Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
Στις 25 Μαρτίου 2021 η Ελλάδα, είναι υποχρεωμένη να τιμήσει ανάλογα τα 200 χρόνια από την ιστορική εθνική παλιγγενεσία και εθνεγερσία των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Εκκλησία από την πλευρά της έχει αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες και έχει κάνει προγραμματισμό. Η Πολιτεία δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως!
Τι είναι το τάμα του Έθνους και από ποιους έγινε; Πότε και γιατί; Ποια η ιστορική αλήθεια; Πόσα χρήματα και πότε χάθηκαν και ποιοι τα «εξαφάνισαν» τι έχει προηγηθεί και πότε; Ποιες ιστορικές αποφάσεις έχουν παραθεωρηθεί; Ποιες οι ευθύνες της πολιτείας και ποιες της Εκκλησίας; Ποια η σχέση με την δικτατορία και ποια τα ακριβή γεγονότα;
Κατά την διάρκεια της έρευνας αυτής θα αποκαλυφθούν πολλά και δυστυχώς όχι ευχάριστα για πολλούς… υψηλά ιστάμενους σε θέσεις και αξιώματα εκκλησιαστικά και πολιτικά…
Θα μάθουμε και θα δούμε – πάντα με στοιχεία αποδείξεις και ντοκουμέντα – όσα δεν έχουν πει και δεν έχουν γράψει άλλοι, 10ετιες τώρα, που επωφελήθηκαν και ταυτόχρονα προσπάθησαν να κερδίσουν με τους γνωστούς τρόπους της γνωστής νοοτροπίας. Θα δούμε και θα μάθουμε όσα δεν βάνει ο νους σας για τον θαυμάσιο μυστικό κόσμο των ιδρυμάτων… από πού και πώς κατασπαταλώνται χρήματα του ελληνικού δημοσίου … θα δούμε και θα μάθουμε υπέρ ποίων (γνωστών οικογενειών) και γιατί γίνονται διακρίσεις και εξαιρέσεις στην εφαρμογή του σχετικού νόμου περί ιδρυμάτων…
Ο λόγος για τον Ιωάννη Αναγνωστόπουλο. ‘Εναν άνθρωπο απλό. Λιτό. Σεμνό. Έναν άνθρωπο που στην κυριολεξία υπολογίζει υπέρ των αδυνάτων πάντα ακόμα και το cent! Έναν τίμιο έντιμο και ηθικό Άνθρωπο(κατά το άνω Θρώσκω) που εργάστηκε ως μετανάστης στην Γερμανία για πολλά χρόνια.Την Γερμανία στην οποία σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται –για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από 50 χρόνια – οικονομικά υπόδουλη και πλήρως και απολύτως ελεγχόμενη για την οποία έχει είναι βέβαιον πως έχει να πει και να γράψει πολλά, ίσως αν το αποφασίσει, και να αποκαλύψει πολύ περισσότερα λόγω της υψηλού κύρους θέσεως του στην γερμανική κρατική μηχανή, στα άδυτα της οποίας βρέθηκε νεαρός όντας, την 10ετια του 1960 ως φοιτητής που εργάζονταν και σπούδαζε. Στην Γερμανία εργάστηκε σκληρά. Με θυσίες και αυταπάρνηση. Τα χρήματα που έβγαζε ποτέ δεν τα σπατάλησε προς ίδιον όφελος όπως θα έκανε οιοσδήποτε ως φυσική εξέλιξη του κόπου και του ιδρώτα του.
Μαζί με την άξια, κάθε επαίνου και διακρίσεως και από αυτήν ακόμα την Ακαδημία των Αθηνών –γιατί όχι ποιος ο ρόλος της άλλωστε (;)- σύζυγο του Αικατερίνη Αναγνωστοπούλου, εργάστηκαν αθόρυβα επί χρόνια. Εργάστηκαν και θυσίασαν κάθε προσωπική επιθυμία στο βωμό του κοινού καλού, βοηθώντας αρχικά με το ξέσπασμα του πολέμου στην Σερβία, χιλιάδες παιδιά, γυναίκες, κληρικούς, και κάθε άνθρωπο έχοντα ανάγκη και βοήθεια και πάνω από όλα στηρίζοντας με κάθε τρόπο, θύματα του πολέμου, με τον προς τούτο ιδρυθέντα σύνδεσμο του Αποστόλου Παύλου.
Επί δεκαετίες τώρα, και οι δυο μαζί εργάζονται αθόρυβα και άοκνα με θυσιαστική προσφορά, από το πρωί ως τη νύχτα προκειμένου αφενός να συνεχίσουν το προνοιακό και φιλανθρωπικό έργο τους –πάντα αθόρυβα και με την βοήθεια 10αδων εθελοντών από όλη την Ελλάδα – και πάντα με γνώμονα όσα προτάσσει η Εκκλησία και η Ορθοδοξία. Βαθιά πιστό ζεύγος και οι δυο, ως άλλοι Ακίλας και Πρίσκιλα, προσφέρουν έργο ουσίας και μάλιστα με προδιαγραφές και αξιώσεις που θα ζήλευαν και διεθνείς οργανισμοί! Χωρίς υπερβολή, επειδή επί μήνες τώρα παρακολουθούμε αθόρυβα (και από την πλευρά μας) το έργο και τις προσπάθειες τους, όχι μόνο στον αγώνα τους για την ανέγερση του Ιερού ναού του Σωτήρος Χριστού ως εκπλήρωση του τάματος του Έθνους με βάση και τις σχετικές αποφάσεις των αντίστοιχων εθνοσυνελεύσεων, αλλά κυρίως το έντονα φιλανθρωπικό και προνοιακό έργο τους εξ αιτίας του οποίου βρεθήκαμε να τους αναζητήσουμε στο πλαίσιο της έρευνας και μεγάλης εκστρατείας που έχουμε αναλάβει για τους άστεγους και τους ανθρώπους που δεν έχουν καμία και από κανέναν βοήθεια! Το έργο τους τεράστιο και δεν μπορεί να περιγραφείο ούτε και να αποδοθεί σε μια μόνον δημοσίευση για αυτό και θα επανέλθουμε ειδικά στην μεγάλη πράγματι κοινωνική Αποστολή και προσφορά τους. Ξεπερνά τα όρια της χώρας και απλώνεται στα πέρατα της οικουμένης. Δεν υπάρχει σημείο της γης όπου η βοήθεια και ο ιδρώτας τους να μην φτάσει. Σε χώρες και πόλεις πληθυσμούς και λαούς που βιώσαν πολέμους. Διωγμούς. Τραγωδίες ανθρώπινες. Χωρίς να υπολογίζουν κόπους και έξοδα προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν σήμερα πια στους ανήμπορους συμπολίτες μας που λιμοκτoνούν…
Στο πρόσωπο τους –και των δυο – πραγματώνεται το «τα αγαθά κόποις κτώνται» διότι πράγματι ο Θεός, στον οποίον δεν έπαψαν ούτε μια ημέρα να δοξολογούν και να υμνούν πρωί και βράδυ, αντάμειψε τις θυσίες, και την εργατικότητα του Ιωάννη Αποστολόπουλου αλλά και την συνεχή αυταπάρνηση και του προσέφερε «δοκιμασίες μεγάλες». «Δοκιμασίες» και «πειρασμούς» τέτοιους δελεάζοντας τον με τεράστια κέρδη από την δουλειά του. Κέρδη που εν τω μεταξύ προϊόντος του χρόνου του κόπου των μόχθων και των θυσιών του απέφεραν μια όχι ευκαταφρόνητο περιουσία. Κοντολογίς. Πολλά εκατομμύρια ευρώ. Δεν τα σπατάλησε. Ποτέ δεν τα θεώρησε δικά του. Τα δωρίζει, για την ακρίβεια τα προσφέρει, υπό σαφείς όρους και προϋποθέσεις, για την εκπλήρωση αυτής της Ιερής υπόσχεσης των αγωνιστών του 1821 για την ανέγερση Ιερού Ναού προς τιμή και ευχαριστία για την απελευθέρωση του έθνους από την υπέρ 400ετή σκλαβιά στους Τούρκους Οθωμανούς. Σε αυτό το πρώτο μικρό ελάχιστον αφιέρωμα και κοινωνικής αναγνώρισης της συνεχούς και άοκνης θυσιαστικής προσφοράς τους ο κ. Ιωάννης Αναγνωστόπουλος μας μιλά για «το Τάμα του Έθνους». Μας εξηγεί πως προέκυψε. Μας δίνει την ιστορική διαδρομή και μας αναλύει την δική του εμπλοκή στην εκπλήρωση αυτής της μεγάλης και ιερής υπόσχεσης των αγωνιστών του 1821.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΙΩΑΝΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΜΕΡΟΣ Α’:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου