Ήταν χειμώνας του 1692 όταν στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης η Μπέτι Πάρις, εννέα ετών και η Άμπι Ουίλιαμς έντεκα ετών άρχισαν να παρουσιάζουν κάποια περίεργα συμπτώματα, όπως σπασμούς, κραυγές, βλασφημίες και κατάσταση έκστασης.
Κανείς γιατρός δεν μπορούσε να δώσει εξήγηση, μέχρι που ένας εξ αυτών, ο Γουίλιαμ Γκρίγκς απεφάνθη ότι τα κορίτσια ήταν δαιμονισμένα.
Σύντομα και άλλα κορίτσια της πόλης παρουσίασαν αυτά τα συμπτώματα και έτσι ξεκίνησε μια φοβερή προτεσταντική διωκτική παράδοση, που έσπειρε τον τρόμο, τον φανατισμό και τα αλληλοκαρφώματα μεταξύ των κατοίκων.
Διακόσια περίπου χρόνια μετά την έναρξη του κυνηγιού Μαγισσών στην Ευρώπη και την έκδοση του Malleus Maleficarum, στην αποικία της Μασαχουσέτης, όπως και σε άλλες πουριτανικές αποικίες του Νέου Κόσμου, κατά τον 17ο αιώνα, υπήρχε η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι βρίσκονται σε διαρκή μάχη με τον Σατανά.
Εκείνη την περίοδο υπήρχε η αντιμαχία του Σάλεμ Βίλατζ με το γειτονικό Σάλεμ Τάουν, μια
πρόσφατη επιδημία ευλογιάς καθώς και ο φόβος της επίθεσης από πολεμικές φυλές ιθαγενών και αυτό δημιούργησε ένα κλίμα καχυποψίας και φόβου, που έφερε την μανία καταδίωξης εναντίον ατόμων που κρίνονταν ύποπτα για μαγεία.
Ο πατέρας της μικρής Μπέτι, ο αιδεσιμότατος Σάμιουελ Πάρις, ζήτησε βοήθεια από γειτονικές πόλεις και άρχισαν να πιέζουν τα κορίτσια να κατονομάσουν και άλλους που καταπιάνονταν με τα ‘’έργα του Διαβόλου’’. Οι υποψίες έπεσαν σε μια μικρή Ινδιάνα, την Τιτούμπα που έκανε παρέα με τα κορίτσια και την ανάγκασαν να ομολογήσει ότι ήταν μάγισσα.
Από κει και πέρα ξεκίνησαν οι διώξεις στο Σάλεμ, με πρώτες συλληφθείσες, στις 29 Φεβρουαρίου, την Τιτούμπα, την Σάρα Γκούντ και την Σάρα Όσμπορν.
Την επομένη φθάνουν στην πόλη οι δικαστές Τζον Χάθορν και Τζόναθαν Κόργουιν. Η Σάρα Γκούντ αρνήθηκε την κατηγορία ότι ήταν μάγισσα. Ωστόσο κατά την διάρκεια της δίκης οι κοπέλες άρχισαν να ουρλιάζουν και να έχουν σπασμούς.
Μια γυναίκα που βρισκόταν στην αίθουσα της δίκης, η Μάρθα Κόρι, σηκώθηκε και έβαλε τα γέλια, βλέποντας τα κορίτσια να παίζουν αυτό το θέατρο με τους σπασμούς. (Αργότερα κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε και η ίδια σε θάνατο).
Το ίδιο επαναλήφθηκε και κατά την απολογία της Σάρας Όσμπορν, ενώ η Τιτούμπα ομολόγησε ότι είχε σχέσεις με τον Σατανά, όπως και πολλοί άλλοι στην πόλη. Η ομολογία της έσπειρε πανικό και υστερία και άρχισε ένα ‘’κυνήγι μαγισσών’’.
Οι τρεις γυναίκες οδηγήθηκαν στην φυλακή και άρχισαν να καταγγέλλουν και άλλους κατοίκους, οι οποίοι συλλαμβάνονταν και περνούσαν από δίκες.
Μέχρι τον Ιούνιο 100 άτομα είχαν καταγγελθεί. Οι δίκες επεκτείνονταν και σε γειτονικές πόλεις, όπως Βοστόνη, Ίπσουιτς, Τσαρλτάουν κλπ.
Καθώς όμως οι φυλακές του Σάλεμ, της Βοστόνης και των γύρω περιοχών γεμίζουν, προέκυψε ένα νέο πρόβλημα μιας και όλοι οι κρατούμενοι δεν ήταν δυνατόν να δικαστούν. Έπρεπε λοιπόν να αρχίσουν να εφαρμόζονται ποινές.
Τον Ιούνιο του 1692 στήθηκε δικαστήριο με επικεφαλής τον δικαστή Γουίλιαμ Στάουτον, ο οποίος περιγράφεται ως χωρίς οίκτο και με δίψα για εξουσία. ( Αργότερα ακολούθησε πολιτική καριέρα και ποτέ δεν μετανόησε ή απολογήθηκε για αυτές τις δίκες).
Η πρώτη που καταδικάστηκε ήταν η Μπρίτζετ Μπίσοπ, η οποία εκτελέστηκε στις 10 Ιουνίου. Ακολούθησε η Ρεμπέκα Νίρς, η Σάρα Γκούντ, -η Σάρα Όσμπορν είχε πεθάνει στην φυλακή-, και άλλες 40 γυναίκες που εκτελέστηκαν στις 19 Ιουλίου.
Τον Αύγουστο, άλλοι έξι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, εκτός από την Ελίζαμπεθ Πρόκτορ, η οποία ήταν έγκυος, που πήρε αναβολή, αλλά κατάφερε να γλυτώσει.
Το Σεπτέμβριο το δικαστήριο συνεδρίασε για τελευταία φορά και καταδίκασε άλλους 15, μεταξύ αυτών ήταν ένας υπουργός και ένας πρώην αστυνομικός. Άλλοι κατηγορούμενοι πέθαναν μέσα στην φυλακή από τα βασανιστήρια και άλλοι γλύτωσαν επειδή κατέδωσαν άλλους.
Κάποια στιγμή η κοινότητα άρχισε να αμφιβάλει για την εγκυρότητα των καταγγελιών των κοριτσιών, καθώς έφταναν να καταγγέλλουν ακόμα και δικαστές για μαγεία.
Τον Οκτώβριο του 1692, ο Τόμας Μπράτλ σε επιστολή του ασκούσε κριτική για τις δίκες των μαγισσών, επιστολή που είχε μεγάλο αντίκτυπο στον κυβερνήτη Φίπς, ο οποίος στις 29 Οκτωβρίου έπαυσε την λειτουργία του δικαστηρίου και έδωσε αμνηστία σε όσους είχαν απομείνει ζωντανοί.
Οι δίκες των μαγισσών είχαν σημαντικές επιπτώσεις σε όλη την περιοχή. Οι σοδειές αφέθηκαν στα χωράφια, τα ζώα χωρίς φροντίδα και όσοι φοβούνταν μήπως συλληφθούν εγκατέλειψαν την περιοχή με τα υπάρχοντά τους και κατέφυγαν στην Νέα Υόρκη.
Κατά καιρούς οι κοινωνίες υφίστανται διώξεις είτε για πολιτικούς και θρησκευτικούς, αλλά ακόμη και για οικονομικούς ή κοινωνικούς λόγους.
Εκτός από το κακό, την καταστροφή, τον τρόμο και το αίμα, που ορίζουν τις πολεμικές συρράξεις, θύματα μπορεί να υπάρξουν και σε περιόδους κατ΄επίφαση ειρηνικές και δημοκρατικές (κακή ώρα όπως…..)
Όλα μοιάζουν λες και επαναλαμβάνονται στο διάβα της Ιστορίας του ανθρώπινου γένους, με τους πάσης φύσεως Εξουσιαστές να θέλουν να επιβάλουν με την βία την εξουσία τους και τους λαούς να υφίστανται τις διώξεις ανήμποροι να αντιδράσουν.
Το μόνο που αλλάζει κάθε φορά είναι τα όπλα εξόντωσης και τα σύνεργα βασανισμού που χρησιμοποιούν οι έχοντες την εξουσία, οι οποίοι διαθέτουν μια απίστευτη μεγάλη ποικιλία για αυτό τον σκοπό. Αρχίζουν φυσικά πάντα με συκοφαντίες και κατηγορίες και μετά προχωρούν στο κώνειο, στις πυρές στις πλατείες, στις σταυρώσεις, στα ικριώματα και τις γκιλοτίνες, στις εκτοπίσεις και τις εξαφανίσεις.
Στην νεώτερη ιστορία οι Εξουσιαστές για να επιβάλλουν το σοκ(αριστικό) οικονομικό δόγμα τους, χρησιμοποίησαν σκληρές δικτατορίες (Χιλή, Αργεντινή κλπ.) με χιλιάδες νεκρούς, εκτοπίσεις και εξαφανίσεις, με ανθρώπους που βρίσκονταν πεταμένοι στα χαντάκια, φρικτά παραμορφωμένοι από τα βασανιστήρια.
Αυτό το ιδιότυπο ‘’κυνήγι μαγισσών’’, αντί να ‘’εξαγνίσει’’ τους λαούς, επέφερε περισσότερη φτώχεια, ανεργία, αναλφαβητισμό, λόγω των απολύσεων των εκπαιδευτικών και ελλιπή ιατρική φροντίδα. Αυξήθηκε η παιδική θνησιμότητα και θέριεψαν οι επιδημίες.
Την εποχή του σκοταδισμού (Μεσαίωνα), οι Εξουσιαστές είχαν απαγορεύσει τις επιστήμες, την ιατρική, την φιλοσοφία, τα μαθηματικά, την γνώση γενικά, ως έργο του διαβόλου.
Απαγόρευσαν τα έργα του Ιπποκράτη και έκαψαν τις συνταγές του Γαληνού, η γυμνότητα του σώματος, ακόμη και στα λουτρά ήταν αμαρτία.
Το πλήγμα ήταν βαρύ, όχι μόνο για την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου, αλλά και για την επιβίωσή του. Εμφανίστηκαν αρρώστιες, όπως η επιληψία, η λέπρα, τα έλκη και οι λειχήνες , ο έρπης και η πανούκλα. Ο ασθενής θεραπεύονταν στην εκκλησία με το ράντισμα ή τον εξορκισμό. Αν η θεραπεία δεν είχε αίσιο τέλος όπως γινόταν τις περισσότερες φορές, ο ασθενής ήταν δαιμονισμένος και καιγόταν στην πυρά.
Σε άλλες περιπτώσεις συλλάμβαναν τους αρρώστους, τους κρεμούσαν κουδούνια στον λαιμό (κάτι μου θυμίζει αυτό) ,έτσι ώστε όταν περπατούσαν να ακούγονται και να απομακρύνονται οι υγιείς, ενώ τους απαγόρευαν με ποινή θανάτου να πλησιάζουν τις πόλεις.
Σ’ αυτή την παρανοϊκή κατάσταση, οι γυναίκες της εποχής, θέλοντας να θεραπεύσουν τα παιδιά τους και τους άντρες τους από τις αρρώστιες , έχοντας στο μυαλό τους τις συνταγές του Ιπποκράτη και του Γαληνού, έβγαιναν κρυφά τις νύχτες στους αγρούς για να μαζέψουν βοτάνια.
Για το άσθμα, την επιληψία, την υστερία, μάζευαν την άτροπο, τον υοσκύαμο, τον μήκωνα, το στραμόνιο, την στρύχνο και την ασκληπιάδα. Για τα έλκη και τις λειχήνες, τον έρπη και την λέπρα χρησιμοποιούσαν την σμίλακα, το γλυκύπικρον και την ακαλήφη.
Οι Εξουσιαστές φοβούμενοι την δύναμη της γυναίκας να θεραπεύει δια των βοτάνων, την κατηγόρησαν ως μάγισσα που βγαίνει τις νύχτες και ενώνεται με τον Σατανά, οι θεραπείες λοιπόν είναι έργα του διαβόλου.
Την εμφάνισαν σαν μια άσκημη γριά με γαμψή μύτη, μαύρα νύχια, που πετούσε με την σκούπα της και έκανε παρέα με ποντίκια, φίδια, βατράχια, σαύρες και κοράκια. Έτσι χιλιάδες γυναίκες, νέες και όμορφες, έπειτα από φρικτά βασανιστήρια για να ομολογήσουν, κάηκαν στις πυρές.
Η αρχή έγινε στην Ορλεάνη της Γαλλίας το 1022.Το 1277 φυλακίζεται ως μάγος ο Roger Bacon, επειδή ασχολήθηκε με την χημεία, τα μαθηματικά και την έρευνα του φυσικού κόσμου. Το 1335 στην Γαλλία έχουμε την πρώτη μεγάλη δημόσια δίκη μαγισσών, ενώ το 1348 η Δυτική Εκκλησία κατηγορεί τις μάγισσες για την πανούκλα εκείνης της χρονιάς.
Στο Μιλάνο το 1390 η Ιερά Εξέταση αποσπά με βασανισμούς ομολογίες πολλών γυναικών ότι ήταν μάγισσες. Από το 1459-1460 στην βόρειο Γαλλία και την Γερμανία (κάτι ξέρουν από καψίματα) καίγονται εκατοντάδες μάγοι. Το 1484 στην Ιταλία ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Η΄ κηρύσσει μέγα διωγμό κατά των μάγων, καίγοντας μαζί και τις γάτες τους.
Το 1486 με εντολή του Πάπα, οι ιεροεξεταστές Χάιντριχ Κράμερ και Τζαίημς Σπρένγκερ, συγγράφουν το πολυσέλιδο (σαν Μνημόνιο δηλαδή) Malleus Maleficorum, όπου κατηγορούν τις μάγισσες ως λάτρεις του διαβόλου, της θεάς Αρτέμιδος και του θεού Πανός και ότι συνευρίσκονται ερωτικά με δαίμονες.
Το 1510 στην Μπρέσια της Ιταλίας καίγονται ζωντανές 140 γυναίκες, ενώ το 1513 στο Κόμο καίγονται άλλα 350 άτομα. Το 1563 η Ελισάβετ η Α΄ της Αγγλίας νομοθετεί την ποινή του θανάτου για τις μάγισσες. Το 1586 σε Γερμανία, Γαλλία και Ελβετία (σαν συνεδρίαση του Eurogroup), η Ιερά Εξέταση αφανίζει ολόκληρο γυναικείο πληθυσμό σε αρκετά χωριά.
Το κυνήγι των μαγισσών συνεχίζεται μέχρι το 1750 (έχουμε δηλαδή πολύ δρόμο μπροστά μας), όπου λόγω της Αναγέννησης η παράνοια κατά των μαγισσών, από τους σαλεμένους, άρχισε σιγά σιγά να σβήνει.
Ευτυχώς στα καθ΄ημάς, στην ειρηνική και δημοκρατική εποχή μας (λέμε τώρα…), η κατάσταση δεν περιλαμβάνει βασανισμούς και πυρές, εξορκισμούς και κουδούνια στο λαιμό. Όλα εξελίσσονται σε ένα πολιτισμένο αναίμακτο κλίμα.
Ο αφανισμός της κοινωνίας άρχισε πρώτα φυσικά με την συκοφάντηση (μαζί τα φάγαμε) και η εξόντωση γίνεται πια δια ιδίων μέσων (αυτοκτονίες), έτσι δεν υπάρχουν ένοχοι.
Έπειτα έσπειραν την διχόνοια ,τη καχυποψία και το κάρφωμα, την μία τάξη εναντίον της άλλης.
Άρχισαν με τους γιατρούς που παίρνουν φακελάκια και τους φαρμακοποιούς που κερδίζουν από τα ακριβά φάρμακα.
Ο εξαγνισμός δημιούργησε ελλείψεις σε προσωπικό και φάρμακα, οι ασθενείς στοιβάζονται στα ράντζα, άλλοι σταματούν την θεραπεία τους και άλλοι περιμένουν στις ουρές.
Συνέχισαν με την συκοφάντηση των ταξιτζήδων, των φορτηγατζήδων, των υδραυλικών, των κομμωτών και των ηλεκτρολόγων.
Ο εξαγνισμός έφερε περισσότερη μαύρη εργασία.
Έπειτα πήραν σειρά οι έμποροι ως φοροδιαφεύγοντες και μη αποδίδοντες τον ΦΠΑ.
Ο εξαγνισμός έφερε περισσότερα λουκέτα, απολύσεις και ανεργία κοντά στα δύο εκατομμύρια.
Τον χειμώνα τιμωρήθηκαν οι κρυουλιάρηδες που θέλουν θαλπωρή, με την αύξηση στην τιμή του πετρελαίου.
Ο εξαγνισμός έφερε αιθαλομίχλη, καταστροφή δασών και λιγότερα έσοδα στα ταμεία.
Οι πολύτεκνοι τιμωρήθηκαν για την αναίδειά τους να αποκτήσουν απογόνους, με διακοπή των επιδομάτων και φορολόγηση ως τεκμήριο των τέκνων τους.
Ο εξαγνισμός έφερε μείωση γεννήσεων, με κίνδυνο μελλοντικής εξαφάνισης του γένους μας.
Οι συνταξιούχοι κτυπήθηκαν αλύπητα σαν πεισματάρηδες που είναι να συνεχίζουν να ζουν, με μείωση των συντάξεων.
Ο εξαγνισμός έφερε τον θάνατο από πείνα και τις αρρώστιες στους γέροντές μας, καθώς και μια δειλή επαιτεία που προκαλεί θλίψη.
Οι προκλητικοί ανάπηροι που αντιστέκονται στις δυσκολίες και θέλουν να ζουν αξιοπρεπώς, υπέστησαν στέρηση των επιδομάτων και διατάχτηκαν να στηθούν επί ώρες στις ουρές για να αποδείξουν τα αυτονόητα.
Αμ οι άνεργοι σαν ανίκανοι και φυγόπονοι που είναι δεν τους αξίζει η ολοκληρωτική παύση του βοηθήματός τους;
Στους βολεμένους ιδιοκτήτες ακινήτων δεν αξίζει τάχα ένα σωρό γερά χαράτσια και στον επόμενο τόνο η αρπαγή της οικίας τους, για να μάθουν να θέλουν και στέγη πάνω από το κεφάλι τους.
Οι ατίθασοι έφηβοι που κρύβουν στην τράπεζα το χαρτζιλίκι της γιαγιάς από τα κάλαντα, δεν πρέπει να φορολογηθούν σαν εισοδηματίες;
Ακόμα και οι ανόητοι που αντί να φάνε μέχρι δεκάρας ότι απέκτησαν με κόπο, το έστειλαν για φύλαξη στους τραπεζίτες, θα τιμωρηθούν με πετσοκούρεμα των καταθέσεων.
Στόχευσαν τους μαθητές σαν πολυφαγάδες και τους έστειλαν να λιποθυμούν από την ασιτία στις αυλές των σχολειών τους.
Και ήρθε η πολυπόθητη στιγμή για τα αγκάθια.
Μετά τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που πετάχτηκαν στην πυρά ως βαρίδια, ήρθε και η ώρα των δημοσίων να πεταχτούν ως αγκάθια, στιγματισμένοι δια παντός ως επίορκοι και κοπανατζήδες.
Κανείς δεν διαφωνεί ότι πρέπει να απολυθούν, ή μάλλον να είχαν απολυθεί από καιρό οι έχοντες διαπράξει σοβαρά αδικήματα, όπως οι παιδόφιλοι στην εκπαίδευση, οι καταχραστές ταμείων και οι εκβιαστές και χρηματιζόμενοι με μίζες και φακελάκια.
Η συλλογική ευθύνη όμως, είναι γνώρισμα άλλων καθεστώτων. (Κάτι θυμούνται στα Καλάβρυτα, το Δίστομο και στον Χορτιάτη).
Την στιγμή που πρέπει να απομακρυνθούν κοντά στις 200.000 υπαλλήλων σε βάθος χρόνου, οι διώξεις αυτές αποκτούν τον χαρακτήρα του κυνηγιού των μαγισσών του Σάλεμ.
Ο εξαγνισμός θα πραγματοποιηθεί με αλληλοκαρφώματα, τρομοκρατία και απολύσεις για ψύλλου πήδημα, όπως η πεντάλεπτη απουσία από την θέση, ή ο διαπληκτισμός του δασκάλου με τον γονιό, ή την επίπληξη του άτακτου μαθητή.
Κανείς φυσικά δεν ξέρει αν οι διώκτες, οι ομάδες δηλαδή που μπουκάρουν στις υπηρεσίες για τους ελέγχους, έχουν δουλέψει οι ίδιοι ποτέ σε κάποια υπηρεσία, ή αν είναι αμερόληπτοι και πάναγνοι και αυτοί.
Ο εξαγνισμός θα φέρει προβλήματα στην λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών και θα αυξήσει τον εκνευρισμό και τις ουρές των πολιτών στις διάφορες υπηρεσίες.
Αν κάποιοι πολίτες επιχαίρουν για την μείωση του δημοσίου τομέα, σε λίγο θα υβρίζουν για το κλείσιμο της εφορίας στην περιοχή τους, για το πολύμηνο ραντεβού για κρεβάτι στο νοσοκομείο, ή για την καθυστέρηση εξυπηρέτησης από την πολεοδομία.
Πολλά σχολεία αναγκαστικά θα κλείσουν, τα παιδιά των απομακρυσμένων περιοχών αν δεν μπορούν να μεταβούν με δικά τους μέσα στο σχολείο, θα αναγκαστούν να το σταματήσουν.
Οι πολίτες θα περνούν μεγάλο μέρος της ζωής τους στις ουρές, σπρώχνοντας και αναθεματίζοντας, ενώ οι υπάλληλοι υποχρεωμένοι με διπλό φόρτο εργασίας, θα υπολειτουργούν.
Όμορφος κόσμος, ηθικός, τροϊκανικά πλασμένος!
Και ήταν τόσο απλά τα πράγματα, θα έφθανε αν οι πολιτικοί μας κοιτούσαν για λίγο στον καθρέπτη τους. Εκεί θα έβλεπαν τους επίορκους, καταπατητές του Συντάγματος, που πρέπει να απολύσουν.
Θα έφθανε να κοιτάξουν τα άδεια έδρανα του Οίκου τους για να ανακαλύψουν τους κοπανατζήδες που πρέπει να αποπέμψουν.
Θα έφθανε να κοιτάξουν στην οικογένειά τους για να βρουν τους χρηματισμένους και τα λαμόγια που πρέπει να τιμωρήσουν.
Δεν είναι δύσκολο, ούτε είναι αργά να αρχίσουν τα αλληλοκαρφώματα μεταξύ τους, που θα φέρουν την κάθαρση.
Αρκεί να κοιτάξουν στο πατάρι του σπιτιού τους, εκεί θα βρουν τις μαύρες κουκούλες που έχουν φυλάξει από την Κατοχή, οι πατεράδες και οι παππούδες τους.
Πόσο εύκολα και απλά οι γιαγιάδες μας , τα περασμένα χρόνια, επιτύχαιναν την κάθαρση και την απολύμανση των σπιτιών τους, καθώς περίμεναν το Πάσχα και την Ανάσταση.
Έφθανε μια βούρτσα και λίγος ασβέστης για να ασπρίσουν αυλές και πεζοδρόμια. Έτσι έδιωχναν τους κορέους, τα τσιμπούρια, τις βδέλλες και τα τρωκτικά, και όλα άστραφταν από την πάστρα.
Ενώ εμείς τώρα, μέρες που είναι, περιμένοντας την Ανάσταση, αντί να πάρουμε το κοντάρι, να το εφαρμόσουμε στην βούρτσα και να σκορπίσουμε παντού ασβέστη, απομακρύνοντας έτσι από τις αυλές μας τα παρανοικά μιάσματα και τους σαλεμένους ρύπους, τα σερπετά και τα αμφίβια, περιμένουμε εναγωνίως τα συνεργεία απεμοντώσεως και μυοκτονιών.
Και τα συνεργεία αργούν…..
Καλή Ανάσταση σε όλους μας!
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου