Του Γιάννη Νικολόπουλου
Διαβάζοντας την ανακοίνωση του πρώην, πλέον, γενικού γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου Τάκη Μπαλτάκου, διαπιστώνει κανείς ότι είναι πιο αποκαλυπτικά όσα υπονοεί και δεν λέει, παρά όσα περιγράφει και συμπεριλαμβάνει στην ανακοίνωσή του
Ο Μπαλτάκος, ούτε λίγο ούτε πολύ, κάνει λόγο για σειρά συναντήσεων με
στελέχη και βουλευτές της Χρυσής Αυγής, συναντήσεις τις οποίες αποδίδει
στην… τυχαία γειτνίαση του εντός του Κοινοβουλίου γραφείου του με
εκείνο της Χρυσής Αυγής. Μοναδικό μέλημα του Μπαλτάκου στην επίμαχη
συνάντηση, που έγινε μετά την προσωρινή κράτηση των Μιχαλολιάκου, Παππά
και Λαγού, και πάντα κατά τα λεγόμενά του, ήταν η προσωπική του απαλλαγή
από τις πιέσεις ότι αποτελεί μέρος μιας συνωμοσίας κατά της ναζιστικής
οργάνωσης. Ο Μπαλτάκος «είχε την ευκαιρία» να τα ξαναπεί, τουλάχιστον
μια φορά ακόμη με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής και ποινικά υπόλογο,
Κασιδιάρη «και με άλλους – και μάλιστα ενώπιον πολλών μαρτύρων».
Μάλιστα, ο Μπαλτάκος κάνει την παρατήρηση ότι αυτή τη συνάντηση «φυσικά
δεν δημοσιοποίησε ο εν λόγω βουλευτής». Τέλος, ο πρώην γενικός
γραμματέας παραιτείται «λόγω του θορύβου και από προσωπική ευθιξία,
ζητώντας συγγνώμη για την αναστάτωση».
Ας διαβάσουμε με αντίστροφη σειρά την ανακοίνωση: Ο Μπαλτάκος, αμετανόητος για τις συνομιλίες και τις επαφές του με τη Χρυσή Αυγή, παραιτείται καθαρά και μόνο λόγω του θορύβου, της…αναστάτωσης που προκλήθηκε από τη δημοσίευση, την κυκλοφορία του τμήματος από το βίντεο. Αν το βίντεο δεν είχε κυκλοφορήσει, όλα θα ήταν μέλι-γάλα. Άρα, διόλου… τυχαία και συμπτωματικά συνομιλούσε με τη Χρυσή Αυγή, και είναι (κάτι περισσότερο από) ενδιαφέρον να μάθουμε ποιο ήταν το πραγματικό περιεχόμενο αυτών των συναντήσεων και αυτών των συνομιλιών. Μήπως ο Μπαλτάκος είχε αναλάβει το ρόλο του άτυπου Πάπα της συγκυβέρνησης που θα έδινε συγχωροχάρτια στους εγκληματίες, με αντάλλαγμα τις κοινοβουλευτικές ψήφους;
Ο γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου δεν κρίνει σκόπιμο να μας διευκρινίσει ποιος είχε την πρωτοβουλία για τη (δεύτερη) συνάντηση με τον Κασιδιάρη –μια συνάντηση που δεν έγινε…τυχαία– «τις επόμενες ημέρες και με τα νεότερα στοιχεία». Αλλά η διατύπωση, οι λέξεις δηλαδή «είχα την ευκαιρία», μάλλον δεν αφήνουν αμφιβολίες: Ο Μπαλτάκος καλεί τον Κασιδιάρη να τα πουν, προφανώς, (όπως και το τμήμα του βίντεο που είδαμε δείχνει) φιλικώ τω τρόπω. Και μάλιστα, «ενώπιον πολλών μαρτύρων». Ποιών άραγε; Με ποια «νεότερα στοιχεία»; Και τι έλεγαν παραπάνω, που να τεκμηριώνει, κατά τον Μπαλτάκο, ότι αυτός δεν αποτελεί μέρος μιας «σκευωρίας» κατά της ναζιστικής οργάνωσης;
Η κορύφωση: Ο Μπαλτάκος μας λέει ότι ο Κασιδιάρης δεν δημοσιοποίησε αυτή τη συνομιλία, αλλά την άλλη, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, ήξερε ή υπέθετε ότι μαγνητοσκοπούνται ή μαγνητοφωνούνται αυτές οι συνομιλίες και μάλλον δεν είχε και πρόβλημα, αν δεν επεδίωκε κιόλας να φτιάχνονται βίντεο με γενικό τίτλο «Η Χρυσή Αυγή και Εγώ, ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά».
Για το επίμαχο απόσπασμα, ο Μπαλτάκος μας λέει ότι ήθελε, απλώς, να απαλλαγεί από τις πιέσεις ότι είναι μέρος συνωμοσίας κατά της Χρυσής Αυγής. Ποια ανάγκη κάνει τον γενικό γραμματέα να θέλει να απαλλαγεί από αυτήν τη «ρετσινιά»; Οι σχέσεις… γειτνίασης και τυχαίων συναντήσεων; Επίσης, ο Μπαλτάκος μπορεί να ήθελε να απαλλαγεί από τις πιέσεις, αλλά στο βίντεο φαίνεται σχεδόν να δίνει γραμμή και πληροφορίες ή εκτιμήσεις ή δικές του εικασίες στη Χρυσή Αυγή για το πώς θα ασκήσει κριτική και επίθεση στην κυβέρνηση, βάζοντας μάλιστα στο στόχαστρο υπουργούς της κυβέρνησης (Αθανασίου, Δένδια), μόνο και μόνο για να απαλλαγεί, ο ίδιος προσωπικά, από τις πιέσεις. Το θέμα, δηλαδή για τον Μπαλτάκο, είναι ο ίδιος να μην αποτελεί μέρος της «σκευωρίας». Αλλά γιατί;
Στο γιατί μάλλον απαντά η αρχή της ανακοίνωσης Μπαλτάκου. Όχι όμως αυτό που περιλαμβάνει, αλλά αυτά που υπονοεί. Η γειτνίαση Μπαλτάκου με τη Χρυσή Αυγή δεν ήταν γειτνίαση γραφείων, αλλά γειτνίαση πολιτικής ατζέντας, μισαλλοδοξίας και αντικομουνισμού, καταπολέμησης της απήχησης του ΣΥΡΙΖΑ και ανακοπής των λαϊκών κινητοποιήσεων, αντιμεταναστευτικού μένους και αντικοινοβουλευτικών λόγων και έργων. Τους ένωνε και ο κοινός «θαυμασμός» για τη σπαρτιατική μέθοδο της Κρυπτείας. Μόνο… τυχαία δεν τα έλεγαν, φιλικώ τω τρόπω, σαν από τα παλιά, ο Μπαλτάκος και οι χρυσαυγίτες συνομιλητές του. Το κακό για τον πρώτο, όπως αποδεικνύεται, είναι ότι οι συνομιλητές του έσπασαν, εν μέρει, τον πρώτο κανόνα της Κρυπτείας: Έβγαλαν, στη φόρα, τα άπλυτα του γενικού γραμματέα και τις κρυφές, για τους πολλούς, επαφές του. Τα «Να σου πω, να μου πεις, να τα πούμε» στα μουλωχτά.
Το τμήμα όμως του βίντεο που δημοσιεύτηκε δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ο Μπαλτάκος, όπως φαίνεται, είχε αναλάβει το ρόλο γεφυροποιού με τη Χρυσή Αυγή, διαμορφώνοντας τα σενάρια (αν ήταν μόνο σενάρια…) και τους όρους κοινοβουλευτικής υποστήριξης της παραπαίουσας κυβέρνησης από το «όλον» ή «μέρος» της Χρυσής Αυγής. Αδύνατο να υποθέσει κανείς ότι αυτά τα σενάρια και αυτές οι συναντήσεις δεν ήταν εν γνώσει του υπόλοιπου πρωθυπουργικού επιτελείου και του ίδιου του Πρωθυπουργού προσωπικά. Και αν δεν ήταν, πάλι υπάρχει τεράστιο ζήτημα και πρόβλημα, καταρχάς, ανικανότητας. Αλλά όταν το Μαξίμου διαρρέει ότι ακόμη και τα τασάκια μετακινούνται στο Μέγαρο, «με εντολή Σαμαρά», τότε μάλλον ο Μπαλτάκος δεν ενεργούσε εν αγνοία του Σαμαρά. Επομένως, η ευθύνη δεν ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον Μπαλτάκο. Με άλλα λόγια, ο Μπαλτάκος (μπορεί να) φεύγει, οι «μπαλτακισμοί» όμως παραμένουν εδώ.
πηγή: http://www.rednotebook.gr/details.php?id=12193
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου