Η σιχαμερή στρεψοδικία του Δημήτρη Ψυχογιού

15/04/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Αυγουστίνος Ζενάκος

 

Τα τελευταία χρόνια, παρακολουθώπαρακολουθώ με ενδιαφέρον -και κάποιο τρόμο- το βάθος της διαστρέβλωσης στο οποίο βυθίζονται πρώην εχέφρονες γραφιάδες. Η δραστηριότητα παίρνει τη μορφή ενός άτυπου διαγωνισμού: ποιος θα καταφέρει να γράψει το πιο ανυπόφορα μικρονοϊκό κείμενο για την πολιτική κατάσταση της χώρας; Υπάρχουν πάμπολλες υποψηφιότητες. Ωστόσο, μολονότι δυστυχώς les jeux ne sont pas faits και πάντα υπάρχει πιθανότητα ο λάκκος της μισανθρωπίας να ξεβράσει κι άλλα αξεπέραστα πονήματα, μέχρι στιγμής ο αδιαμφισβήτητα κορυφαίος διεκδικητής για το έπαθλο του πιο σιχαμερά στρεψόδικου κειμένου είναι ο Δημήτρης Ψυχογιός με το…

καίρια τιτλοφορημένο «Θα συμπαραταχθούμε με τους τρομοκράτες;»…

Γράφει λοιπόν ο κ. Ψυχογιός προ ημερών – ανήμερα της έκρηξης στο κέντρο της Αθήνας και μία μέρα πριν την επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ:

«Στις υλικές ζημιές του παγιδευμένου αυτοκινήτου των κόκκινων φασιστών, να προστεθεί και το παραπάνω επιτόκιο που θα πληρώσει σήμερασήμερα η χώρα για το ομόλογο – που θα ήταν έτσι ή αλλιώς «τσιμπημένο» λόγω της υπόθεσης Μπαλτάκου».

Το πρώτο σκέλος της φράσης είναι αναμενόμενο αλλά αποτελεί έξοχο παράδειγμα της πολιτικής άνοιας που πλήττει αυτή την κατηγορία αρθρογράφου: Η τρομοκρατία δυσχεραίνει την έξοδο στις αγορές και η χώρα πληρώνει παραπάνω επιτόκιο εξαιτίας των «κόκκινων φασιστών». Το γεγονός ότι, ακόμη κι έτσι να είναι, η δράση των φασιστών που χρόνια τώρα μαχαιρώνουν και ξυλοφορτώνουν μετανάστες, αντιφασίστες και γκέι στους δρόμους κατά εκατοντάδες, ουδόλως επηρεάζει την έξοδο στις αγορές και το επιτόκιο, δεν αποτελεί βαρύνον ζήτημα για τον κ. Ψυχογιό. Ακόμη περισσότερο, το γεγονός ότι μια χώρα που έχει μια αστυνομία εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και καθημερινά βασανιστήρια στα κρατητήριά της, δεν αντιμετωπίζει «πρόβλημα επιτοκίων» για τίποτε από όλα αυτά αλλά για την έκρηξη βόμβας σε παγιδευμένο αυτοκίνητο, επίσης φαίνεται απολύτως φυσιολογικό στον κ. Ψυχογιό.

Το καταπληκτικό όμως είναι το δεύτερο σκέλος της φράσης: «…που θα ήταν έτσι ή αλλιώς «τσιμπημένο» λόγω της υπόθεσης Μπαλτάκου». Ο νο 2 της κυβέρνησης είπε στον αρχιφασίστα ότι ο πρωθυπουργός και δύο κορυφαίοι υπουργοί στήσανε τη δίωξη των νεοναζί μαζί με την εισαγγελέα επειδή τους έκοβαν ψήφους. Και τσίμπησε και το επιτόκιο, γαμώτο!

Εδώ, έχουμε όλη την πολιτεία στήριξης της ακροδεξιάς και της δημοκρατικής έκπτωσης, στην οποία έχει επιδοθεί ο περίφημος «μετριοπαθής χώρος» του ακραίου κέντρου, σε μία φράση: Ο Μπαλτάκος πρέπει να σκουπιστεί κάτω από το χαλάκι και όποιος τονίζει τη βαρύτητα της υπόθεσης για το πολίτευμα και το κράτος δικαίου και τη συνδέει με την κυβερνητική πολιτική, απλώς δεν θέλει να πάει η χώρα μπροστά και ευθύνεται που τσιμπάει το επιτόκιο. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον κ. Ψυχογιό γι” αυτή την άρτια σύνοψη.

Γράφει στη συνέχεια ο κ. Ψυχογιός: «Όλοι στο εξωτερικό γνωρίζουν πως το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το πολιτικό ρίσκο, σε πολλαπλές μορφές. Χιλιάδες διαδηλώσεις οργανώνονται κάθε χρόνο στη χώρα, ούτε μία δεν έχει γίνει ποτέ εναντίον της τρομοκρατίας».

=

Ας αφήσουμε κατά μέρος τα προφανή, όπως το «όλοι στο εξωτερικό γνωρίζουν», τέτοιες προχειρότητες δεν είναι αποκλειστικότητα του κ. Ψυχογιού, όλη η σουσουδίστικη αρθρογραφία τις αγαπά. Ας πάμε στο «πρόβλημα της Ελλάδας» που είναι το «πολιτικό ρίσκο». «Πολιτικό ρίσκο» υπάρχει, πράγματι, όμως ο όρος αυτός στόχο έχει συνήθως την απροβλεψιμότητα του πολιτικοοικονομικού -και κυρίως του φορολογικού- καθεστώτος που τα πρώην μεγάλα κόμματα δημιούργησαν επί δεκαετίες και που η κυβέρνηση Σαμαρά εξακολουθεί να δημιουργεί. Η τρομοκρατία ως πολιτικό ρίσκο ωχριά μπροστά στη φορολογία και την ασυγκράτητη πολυνομία – να μην πούμε καν για τις φωτογραφικές τροπολογίες κτλ. Αλλά ο κ. Ψυχογιός, από τις «πολλαπλές μορφές» του «πολιτικού ρίσκου» αναγνωρίζει μία, την τρομοκρατία, και φτάνει να ρωτήσει γιατί κοντά στις χιλιάδες διαδηλώσεις δεν γίνεται ποτέ μία κατά της τρομοκρατίας. Μα επειδή, κ. Ψυχογιέ, κανένας που έχει τα λογικά του δεν πιστεύει ότι το πρόβλημα της χώρας είναι η τρομοκρατία – και σίγουρα όχι πια. Οι μόνοι που ακούραστα προσπαθούν να κατασκευάσουν αυτή την ψευδή εντύπωση είναι ο Αντώνης Σαμαράς, ο Νίκος Δένδιας και ο Χαράλαμπος Αθανασίου, με πρόθυμους νεροκουβαλητές αρθρογράφους σαν του λόγου σας. (Κι ας πούμε, βέβαια, εδώ πως ούτε η διαπίστωση ότι δεν έχει γίνει ποτέ διαδήλωση κατά της τρομοκρατίας είναι ακριβής. Οι οικογένειες των θυμάτων της 17Ν έχουν οργανώσει διαδήλωση, ολιγομελή μεν αλλά πάντως διαδήλωση, με τα πανό της κτλ, στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Την αιτία για το γεγονός ότι δεν έχουν οργανωθεί μαζικότερες κινητοποιήσεις -όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες-, ένας έντιμος αναλυτής θα την αναζητούσε μάλλον στις ιδιαιτερότητες της εγχώριας μεταπολιτευτικής ένοπλης πολιτικής δράσης, η οποία ουδέποτε συσπείρωσε πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες με έντονο πολωτικό αποτέλεσμα, δεν έχει «παράδοση» τυφλών χτυπημάτων κτλ, και δεν θα το αντιπαρέβαλε τόσο ύπουλα με τις διαδηλώσεις για μισθούς, συντάξεις και εργασιακές κατακτήσεις. Αλλά ας μην απαιτούμε από την εμπνευσμένη αρθρογραφία του κ. Ψυχογιού να ασχολείται με τόσο ασήμαντα ζητήματα όπως τα πραγματικά περιστατικά.)

Μια και τέθηκε, όμως, το ερώτημα με τη μορφή «τόσες διαδηλώσεις έχουν γίνει, γιατί δεν γίνεται και μία για…», ας μου επιτραπεί μια παράφραση: Τόσες φορές μέσα στα χρόνια της κρίσης έχει απειληθεί η Ελλάδα, είτε από ευρωπαϊκούς παράγοντες είτε από αρθρογράφους των εγχωρίων και ευρωπαϊκών ΜΜΕ, με αποβολή από την «ευρωπαϊκή οικογένεια», αν δεν συμμορφωθεί, δεν αλλάξει, δεν πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους κτλ. Γιατί δεν έχει απειληθεί ούτε μία φορά ότι θα εκδιωχθεί από το ευρώ, αν δεν πάψει να καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν δεν καταργήσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αν δεν σταματήσει τα βασανιστήρια σε κρατουμένους; Διαδηλώσεις πάντως γι” αυτά γίνονται, κ. Ψυχογιέ, αλλά ουδείς τις κρίνει σημαντικές για την «ευρωπαϊκή κανονικότητα». Τι έγινε, δεν τσιμπάει το ομόλογο με τη φάλαγγα, μόνο με εκρήξεις τσιμπάει;

Και φτάνουμε, έτσι, στο πραγματικά άνευ προηγουμένου σημείο όπου ο ανταγωνισμός τρώει τη σκόνη του κ. Ψυχογιού: «Μήπως ήρθε η ώρα» γράφει «να το κάνουμε, με τον αντίστροφο τρόπο; Δεκάδες φορείς και κόμματα καλούν αύριοαύριο σε διαδηλώσεις εναντίον της Άνγκελα Μέρκελ. Αν υπάρχει πραγματική διάθεση να καταδικαστεί η σημερινή τρομοκρατική επίθεση στο κέντρο της πόλης, όσοι υπερασπίζονται τους δημοκρατικούς θεσμούς πρέπει να τις ακυρώσουν. Αλλιώς θα εγκριθεί μαζικά και πανηγυρικά το σημερινό τρομερό περιστατικό».

Ακόμη και συνηθισμένος σε χρόνια σιχαμερής στρεψοδικίας, μπροστά σε αυτό το ανείπωτα ποντικίσιο συμπέρασμα, μένει κανείς με το στόμα ανοικτό: επειδή εξερράγη βόμβα στο κέντρο, έπρεπε να ακυρωθούν οι διαδηλώσεις κατά της Μέρκελ, αλλιώς δεν υπερασπιζόμαστε τους δημοκρατικούς θεσμούς και εγκρίνουμε την τρομοκρατία.

Σκοτάδι. Μαυρίλα. Ντροπή. Ντροπή. Και ξανά ντροπή.

Πηγή: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr