Προς
τους αρχηγούς των κομμάτων του Εθνικού Κοινοβουλίου
κ.κ. Α. Τσίπρα, Π. Καμμένο και Δ. Κουτσούμπα.
Κύριοι,
Απευθυνόμαστε σε σας ως εκ της ιδιότητός σας και της ειδικής αποστολής, την οποία έχετε αναλάβει, αφ’ ης στιγμής εκπροσωπείτε μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος και του Ελληνικού Λαού εν γένει. Θεωρούμε ότι ο παρών αγώνας είναι και δίκαιος και μη φέρων κομματική ταυτότητα. Τούτο, βεβαίως, υπό την αίρεση της εκφρασθησομένης θέσης: Στην
περίπτωση που κάποιος από εσάς διαφωνεί με τη θέση μας, ευνόητο ότι μπορεί να διαφοροποιηθεί δημόσια, ώστε και η εκπαιδευτική κοινότητα (εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές) να γνωρίζουν ποιος πρεσβεύει τι.
Φρονούμε ότι στην παρούσα περίσταση μάλιστα, εκπροσωπείτε και μέρος – διόλου ευκαταφρόνητο – των ανηλίκων τέκνων του εκλογικού σώματος, το οποίο στερείται φωνής, πλην αυτής, την οποία εσείς καλείστε να αποδώσετε, με σεβασμό και ευθύνη.
Έπειτα από τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της Παιδείας, με την ανακοίνωση από την Κυβέρνηση της επιστράτευσης των εκπαιδευτικών λόγω της εκφρασμένης –τηρουμένων όλων των δημοκρατικών διαδικασιών- πρόθεσής τους για απεργία εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων, πολλοί είναι αυτοί που εκφράζουν την άποψη ότι το θερμόμετρο της κοινωνικής έντασης ανεβαίνει επικίνδυνα. Τούτο δεν είναι υποχρεωτικά κακό, αρκεί να μην υπάρχουν παράπλευρες απώλειες εις βάρος του ανηλίκου πληθυσμού.
Θα αναρωτηθεί ο αδαής εύλογα ποιο το σκεπτικό του κου Πρωθυπουργού για προληπτική καταστολή σε καιρό Δημοκρατίας. Είμαστε βέβαιοι ότι εσείς δεν είστε αδαείς, έχετε, άρα, καταλήξει, σε πολιτικά συμπεράσματα, σχετικά με τους ουσιαστικούς λόγους πίσω από την επικοινωνιακή μυθοπλασία περί δήθεν επίτευξης του μείζονος. Στην παρούσα χρονική στιγμή, το μείζον αφορά μόνο στις απώλειες του Λαού, και η δική του βούληση είναι αυτή που παραγκωνίζεται.
Μετά τους οδηγούς φορτηγών, τους λιμενεργάτες, τους εργαζόμενους στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και το μετρό, μια ακόμη επαγγελματική κατηγορία, πολύ πιο μεγάλη όμως από τις προηγούμενες, στυλοβάτης της Ελληνικής Κοινωνίας, υπεύθυνη για τα παιδιά μας, αντιμετωπίζει την επιστράτευση ως μέσο καταστολής του συνταγματικά κατοχυρωμένου δημοκρατικού δικαιώματος της απεργίας, πριν καν αποφανθεί η δικαιοσύνη για την καταχρηστικότητά της ή μη.
Τα προβλήματα στο χώρο της Παιδείας, γνωστά και τεράστια. Προβλήματα όμως, τα οποία η Κυβέρνηση γέννησε με την πολιτική της, συνεχίζει να δημιουργεί, να αναπαράγει και εν τέλει να χρεώνει στις πλάτες της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Το επιχείρημά της σαθρό, υποκριτικό. «Πρώτα ο μαθητής» λέει η Κυβέρνηση έχοντας μελετήσει σοβαρά το DVD, το οποίο η κυρία Διαμαντοπούλου είχε παραδώσει ως παρακαταθήκη. Πρώτα ο μαθητής λοιπόν, αλλά χωρίς προσλήψεις καθηγητών, χωρίς αντικατάσταση όσων εξ αυτών συνταξιοδοτούνται, με μεγάλα προβλήματα στις μετακινήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, με σχολεία ειδικής αγωγής να κλείνουν ως ακριβά σχολεία, με καλλιτεχνικά-μουσικά σχολεία στα όρια της εξαφάνισης, με εξαφανισμένα αθλητικά σχολεία, με έναν τεράστιο αριθμό χαμένων διδακτικών ωρών σε όλες τις τάξεις – ακόμη και στην τρίτη Λυκείου.
Έχουμε από καιρό – μαζί με άλλους απλούς πολίτες – επισημάνει το βασικό πρόβλημα: η πολιτική Διαμαντοπούλου ζει, βασιλεύει και βολεύει την παρούσα Κυβέρνηση, όσο κι αν οι πάλαι ποτέ κραταιοί, σήμερα παλινωδούν και σκιωδώς διοικούν τη Χώρα. .
Με σχολεία συγχωνευμένα, με σχολεία υπό συγχώνευση, με σχολεία υπό κατάργηση, με κατάργηση οργανικών θέσεων, με αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, με νέο μισθολόγιο πείνας, με νέο βαθμολόγιο κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τις σχεδιαζόμενες απολύσεις, με αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ώστε να «χωράνε» στα διαρκώς μειούμενα κονδύλια για την εκπαίδευση, με το μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας να επικρεμάται ως Δαμόκλειος Σπάθη στις κεφαλές όλων, όσοι σκέφτονται να υψώσουν την φωνή τους ενάντια στις κυβερνητικές επιλογές. Πενία – έως του σημείου της ανυπαρξίας – κοινωνικού διαλόγου, σημεία των καιρών.
Οι εκπρόσωποι της τρικομματικής κυβέρνησης είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να ομιλούν για τους εκπαιδευτικούς και την Παιδεία. «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί» λέει ο θυμόσοφος λαός μας.
«Πρώτα ο μαθητής» σημαίνει «πρώτα ο δάσκαλος».
«Πρώτα ο δάσκαλος» σημαίνει «πρώτα ο μαθητής».
Η τρικομματική κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι για τις ενέργειές της, την κατά δηλώσεις της, κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, στην οποία η Χώρα μας βρίσκεται, κυβερνά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με Προεδρικά Διατάγματα, και επιστράτευση κάθε επαγγελματικής κατηγορίας, η οποία ανθίσταται στις επιταγές της.
Σας καλούμε, στα πλαίσια των συνταγματικών σας αρμοδιοτήτων, από κοινού, να απευθυνθείτε στον Αξιότιμο κύριο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και να του ζητήσετε να παρέμβει, σύμφωνα με τις αρμοδιότητές του. Τα ερωτήματα συγκεκριμένα:
Βρίσκεται, ετέθη ή θα τεθεί η Χώρα σε Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης;
Είναι επαρκής η πολιτική στήριξη που παρέχουν οι βουλευτές των τριών κυβερνητικών κομμάτων, για να προσδώσουν στην παρούσα Κυβέρνηση την απαραίτητη δημοκρατική νομιμοποίηση, την ίδια στιγμή που γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το σύνολο των επαγγελματικών ομάδων θα έλθουν αντιμέτωπες με την πολιτική επιστράτευση, στην περίπτωση που αντιταχθούν σε αυθαίρετες πολιτικές επιταγές;
Πέραν όμως της πολιτικής, κύριοι, υφίσταται ακόμη η Τρίτη Εξουσία. Είναι πολιτική λύση εν προκειμένω η προσφυγή στα αρμόδια Δικαστήρια. Ενώπιον του φυσικού Δικαστή, καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Αυτή είναι η πρότασή μας.
Στη διακριτική σας ευχέρεια βρίσκεται η εν συνεχεία πολιτική σας στάση, από κοινού ή κατά μόνας.
Με εκτίμηση και προσμονή,
Κωνσταντίνος Νάκκας,
Θάνος Αθανασιάδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου