Economist: Μεγάλη Βρετανία ή Μικρή Αγγλία;

 Η ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΝΕΙ ΑΒΕΒΑΙΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μπροστά στο δίλημμα «εσωστρέφεια και απομόνωση ή εξωστρέφεια» βρίσκεται η Βρετανία, το μέλλον της οποίας είναι πιο αβέβαιο απ’ ότι εδώ και δεκαετίες, υποστηρίζει στο βασικό του άρθρο ο Economist, επισημαίνοντας ότι με τον ευρωσκεπτικισμό να κερδίζει έδαφος, η Βρετανία, μπορεί να καταλήξει πιο μικρή, πιο εσωστρεφής, με εξασθενημένο αντίκτυπο στον κόσμο και πιθανώς με κατακερματισμένη την πολιτική της σκηνή.
«Αν τεθεί το ερώτημα ποια ευρωπαϊκή χώρα έχει το πιο ταραχώδες μέλλον, πολλοί θα επιλέξουν την Ελλάδα ή την Ιταλία που παλεύουν αμφότερες με την οικονομική κατάρρευση. Λιγότεροι μπορεί να επιλέξουν την Γαλλία…Δύσκολα θα διάλεγε κανείς την Βρετανία που τα έχει πάει σχετικά καλά κατά την διάρκεια της κρίσης. Ωστόσο η θέση της χώρας είναι λιγότερο βέβαιη από ότι ήταν εδώ και δεκαετίες» αναφέρει ο Economist και προσθέτει:
«Τον Μάιο του 2014 οι ψηφοφόροι πιθανώς θα στείλουν στο ευρωκοινοβούλιο αντιπροσώπους του κόμματος Ανεξαρτησίας που απεχθάνεται τις Βρυξέλλες. Στην συνέχεια, τον Σεπτέμβριο, η Σκοτία θα ψηφίσει για την ανεξαρτησία της. Το 2015 θα γίνουν βουλευτικές εκλογές. Και μέχρι το τέλος του 2017- ίσως και νωρίτερα- θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ.
Η Βρετανία θα μπορούσε να προκύψει από όλο αυτό, πιο μικρή, πιο εσωστρεφής, με εξασθενημένο αντίκτυπο στον κόσμο (και πιθανώς με την πολιτική της σκηνή κατακερματισμένη). Ή (εναλλακτικά) θα μπορούσε να γίνει πιο αποτελεσματική, πιο σίγουρη για την ταυτότητά της και την θέση της στην Ευρώπη και πιο εξωστρεφής» υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα, στο οποίο οι δυο διαφορετικές εκδοχές για την εξέλιξη της χώρας, αποκαλούνται «τα δυο σενάρια για την Μικρή Αγγλία ή την Μεγάλη Βρετανία».
Ο Economist θεωρεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να γίνει ένα ακόμη πιο απομονωμένο νησί, αν συνεχίσει με κάποιες διόλου σοφές πολιτικές που αναιρούν τα όσα έχει πετύχει σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
«Η διαφορά μεταξύ του σεναρίου της Μικρής Αγγλίας και της Μεγάλης Βρετανίας είναι η (ικανή) ηγεσία. Ο κ. Κάμερον θα πρέπει να ξεκινήσει αλλάζοντας αυτό στο οποίο έχει τον μεγαλύτερο έλεγχο: την μεταναστευτική πολιτική. Ένα πιο φιλελεύθερο μοντέλο θα ενίσχυε την επιχειρηματικότητα και θα βοηθούσε στον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού…Τόσο ο Κάμερον, όσο και ο (αντίπαλός του) Μίλιμπαντ το γνωρίζουν αυτό, αλλά κάμπτονται από την ευρύτερη εχθρική στάση απέναντι στο μεταναστευτικό ρεύμα…Η Ευρώπη είναι ένα άλλο θέμα στο οποίο η πολιτική ηγεσία θα πρέπει να έχει ρόλο καθοδηγητικό και όχι να ακολουθεί την κοινή γνώμη».
Εν ολίγοις, αν πρέπει κανείς να διαλέξει ανάμεσα στην απομόνωση και στο να είναι πιο ανοιχτός, ας διαλέξει το δεύτερο, υποστηρίζει ο Economist και αναπολώντας τις…παλιές, καλές εποχές, επισημαίνει:
«Κάποτε η Βρετανία ήταν κυρίαρχος του κόσμου. Από την εποχή που κατέρρευσε η αυτοκρατορία της, κατά καιρούς επιδιώκει να κουλουριαστεί και να κρυφτεί. Τώρα δεν μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά. Το πιο λαμπρό της μέλλον είναι αυτό ενός ανοιχτού, φιλελεύθερου, εμπορικού έθνους που δεν θα είναι απομονωμένο από τον κόσμο. Οι πολιτικοί ξέρουν αυτό και μερικές φορές το λένε. Τώρα πρέπει και να παλέψουν για αυτό».
Έθνος