Οι αμερικανικοί φάκελοι των επιστημόνων του Χίτλερ…

Αναστάσης ΒιστωνίτηςΣτις 3 Ιανουαρίου 1999 πέ­θανε στο Αμβούργο πλή­ρης ημερών (93 ετών) ο Αρτουρ Ρούντολφ, επι­φανής επιστήμονας που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των πυραύλωνΠέρσινγκ και Κρό­νος 5. Είχε εργαστεί επί μακρόν για τον αμερικανικό στρατό και τη NASA. Δεκαπέντε χρόνια νω­ρίτερα, μπροστά στο δίλημμα να ανακριθεί για εγκλήματα πολέμου που είχε διαπράξει κατά τη διάρ­κεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ή να του αφαιρεθεί η αμερικανική υπηκοότητα και να εγκαταλείψει τις ΗΠΑ, επέλεξε τη δεύτερη λύ­ση. Δεν ήταν κι άσχημα, αφού τα μέλη της οικογένειας του θα δια­τηρούσαν την αμερικανική υπηκο­ότητα, ενώ ο ίδιος θα συνέχιζε να συνταξιοδοτείται από το αμερικα­νικό κράτος ως τον θάνατο του. Ο Ρούντολφ υπήρξε μέλος του ναζι­στικού κόμματος και επιχειρησια­κός διευθυντής του προγράμματος παραγωγής πυραύλων V-2 του Χίτ­λερ (δεύτερος τη τάξει μετά τον Βέρνερ φον Μπράουν).

Από το 1946 βέβαια ήταν γνω­στό πως οι Αμερικανοί μετέφεραν ναζίστές επιστήμονες από τη Γερ­μανία στις ΗΠΑ και πως τους χρη­σιμοποίησαν κυρίως για την παρα­γωγή πυραύλων και εξελιγμένων οπλικών συστημάτων. Γνωστό επί­σης ήταν το πρόγραμμα μέσω του οποίου πραγματοποιήθηκε η μετα­φορά τους: Operation Paperclip. Εκείνο που ουδείς μπορούσε να συλλάβει ήταν το μέγεθος του. Τα σχετικά ντοκουμέντα παρέμει­ναν απόρρητα ως το 1998, όταν ο πρόεδρος Κλίντον εξέδωσε τη Nazi War Crimes Disclosure Act. Έτσι έγινε δυνατή η πρόσβαση των ερευνητών στο μεγαλύτερο μέρος των σχετικών αρχείων.
Η δημοσιογράφος Αν Τζέικομπσον με το βιβλίο της Operation Paperclip ανέλαβε ένα τεράστιο έργο: να συνθέσει το υλικό, να συνομιλήσει με τους επιζώντες και τους γνωστούς και τους συγγενείς τους, να ερευνήσει λεπτομερώς τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβά­νονται: έξι από όσους συνεργά­ζονταν απευθείας με τον Χίτλερ, τον Γκέρινγκ και τον Χίμλερ, δε­καπέντε που υπήρξαν ενεργά μέλη του ναζιστικού κόμματος και δέκα οι οποίοι ήταν αξιωματούχοι των SS, ενώ έξι είχαν παραπεμφθεί ως εγκληματίες πολέμου στη Δίκη της Νυρεμβέργης.
Μπορεί να γνωρίζαμε πως πολ­λοί ναζιστές επιστήμονες, με εξέ­χουσα περίπτωση εκείνη του Βέρ_;νερ φον Μπράουν, μεταφέρθηκαν στην Αμερική, ουδείς όμως θα φα­νταζόταν ότι ξεπερνούν τους 1.600! Και όχι μόνο φυσικοί και τεχνικοί που εργάστηκαν στην ανάπτυξη νέ­ων οπλικών συστημάτων αλλά και χημικοί μηχανικοί και γιατροί. Ανά­μεσα στους πιο γνωστούς ήταν και ο Τέοντορ Μπέντσινγκερ (ο οποίος εφηύρε το «θερμόμετρο αφτιού») και πέθανε 94 ετών το 1999.
ANNIE JACOBSEN Operation Paperclip. The Secret Intelligence Program That Brought Nazi Scientists to America
Εκδόσεις Little, Brown and Company, 2004, σελ. 575, τιμή 30 δολάρια ΗΠΑ
Τον Μάρτιο του 1945, όταν τα αγγλοαμερικανικά στρα­τεύματα προήλαυναν προς το Βερολίνο, ένας Πολωνός ανακάλυψε στις τουαλέτες του Πανεπιστημίου της Βόννης τη λίστα Osenberg που περιείχε τα ονόματα των επιστημόνων οι οποίοι είχαν ανακληθεί από το μέτωπο το 1942 για να εργα­στούν στα νέα όπλα μαζικής καταστροφής που ετοίμαζε το Γ Ράιχ. Ο Πολωνός παρέ­δωσε τη λίστα στη βρετανική μυστική υπηρεσία Μ16. Για τους Συμμάχους που έψαχναν να βρουν αποθήκες χημικών όπλων και τους επιστήμονες και τεχνικούς που τα παρήγαν (προκειμένου να τους περά­σουν από δίκη) η λίστα ήταν μάννα εξ ουρανού.
Ναζί επιστήμονες στις ΗΠΑ
Οι Αμερικανοί ωστόσο πολύ γρήγορα άλλαξαν γνώμη και ξέχασαν τις δίκες. Όλοι αυτοί θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμοι για την ανάπτυξη των δικών τους όπλων – και φυσικά δεν έπρεπε να τους «πάρουν» οι Σοβιετικοί. Έτσι δημιούργη­σαν την Επιχείρηση Paperclip (συνδετήρας) και τους μετέφε­ραν στις ΗΠΑ.
Την επιχείρηση είχε εγκρίνει ο πρόεδρος Τρούμαν υπό τηνπροϋπόθεση ότι οι επιστήμο­νες εκείνοι δεν θα βαρύνονταν με εγκλήματα πολέμου. Αλ­λά ποιος ήταν αθώος; Έπρεπε όμως να σωθούν τα προ­σχήματα. Για τούτο και στους φακέλους παραλείφθηκαν τα επιβαρυντικά έγγραφα και επι­συνάφθηκαν άλλα, «ουδέτε­ρα» – πραγματικά ή πλαστά.
Η επιχείρηση τέθηκε σε εφαρμογή με άκρα μυστικό­τητα και, παρά το γεγονός ότι η ύπαρξη της αποκαλύ­φθηκε σχεδόν αμέσως από τους «New York Times», το «Newsweek» και άλλα έντυπα, οι λεπτομέρειες και το βάθος της παρέμειναν άγνωστα ως σήμερα.
Οι εξαμερικανισθέντες λ.χ. γιατροί του Γ Ράιχ έπαιξαν πολύ μεγαλύτερο ρόλο από όσο φανταζόμαστε στην εξέλιξη του Ψυχρού Πολέμου, που δικαίως θα λέγαμε πως δεν άρχισε με τα περί «σιδηρού παραπετάσματος» του Τσόρτσιλ το 1946 αλλά, στην πραγ­ματικότητα, έναν χρόνο νω­ρίτερα. Αυτοί θα ανέπτυσσαν τα χημικά τα οποία αργότερα χρησιμοποιήθηκαν στον πό­λεμο του Βιετνάμ. Ένας τους, ο Φριτς Χόφμαν (που πέθα­νε το 1967), ερεύνησε κάθε μορφή τοξικής ουσίας, από τα παραισθησιογόνα ως τα πλέον θανατηφόρα αέρια. Δεν είναι απολύτως βεβαιωμένο ότι συμ­μετείχε στην ομάδα που δημι­ούργησε τον Πορτοκαλί Παρά­γοντα (Agent Orange), αλλά σφόδρα πιθανολογείται, αφού ενδιαφερόταν να δημιουργήσει μια τέτοια ακριβώς ουσία που θα αφαιρούσε από τα δέντρα και τους θάμνους το φύλλω­μα τους ώστε οι Βιετκόνγκ να αντιμετωπίζονται εύκολα από τους αμερικανούς στρατιώτες, αφού δεν θα μπορούσαν πλέ­ον να κρυφθούν στη ζούγκλα. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίη­σαν τον Agent Orange από το 1962 ως το 1971, με αποτέ­λεσμα 3.000.000 Βιετναμέζοι να υποφέρουν από λεμφοκήλη, ασθένεια του Πάρκινσον και καρδιακά νοσήματα – και άγνωστο πόσοι από καρκίνο.
Το ηθικό πρόβλημα
Το βιβλίο της Τζέικομπσεν προκαλεί σοκ και μόνο από την παράθεση αμέτρητων ονομάτων που συμμετείχαν σε εκείνη την επιχείρηση ντρο­πής. Το ερώτημα είναι ποιος θα έπρεπε να ντρέπεται πε­ρισσότερο: οι ναζιστές επι­στήμονες για όσα έκαναν ή αυτοί που τους προσέλαβαν εν γνώσει τους;
Το ηθικό πρόβλημα όσον αφορά τη χρήση της επιστή­μης παραμένει από τον καιρό ακόμη του Φράνσις Μπέικον, ο οποίος στη Νέα Ατλαντίδα του υποστήριζε πως οι επιστή­μονες θα πρέπει να δίνουν όρ­κο και όσες εφευρέσεις τους μπορούν να αποβούν κατα­στροφικές για το ανθρώπινο γένος να τις κρατούν μυστικές. Οι ναζιστές επιστήμονες όμως υπέγραψαν συμβόλαιο με τον Διάβολο χωρίς να πληρώσουν το επίγειο τίμημα. Πέθαναν οι περισσότεροι σε βαθιά γερά­ματα έχοντας εισπράξει υψη­λές αμοιβές και παχυλές συ­ντάξεις. Το γεγονός εν τούτοις πως όλα αυτά έρχονται στο φως αποδεικνύει πως, αν μη τι άλλο, σήμερα είναι σχεδόν αδύνατον να κρυφθούν και ακόμη περισσότερο να «συγ­χωρηθούν» τα μεγάλα εγκλή­ματα.

Σύντομη Περιγραφή:

Αναστάσης Βιστωνίτης

Από το 1946 βέβαια ήταν γνω­στό πως οι Αμερικανοί μετέφεραν ναζίστές επιστήμονες από τη Γερ­μανία στις ΗΠΑ και πως τους χρη­σιμοποίησαν κυρίως για την παρα­γωγή πυραύλων και εξελιγμένων οπλικών συστημάτων. Γνωστό επί­σης ήταν το πρόγραμμα μέσω του οποίου πραγματοποιήθηκε η μετα­φορά τους: Operation Paperclip. Εκείνο που ουδείς μπορούσε να συλλάβει ήταν το μέγεθος του. Η δημοσιογράφος Αν Τςέικομπσον ερευνά για πρώτη φορά τα σχετικά αρχεία και συνομιλεί με τους επιζώντες και τους συγγενείς τους.

Πηγή.  aristeroblog.gr/node/2370