισμένοι βετεράνοι Κούρδοι «πεσμέργκα», σημαίνει «αυτοί που δεν φοβούνται τον θάνατο», που έχουν εγκαθιδρύσει εδώ και χρόνια de facto το κράτος τους στο βορειοανατολικό Ιράκ. Πληροφορίες θέλουν την οργάνωση του Αλ-Μπαγκντάντι να είναι από τις πλέον πλούσιες παγκόσμια, με ίδια κεφάλαια κοντά στα 2 δις δολάρια! Το τίμημα που πληρώνουν οι άπληστοι δυτικοί, καθώς δεν επιθυμούν με κανέναν τρόπο να επιβάλλουν έλεγχο στην διακίνηση κεφαλαίων από και προς τους φορολογικούς τους παραδείσους, μέσω τον οποίων γίνεται η διακίνηση «μαύρου» χρήματος για την χρηματοδότηση της τρομοκρατίας… Η Σαουδική Αραβία έχει τον πρώτο λόγο στην χρηματοδότηση τρομοκρατικών ισλαμικών οργανώσεων αξιοποιώντας την ενεργειακή της σημασία για την Δύση. Τα πετροδολάρια που δαπανά η Δύση για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της βρίσκουν εύκολη διέξοδο για «επενδύσεις» σε στρατόπεδα εκπαίδευσης, οπλισμό και την στρατολόγηση μέσω των «μαντρασά», σχολείων του Κορανίου, αποφασισμένων μαρτύρων της πίστης…
Η Δύση παρακολουθεί τις εξελίξεις μάλλον μουδιασμένη και διχασμένη όσον αφορά στον τρόπο αντίδρασης. Η ύπαρξη 25 εκ. μουσουλμάνων στη Γηραιά Ήπειρο περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Παράλληλα η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ τον Δεκέμβριο του 2011, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για το ξέσπασμα θρησκευτικής βίας μεταξύ των σουνιτών και των σιιτών. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα είναι η κατάσταση στον ίδιο τον κόσμο του Ισλάμ. Τα τελευταία χρόνια, όπως έδειξαν και οι διάφορες όψεις της «Αραβικής Άνοιξης» σε πολλές μουσουλμανικές χώρες της βορείου Αφρικής, το Ισλάμ δείχνει τάσεις αναθεώρησης. Εκατομμύρια μουσουλμάνοι που επί χρόνια ζουν στις δυτικές χώρες, ερχόμενοι σε επαφή με την δυτική κουλτούρα του κοσμικού κράτους απορρίπτουν σταδιακά τις σκοταδιστικές θεοκρατικές αντιλήψεις της «σαρία». Από την άλλη μεριά όμως κατακρίνουν, πολύ εύστοχα στο θέμα της θέσης της γυναίκας, τον δυτικό υλιστικό ηδονισμό καθώς και τις σχέσεις των δυτικών κυβερνήσεων με τις διεφθαρμένες ελίτ των καθεστώτων του Κόλπου. Ο ξεσηκωμός είναι για πολλούς η μοναδική διέξοδος αλλαγής. Οι απόγονοι του «νασερικού» εθνικισμού, οι κομμουνιστές, οι μετριοπαθείς σοσιαλιστές καθώς και ορισμένοι σιίτες αναφέρονται σε ένα κοσμικό κράτος θετικού δικαίου με τη θρησκεία να διαδραματίζει λιγότερο ρυθμιστικό ρόλο στις ζωές των ανθρώπων. Η πλειοψηφία όμως των μουσουλμάνων που ανήκει στον σουνιτισμό βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, που θέλει επιστροφή στις ρίζες. Η κοσμική παιδεία είναι αποκλεισμένη από τα σχολεία πολλών ισλαμικών κρατών. Το Κοράνι είναι η μόνη πηγή γνώσης για εκατομμύρια ανθρώπους. Και μάλιστα η διεστραμμένη ερμηνεία του, αυτή των «σαλαφιστών», είναι η πλέον διαδεδομένη ανάμεσα στις εξαθλιωμένες μάζες. Η διαμάχη αφορά πρωτίστως το ίδιο το Ισλάμ. Αν η Δύση πρέπει να πάρει θέση, αυτή του μετριοπαθούς Ισλάμ είναι πιο κοντά στα δυτικά ειωθότα. Η αποκατάσταση επί παραδείγματι των σχέσεων με το Ιράν καθώς και η επίλυση του παλαιστινιακού θα ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας με ένα μεγάλο κομμάτι του μουσουλμανικού κόσμου, που ναι μεν απορρίπτει το σαλαφικό Ισλάμ και τη νεκρανάσταση χαλιφάτων, αλλά από την άλλη επιθυμεί να αναβαθμιστεί σε κάτι καλύτερο από ένα μετά-αποικιακό κράτος-παρία.
Διαβάστε: «Ο κόσμος του Ισλάμ», Pascal Buresi, εκδ. Κασταλία.
«Εξεγερμένοι κόσμοι», J. M. Balancie και A. De la Grange
εκδ. Τυποθήτω.
Για οπτικό υλικό: https://news.vice.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου