Εκσυγχρονισμός ελληνικών F-16: Η μεγάλη ευκαιρία των γερακιών

Εκσυγχρονισμός ελληνικών F-16: Η μεγάλη ευκαιρία των γερακιών

Posted On Τρίτη, 19 Ιουνίου 2012 at by Λουκάς Δ. Συμπεράς

Το Φλεβάρη του 2012, κατά τη διάρκεια του Singapore Airshow η Lockheed Martin ανακοίνωσε τη διαθεσιμότητα μιας νέας έκδοσης του μαχητικού της, του F-16V (Viper). Το αεροσκάφος θα διαθέτει εξελιγμένες δυνατότητες οι οποίες θα εκπορεύονται κυρίως από το ραντάρ ηλεκτρονικά ελεγχόμενης διάταξης φάσης με το οποίο θα είναι εφοδιασμένο. Η εισαγωγή της συγκεκριμένης τεχνολογίας στα ραντάρ αεροσκαφών αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις στη σύγχρονη εναέρια μάχη, λόγω ακριβώς της υπεροχής που παρέχει σε σχέση με τα ραντάρ μηχανικής σάρωσης  (όπως το AN/APG-68(V)9) τα οποία κλείνουν τον κύκλο ανάπτυξής τους.

Δύο μοντέλα ραντάρ AESA (Active Elecronically Scanned Array) είναι ήδη διαθέσιμα για το F-16V: το SABR της Northrop Grumman και το RACR της Raytheon (90% του λογισμικού κοινό με το ραντάρ AESA για το F/A-18 Super Hornet). Πέραν του ραντάρ, το VIPER θα διαθέτει αναβαθμισμένο υπολογιστή αποστολής, νέα αρτηρία δεδομένων υψηλής ταχύτητας, εξελιγμένα συστήματα επικοινωνιών, νέο “γυάλινο” πιλοτήριο (αντίστοιχο του M2000-5 Mk2 της ΠΑ) με δύο έγχρωμες οθόνες πολλαπλών λειτουργιών υψηλής ευκρίνειας και μία ακόμη μεγάλη οθόνη κεντρικά τοποθετημένη, «και άλλα χαρακτηριστικά που έχουν επισημανθεί από την Αμερικανική Αεροπορία αλλά και άλλους διεθνείς πελάτες».

Διαβάστε περισσότερα...

Δεδομένης της επιτυχίας που είχαν τα προηγούμενα προγράμματα αναβάθμισης του τύπου και το γεγονός πως η USAF αποφάσισε να εκσυγχρονίσει 350 από τα Fighting Falcon που διαθέτει, το μοντέλο αυτό πρόκειται να αποτελέσει το σημείο αναφοράς των F-16 σε υπηρεσία από δω και στο εξής.

Η Ελληνική περίπτωση

Η ΠΑ διαθέτει:

- 32 (28/4) αεροσκάφη F-16 C/D Blk30 (εναπομείναντα από τα 40 (34/6) του προγράμματος Peace Xenia 1)

- 39 (31/8) αεροσκάφη F-16 C/D Blk50 (εναπομείναντα από τα 40 (32/8) του προγράμματος Peace Xenia 2)

- 56 (37/19) αεροσκάφη F-16 C/D Blk52+ (εναπομείναντα από τα 50 (34/16) του προγράμματος Peace Xenia 3 και τα 10 (6/4) της option αυτού)

- 30 (20/10) αεροσκάφη F-16 C/D Blk52+Adv (από τα 30 (20/10) του προγράμματος Peace Xenia 4)

Μετά από συνεχείς παλινωδίες, εν μέσω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα, στις 17 Ιανουαρίου 2012 ενημερώθηκε η Ειδική Διαρκής Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων, σχετικά με την πρόθεση αναβάθμισης των μαχητικών αεροσκαφών F-16 Block 50 και 52+ της Πολεμικής Αεροπορίας. Αυτή η ενημέρωση, αν και δεν προκάλεσε καμία ουσιαστική εξέλιξη στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού εν τούτοις φανέρωσε τις προθέσεις της ΠΑ σχετικά με τα αεροσκάφη της.

Έχοντας από καιρό απορρίψει την προοπτική εκσυγχρονισμού των Mirage2000 EGM/BGM (καθώς η γραμμή παραγωγής έχει κλείσει και η επανέναρξή της θα απαιτούσε τεράστια κονδύλια), σύμφωνα με την παραπάνω ενημέρωση φαίνεται πως κατέληξε στην ίδια απόφαση και για την περίπτωση των F-16blk30.

Το σκεπτικό είναι πως τα αεροσκάφη αυτά έχουν υποστεί σοβαρές δομικές καταπονήσεις (σε αντίθεση με τα γαλλικά αεροσκάφη, τα οποία επιδεικνύουν εξαιρετική δομική αντοχή εφάμιλλη των παλιότερων Mirage F1 που αποσύρθηκαν μετά από 160.000 ώρες πτήσης και κανένα δομικό πρόβλημα), είναι πλέον τεχνολογικά ξεπερασμένα από άποψη ηλεκτρονικών συστημάτων και το οποιοδήποτε πρόγραμμα διευρυμένου εκσυγχρονισμού τους δεν αξίζει τα μεγάλα έξοδα που απαιτούνται.

Βασικά κριτήρια εκτέλεσης αυτών των αναβαθμίσεων άλλωστε, είναι ο υπολειπόμενος χρόνος ζωής του συστήματος και το αναμενόμενο επιχειρησιακό αποτέλεσμα προς το κόστος εκτέλεσης ( Operational Effectiveness and Cost Effectiveness).

Πριν προχωρήσουμε στην περαιτέρω ανάλυση της ελληνικής περίπτωσης ας ρίξουμε μια ματιά στο αντίστοιχο πρόγραμμα της Τουρκίας.

Η Τουρκική περίπτωση

Η ΤΑ διαθέτει:

- 37 (29/8) αεροσκάφη F-16 C/D Blk30 (εναπομείναντα από τα 43 (34/9) του προγράμματος Peace Onyx 1)

- 101 (87/14) αεροσκάφη F-16 C/D Blk40 (εναπομείναντα από τα 117 (102/15) του προγράμματος Peace Onyx 1)

- 33 (28/5) αεροσκάφη F-16 C/D Blk50 (εναπομείναντα από τα 40 (34/6) του προγράμματος Peace Onyx 2)

- 40 (26/14) αεροσκάφη F-16 C/D Blk50 (από τα 40 (26/14) του προγράμματος Peace Onyx 3)

- 30 (14/16) αεροσκάφη F-16 C/D Blk50+Adv (από τα 30 (14/16) του προγράμματος Peace Onyx 4)

Ήδη από το 2005 η τουρκική πολεμική αεροπορία προχωρά στον εκσυγχρονισμό των F-16C/D Blk30/Blk40/Blk50 του στόλου της. Τα Block 30 υπόκεινται σε περιορισμένη αναβάθμιση σύμφωνα με το πρότυπo CCIP Lite, ενώ τα Block40/50 σε γενικευμένη αναβάθμιση CCIP (Common Configuration Implementation Program) στο επίπεδο των Blk50+Adv (αντίστοιχα των ελληνικών Blk52+Adv -οι κωδικοί 50 και 52 καταδεικνύουν απλά τη διαφορετικότητα των κινητήρων τους).

Το πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει εγκατάσταση νέων ραντάρ AN/APG-68(V)9, αλλά αναβάθμιση των ήδη υπαρχόντων στο αυτό επίπεδο μέσω κιτ αναβάθμισης της Northrop Grumman.

Σύμφωνα με το επίσημο χρονοδιάγραμμα το τελευταίο εκσυγχρονισμένο αεροσκάφος θα παραδοθεί στις αρχές του 2015, δέκα χρόνια δηλαδή μετά την έναρξη του προγράμματος.

Η ώρα της ανατροπής

Ας επανέλθουμε τώρα στη δική μας περίπτωση. Με δεδομένο πως από το 2015 θα επιχειρούν περί τα 204 τουρκικά αεροσκάφη F-16C/D CCIP/Block50+Adv στον ουρανό του Αιγαίου (ενώ προβλέπεται την ίδια χρονιά να παραδοθούν 2 F-35 προς εκτέλεση δοκιμών) αντιλαμβάνεται κανείς πως η αεροπορική ισορροπία δυνάμεων βρίσκεται πλέον στα πρόθυρα πλήρους ανατροπής.
Η συνειδητοποίηση αυτού του κινδύνου και η συγκυρία της διαθεσιμότητας του F-16V συνθέτουν από κοινού την απάντηση:

Άμεση απόφαση εκσυγχρονισμού του συνόλου των F-16 blk50/52+/52+Adv στο επίπεδο F-16V (και όχι σε αυτό των 52+Adv). Δηλαδή, 125 αεροσκάφη με ραντάρ AESA και υπέρτερο υπολογιστή αποστολής (150 αν προσθέσουμε και τα υπερπολύτιμα M2000-5 Mk2), σαφώς ανώτερα από τα 204 εκσυγχρονισμένα αντίστοιχα τουρκικά, τα οποία θα αποκαταστήσουν σταδιακά την ισορροπία, αγοράζοντας ταυτόχρονα πολύτιμο χρόνο στην ΠΑ ώστε να εκτιμήσει αποτελεσματικότερα (μέσω του AESA) τις δυνατότητες του F-35 και να αποφασίσει, με βάση την πραγματική απειλή που θα αποκαλυφθεί ότι συνιστά το εν λόγω αεροσκάφος, την αγορά του νέου μαχητικού.

Αν δηλαδή πρόκειται πράγματι για ένα αεροσκάφος πέμπτης γενιάς που θα αλλάξει τις ισορροπίες στο Αιγαίο, ή ένα “stealth” με πολλά προβλήματα ανάπτυξης και δυσθεώρητο κόστος αγοράς, χρήσης και συντήρησής.

Πέρα από μια απόφαση με εξαιρετικά επιχειρησιακά οφέλη μπορεί κανείς να τολμήσει να πει (δεδομένης της ευαισθησίας που επικρατεί στον τόπο μας, αλλά και στο εξωτερικό σχετικά με τις αμυντικές δαπάνες της χώρας) πως αποτελεί και μία εξόχως οικονομική λύση, καθώς με πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που απαιτούνται για αγορά νέου μαχητικού εκσυγχρονίζεται στο ανώτατο επίπεδο ο βασικός κορμός αεροσκαφών της ΠΑ.

Ταυτόχρονα προλαμβάνεται, με τη χρήση του AESA, η είσοδος σε υπηρεσία του κύριου όγκου των τουρκικών F-35 μεταφέροντας έτσι την ανάληψη απόφασης για την πολυδάπανη νέα “αγορά του αιώνα” για μετά το 2020.

Αποτελεί δε αναγκαιότητα υψίστης σημασίας, η απόφαση αυτή να ληφθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή αμεσότητα ώστε το χρονοδιάγραμμα παράδοσης των προς εκσυγχρονισμό αεροσκαφών να συμπιεστεί όσο το δυνατόν περισσότερο προς τα κάτω με την προοπτική τα πρώτα αεροσκάφη να αρχίσουν να παραδίδονται εντός 3ετίας το αργότερο (το πρόγραμμα θα μπορούσε να ολοκληρωθεί ως το 2020).

Ας μεριμνήσουμε τούτη τη φορά ώστε να ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ τις εξελίξεις για να μη χρειαστεί, από το 2015 και μετά, να θρηνήσουμε νέους ΗΡΩΙΚΟΥΣ “Σιαλμάδες”…

http://hellarmforces2010.blogspot.gr/2012/06/f-16.html