Αυτή η μεγάλη ιστορική στρατιωτική επιχείρηση κρίθηκε από πολλούς παράγοντες. Ο σπουδαιότερος και καθοριστικός παράγοντας όμως ήταν οι πληροφορίες.Όπως κάθε φορά σε κάθε στρατιωτική επιχείρηση. Οι πληροφορίες εντοπίζουν τους στόχους, οι πληροφορίες τους αξιολογούν σε διάφορες λεπτομέρειες, οι πληροφορίες εφαρμόζουν σχέδια παραπλάνησης, οι πληροφορίες με την αθόρυβη και μεθοδική δουλειά τους σώζουν ζωές ώστε οι φίλιες απώλειες στο σύνολο(τραυματίες, νεκροί, αγνοούμενοι) να ναι μικρότερες
.
Οι Γερμανοί στον συγκεκριμένο τομέα έπασχαν.
Οι Βρετανοί με την σωστή οργάνωση και την ομαδικότητα τους στον τομέα των πληροφοριών ήταν πάντα όχι ένα αλλά αρκετά βήματα μπροστά από τους Γερμανούς. Με τις πληροφορίες τους πέθαναν λιγότεροι στρατιώτες από γερμανικά πυρά. Ενδεικτικά θα ήθελα να αναφέρω τον Ισπανό διπλό πράκτορα(υπέρ των Βρετανών) Χουάν Πουζόλ με το κωδικό όνομα "Γκάρμπο" που έμενε σε προάστιο του Λονδίνου. Οι Γερμανοί τον θεωρούσαν ως έναν από τους σπουδαιότερους πράκτορες τους. Μόνο που είχε δημιουργήσει ένα δίκτυο 27 (φανταστικών) προσώπων (σε συνεργασία με τον χειριστή του από τη Βρετανική υπηρεσία πληροφοριών) και διοχέτευαν φανταστικές πληροφορίες με μικρή δόση αλήθειας μέσα ώστε να θεωρηθούν "αξιόπιστες" κατά την ανάλυση από το αρμόδιο γραφείο της OKW(OberKommando Wehrmacht).
Το γεγονός ότι οι σύμμαχοι είχαν υπεροπλία σε καθοριστικούς τομείς (πχ αεροπορία) δεν σημαίνει ότι δεν θα είχαν τουλάχιστον τις τριπλάσιες απώλειες αν οι πληροφορίες δεν είχαν κάνει πολύ καλά τη δουλειά τους.
Ευτυχώς οι Γερμανοί τα δολώματα τα τσίμπησαν καλά και οι "αξιόπιστες" πληροφορίες ήταν ίσως η κυριότερη αιτία της λανθασμένης διάταξης των γερμανικών δυνάμεων στη Γαλλία σε συνδυασμό με τις κόντρες κάποιων αξιωματικών στο επιτελείο καθώς και τον χαρακτήρα του γνωστού...φύρερ-ψυχάκια της ιστορίας.
Ο Ρόμελ από τη μεριά του, ένα λαμπρό στρατιωτικό μυαλό το οποίο ήταν και επιτελικό αλλά και κοντά στο μέσο Γερμανό στρατιώτη, έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για να οργανώσει την άμυνα του έχοντας στο μυαλό του σίγουρα μια πολιτική λύση του θέματος. Να κρατήσει δηλαδή τους συμμάχους όσο μπορούσε πιο κοντά στις ακτές(ΑΝΣΚ του να μην πετύχουν οι Σύμμαχοι αξιόπιστο προγεφύρωμα διότι μετά όλα είχαν χαθεί) με στατική και κινούμενη(άρματα μάχης κυρίως τα οποία η ΟΚW δεν του έδωσε τις μονάδες που ήθελε) άμυνα ώστε να βρεθεί μία "αξιοπρεπής πολιτική λύση" για τη χώρα του. Ίσως να συμμετείχε (δια της άτυπης ανοχής του) στην απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ από τον Στάουφενμπεργκ γιατί ήξερε ότι ο δρόμος που είχε πάρει η Γερμανία δεν ήταν ο σωστός. Ήξερε ότι ο πόλεμος για τη χώρα του είχε χαθεί. Προσπαθούσε απλώς να μπαλώσει τις τρύπες του "τείχους του Ατλαντικού".
Στο πλαίσιο αυτό είχε ξεκινήσει εντατικές επιθεωρήσεις. Όταν πέρασε από τη Μερβίλ για να ελέγξει τον εκεί τομέα, επιθεώρησε την πυροβολαρχία που είχε ως ΑΝΣΚ την παροχή πυρών ανασχέσεως και καταστολής στην ακτή εναντίον των συμμαχικών δυνάμεων που θα επιχειρούσαν τυχόν απόβαση στον τομέα. Επικεφαλής της πυροβολαρχίας ήταν ο μόλις 23 ετών υπολοχαγός Ράιμουντ Στάινερ που την είχε οργανώσει με 4 πυροβόλα στραμμένα προς την κατεύθυνση των ακτών, 20 λάκους με πολυβόλα, 2 ορύγματα, 2 ναρκοπέδια, φράχτες με πυκνό συρματόπλεγμα και τρία αντιαεροπορικά όπλα σε κατάλληλες θέσεις ώστε να παρέχουν τη καλύτερη δυνατή αντιαεροπορική κάλυψη στην πυροβολαρχία. Ο Ρόμελ του έδωσε συγχαρητήρια αφού εντυπωσιάστηκε από την διάταξη σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας του υπολοχαγού που εκτελούσε χρέη προσωρινού διοικητή.
Ένα άλλο περιστατικό που αξίζει να αναφερθεί είναι το παρακάτω. Σχετικά λίγες μέρες πριν τη συμμαχική απόβαση έγινε μια αποστολή αναγνώρισης ακτών από τη διμοιρία Χ του 10ου Commando. Στην αποστολή συμμετείχε ο 25χρονος υπολοχαγός Τζορτζ Λέιν(πραγματικό όνομα Τζούρι Λάνγκι). Η ολιγομελής ομάδα έγινε κάποια στιγμή αντιληπτή από γερμανική περίπολο και οι Βρετανοί κομμάντος έκαναν το αυτονόητο για τέτοια περίπτωση σε τέτοιου είδους αποστολή...ταχεία απαγκίστρωση...Ωστόσο ο Λέιν εγκλωβίστηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος. Ο 51χρονος Ρόμελ όταν ενημερώθηκε διέταξε να του φέρουν τον νεαρό Βρετανό αξιωματικό στο γραφείο του. Έτσι από το κελί βρέθηκε σε αυτοκίνητο με προορισμό: Λα Ρος Γκιγιόν, το αρχηγείο του Ρόμελ. 20 Μαϊου 1944. Σε περίπου μισό μήνα θα γινόταν η απόβαση. Ο Ρόμελ αρχικά για να τον φοβίσει λίγο και να τεστάρει τον χαρακτήρα του είπε με σταθερή φωνή: "Είσαι ένα από αυτούς τους κομμάντο γκάνγκστερ? Έχουμε διαταγές να εκτελούμε τους σαμποτέρ" και ο νεαρός Βρετανός αξιωματικός του απάντησε ετοιμόλογα αλλά και με θράσος η αλήθεια: "Αν νομίζετε ότι είμαι σαμποτέρ τότε γιατί είμαι εδώ?". Του Ρόμελ πιθανότατα του άρεσε το ετοιμόλογο και ατίθασο του χαρακτήρα του Βρετανού και συνέχισε πάλι αλλά σε έντονο ύφος: "Ώστε το θεωρείς πρόσκληση?!" και ο Βρετανός απάντησε: "Ναι και τιμή". Ο Ρόμελ πριν περάσει στην ανάκριση-φιλική κουβέντα τον ξαναδοκίμασε: "Λοιπόν, ώστε είσαι κομμάντο?" και ο Βρετανός χαλαρά του απάντησε "αγύριστα" και ψυχρά: "Οι καλύτεροι στρατιώτες του κόσμου". Ο Ρόμελ παρουσία του υπασπιστή του και δυο υπαξιωματικών συνοδών κρατουμενου (σύμφωνα με τη μαρτυρία του νεαρού Βρετανού αξιωματικού που επέζησε) τον κοίταξε με ένα ανάμικτο ύφος και κούνησε το κεφάλι του. Στη συνέχεια του έδωσε το χέρι του για χειραψία η οποία ήταν γερή και εκδήλωνε έτσι μια παραδοχή του αντιπάλου και γιατί όχι μια "υπόγεια" αλλά σαφή έκφραση θαυμασμού για το θάρρος και θράσος των κομμάντος που είχε διαπιστώσει από τη πρώτη στιγμή συνομιλώντας από κοντά μαζί του. Η συνομιλία τους ηχογραφήθηκε και δαχτυλογραφήθηκε αργότερα λέξη προς λέξη στα αρχεία της ΟΚW.
Μια φιλική κουβέντα μεταξύ ενός 51χρονου γερμανού στρατάρχη και ενός 25χρονου Βρετανού υπολοχαγού(υπάρχει καλύτερη μέθοδος ανάκρισης από φιλική κουβέντα? Όοοχι, λαβράκια βγάζεις) στην οποία δεν λείπουν και οι αστείες στιγμές:
Ρόμελ: "Πως είναι ο φίλος μου ο Μοντγκόμερι?"
με τον Τζορτζ Λέιν να απαντά εύστροφα και με χιούμορ: "Πολύ καλά πιστεύω. Ξέρω μόνο ότι διάβασα στις εφημερίδες"
Η στρατιωτική τιμή του Ρόμελ αποδεικνύεται(σύμφωνα με την ιστορική μαρτυρία του Βρετανού)όταν στο τέλος μετά τη συνομιλία ενώ έδωσε εντολή να τον πάρουν από το γραφείο, του είπε πριν φύγουν να μην ανησυχεί, δεν θα πάθει τίποτα και ότι έχει το λόγο του σαν στρατιώτη.
Ο Ρόμελ άλλωστε σεβάστηκε πάντα τη ζωή των αιχμαλώτων και δεν εκτέλεσε ποτέ τη πάγια διαταγή να εκτελούνται οι κομμάντος. Άλλοι Γερμανοί αξιωματικοί την εκτέλεσαν αυτή τη διαταγή χωρίς δισταγμό.
Ευτυχώς οι Γερμανοί κάνανε βασικά λάθη στρατηγικής σε όλη τη διάρκεια του πολέμου.
infognomonpolitics@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου