Ολυμπιακός Ιμπεριαλισμός

Manlio DiNucci

Η Ολυμπιακή Σημαία στα χέρια των Βρετανών στρατιωτικών…

Μεταξύ των παρόντων ομάδων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου υπάρχει μια, πολυεθνική, αποτελούμενη από δημοσιογράφους, η οποία προπονείται από πολιτικούς εκπαιδευτές και υπερέχει σε όλα τα αθλήματα της πλαστογράφησης. 

Το χρυσό μετάλλιο ανήκει στους Βρετανούς, πρώτους στην απαξίωση των Κινέζων αθλητών, που περιγράφονται ως «περιπλέκτες, φάρσες της φύσης, ρομπότ».

Ένα δευτερόλεπτο μετά την νίκη της κολυμβήτριας Ye Shiwen, το BBC υπονόησε αμφιβολία για ντόπινγκ. Η Mirror μιλά για «βάναυσα εργοστάσια προπόνησης» στα οποία οι Κινέζοι αθλητές «χτίζονται σαν ρομπότ» με τεχνικές «στα όρια του βασανιστηρίου» και για «γενετικά τροποποιημένους αθλητές».

Το αργυρό μετάλλιο πηγαίνει στη Sole 24 Ore, [1], η οποία, μέσω της αποσταλμένης Colledani, περιέγραψε ως εξής τους Κινέζους αθλητές: «Το ίδιο τετράγωνο κεφάλι, την ίδια στρατιωτική συγκέντρωση, φωτοτυπία ενός του άλλου, αγέλαστα μηχανήματα, ρομπότ χωρίς ηρωισμό » που δημιουργήθηκαν από μια γραμμή συναρμολόγησης που« παράγει παιδιά όπως τα παξιμάδια», πιέζοντάς τους να επιλέξουν: « αντί πείνας και φτώχειας, καλύτερα η πειθαρχία και ο αθλητισμός».

Υπάρχει στο Λονδίνο η νοσταλγία των ένδοξων χρόνων του παρελθόντος, όταν το 19ο αιώνα, περιγράφονται οι Κινέζοι «επιστημονικά» ως «υπομονετικοί, αλλά τεμπέληδες και αχρείοι», όταν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές πλημμύριζαν την Κίνα με όπιο, αφαιμάζοντας την και υποδουλώνοντας την, όταν, αφού οι κινεζικές αρχές απαγόρεψαν τη χρήση του, η Κίνα αναγκάστηκε μέσω πόλεμου να αποδώσει σε ξένες δυνάμεις (όπως η Ιταλία), τμήματα της επικράτειάς της, τις λεγόμενες «παραχωρήσεις».

Όσον αφορά την είσοδο του Πάρκου Huangpu, στη βρετανική «παραχώρηση» στη Σαγκάη, υπήρχε η επιγραφή «Απαγορεύεται η είσοδος σε σκυλιά και Κινέζους».

Η Ye Shiwen, χρυσό μετάλλιο.

Όταν απελευθερώθηκε το 1949, η νέα Κίνα, που δεν αναγνωριζόταν από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τις, αποκλείστηκε ντε φάκτο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στους οποίους θα συμμετάσχει για πρώτη φορά το 1984. 

Από τότε οι αθλητικές επιτυχίες της πήγαν κρεσέντο. Δεν είναι όμως αυτό το γεγονός που ανησυχεί τις δυτικές δυνάμεις, αλλά το γεγονός ότι η Κίνα αναδύεται ως δύναμη ικανή να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Δύσης σε παγκόσμια κλίμακα.

Αποτελεί εμβληματικό γεγονός ότι ακόμη και οι στολές της Ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ κατασκευάζονται στην Κίνα. Από το 2014 θα χρησιμοποιηθούν μόνο στολές που θα παράγονται στην Αμερική, υποσχέθηκε η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ, μια οργάνωση «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» που χρηματοδοτείται από τις πολυεθνικές. Η όποια, με τα ψίχουλα που εισπράττει από την εκμετάλλευση των ανθρώπινων και υλικών πόρων στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, χρηματοδότει τη πρόσληψη αθλητών από αυτές τις περιφέρειες για να ανταγωνίζονται κάτω από την Αστερόεσσα. 

Η Κίνα αντίθετα, που θεωρεί «τον αθλητισμό ως πόλεμο χωρίς τη χρήση όπλων», κατηγορεί τη Mirror, που αγνοεί ότι η Ολυμπιακή σημαία υψώθηκε από Βρετανούς στρατιωτικούς που χρησιμοποίησαν τα όπλα τους σε επιθετικούς πολέμους. 

Η Κίνα είναι η τελευταία χώρα που διαθέτει «κρατικούς αθλητές», κατηγορεί η Il Sole 24 Ore, αγνοώντας ότι από τους 290 αθλητές της ιταλικής ολυμπιακής ομάδας, οι 183 είναι κρατικοί υπάλληλοι ντυμένοι ως μέλη των ενόπλων δυνάμεων, γιατί μόνο αυτές οι τελευταίες (μέσω συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής) τους επιτρέψουν να αφιερωθούν με πλήρη απασχόληση με τον αθλητισμό. Μια στρατιωτικοποίηση του αθλητισμού την οποία ο Υπουργός Di Paola ονομάζει «διώνυμος αθλητισμός-στρατιωτική ζωή, με βάση μιας μοιρασμένης ηθικής, χαρακτηριστικής της ιδιότητας μέλους ενός στρατιωτικού σώματος ως αθλητικής ομάδας».

Έτσι, δεν έλαβε χώρα πόλεμος κατά της Λιβύης, αλλά απλώς μια προπόνηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. 

[1] Φορέας τύπου της Confindustria, οργάνωσης των Ιταλών εργοδοτών.

Πηγή