Όλοι μας έχουμε υψώσει τείχη στην καρδιά μας για χάρη της επιβίωσης. Σε αυτά τα εσωτερικά τείχη είναι στριμωγμένοι οι κρυφοί μας φόβοι, οι άσχημες εμπειρίες μας, τα ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά μας, τα ελαττώματά μας, οι αμφιβολίες μας. Όλοι μας έχουμε αυτό το σκοτεινό κομμάτι μέσα μας.
Και μια μέρα έρχεται η αγάπη, η αληθινή αγάπη που είναι πολύ πιο επικίνδυνη από όσο τολμάει κανείς να παραδεχτεί. Ξυπνάει μέσα μας η ίδια νευρικότητα που νιώθει κάποιος αν δει στο όνειρό του ότι είναι γυμνός στο δρόμο. Γιατί το να συνδεθεί κάποιος, σημαίνει ότι πρέπει να βουτήξει σ' αυτό το σκοτεινό μέρος μέσα του και να επιτρέψει στο φως να μπει.
Η αγάπη λειτουργεί σαν ιδανικός θεραπευτής. Προσπαθεί να βρει και να γιατρέψει εκείνα τα συναισθήματα εξ αιτίας των οποίων υψώθηκαν τείχη.
Όταν κάποιος νιώθει αγάπη, νιώθει ταυτόχρονα ασφάλεια και σιγουριά. Νιώθοντας ασφαλής, θέλει να συνδεθεί, αλλά καθώς πάει να συνδεθεί συναντάει αυτά τα εμπόδια που έχει υψώσει στην καρδιά του. Όσο πιο ασφαλής αισθάνεται, τόσο περισσότερο επιτρέπει στα κρυμμένα του συναισθήματα να βγουν στην επιφάνεια. Και εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο.
Η αγάπη, μας προμηθεύει με εμπιστοσύνη έτσι ώστε να αφήσουμε την μη εμπιστοσύνη μας για την αγάπη, να βγει στην επιφάνεια. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι όση πιο πολύ αγάπη αισθάνεται κάποιος, τόσο περισσότερες από τις παλιές ανασφάλειές του βγάζει στην επιφάνεια. Και γι αυτό πολλές φορές στις μεγάλες αγάπες συμβαίνουν μεγάλες συγκρούσεις. Φαίνεται ότι ο άλλος βγάζει στην επιφάνεια έναν κακό εαυτό, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο, από το ότι επιτρέπει στο σκοτεινό σημείο μέσα του, να βγει στην επιφάνεια προκειμένου να θεραπευτεί.
Κατά συνέπεια, μέσα στη σχέση ποτέ οι καβγάδες δεν γίνονται για τους λόγους τους οποίους νομίζουμε. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι τσακώνονται. Είτε γιατί δεν παίρνουν την αγάπη και την αποδοχή που θέλουν, είτε γιατί έρχονται στην επιφάνεια φόβοι από το παρελθόν.
Αν κάποιος δεν παίρνει την αγάπη που θέλει απομονώνεται. Αν με κάποιο τρόπο η συμπεριφορά του άλλου του θυμίζει τον πόνο που ένιωσε κάποτε, τότε θυμώνει και αντιδρά υπερβολικά.
Ένα γεγονός που συμβαίνει μέσα στη σχέση το διαχειρίζεται κανείς ανάλογα με τη συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται και με το πόση σύνδεση υπάρχει ανάμεσα σ' αυτόν και τον αγαπημένο-η του. Γι αυτό και στο ίδιο γεγονός μπορεί κάποιος να έχει ποικίλες αντιδράσεις.
Ο καθένας φέρνει μέσα στη σχέση, τις ανάγκες του και τους φόβους του. Όλοι θέλουν να νιώσουν αξιαγάπητοι και ξεχωριστοί. Ποτέ κανείς δεν μπορεί να κάνει κάποιον να νιώσει αξιαγάπητος όσο κι αν θέλει, γιατί αυτό ξεπερνάει τις δυνατότητες κάθε ανθρώπου. Ακόμη κι αν κάποιος κάνει τα πάντα για να καλύψει την ανάγκη του συντρόφου του να νιώθει αξιαγάπητος, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι σαν να μην έχει ικανοποιήσει αυτήν την ανάγκη με την οποία ο άλλος θα βρίσκεται αντιμέτωπος κάθε μέρα. Αυτή η ανάγκη, θα ξυπνάει κάθε μέρα και θα βρυχάται σαν το θηρίο.
Η καρδιά ανοίγει από μέσα και μόνο εμείς μπορούμε να δώσουμε την άδεια στην αγάπη για να ρέει. Γι αυτό και ο καθένας δεν παίρνει την αγάπη που του δίνουν, αλλά όση αγάπη πιστεύει ότι του αξίζει. Η αγάπη δίνει τη δυνατότητα να θεραπευτούμε από παλιά τραύματα, αλλά μόνο εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε πότε να επιτρέψουμε σ' αυτή τη διαδικασία να ξεκινήσει.
Η αληθινή αγάπη ξεκινάει από μέσα, η αυτοεκτίμηση είναι εκείνη που την ωθεί προς τα έξω. Για να αποκαλυφθεί και να βγει έξω στο φως, θα πρέπει να απαλλαγεί από τα στρώματα του θυμού, του φόβου και του εγωϊσμού που την καλύπτουν, σαν ένα παλιό βερνίκι.
Εκείνος που αναζητά απεγνωσμένα την αγάπη, μοιάζει με εκείνον που κολυμπάει στον ωκεανό και πεθαίνει από τη δίψα. Η ζωή μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά στερημένη από αγάπη, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι ο κόσμος εκεί έξω που μας τη στερεί, αλλά ο τρόπος που κοιτάζουμε εμείς αυτό τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι δίχως αγάπη, αλλά μόνο άνθρωποι που φοβούνται να νιώσουν τη δύναμη της.
καί Μέλος του blog μας
Christy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου