ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟΝΟΥΠΟΛΗ -1453

Μανωλια Μανου 28 Μαΐου 3:15 π.μ. :"Το να σου παραδώσουμε την πόλη, δεν είναι δικαίωμα ούτε δικό μου ούτε άλλου από τους κατοικούντες σε αυτή. Γιατί απόφαση όλων μας είναι να πέσουμε, αμυνόμενοι, με τη θέλησή μας και δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας". Το τι επακολούθησε όλοι το γνωρίζουμε. Πιστεύω πως οι φράσεις αυτές αντιπροσωπεύουν το πνεύμα αυτοθυσίας που ανέκαθεν είχαν και έχουν οι Έλληνες. Το αίσθημα αυτό υπάρχει ακόμα και όταν ο αγώνας φαίνεται μάταιος, όπως στην περίπτωση της πολιορκίας της Πόλης. Αν κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν θα βρούμε αντίστοιχες περιπτώσεις, όπως οι 300 Σπαρτιάτες και οι 700 Θεσπιείς στις Θερμοπύλες, οι Ιερολοχίτες του Υψηλάντη στο Δραγατσάνι. Αν και ο αγώνας ήταν μάταιος, λόγω υπεροχής του αντιπάλου σε οπλισμό και οργάνωση, έγινε. Αυτό το πνεύμα αυτοθυσίας πρέπει να μας διακρίνει όλους ακόμα και σε συνθήκες κανονικής ζωής, καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις, τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσουμε. ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΜΕΝ", δηλ. "Όλοι θα πεθάνουμε με τη θέλησή μας" και "ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ", δηλ. "Δεν θα λυπηθούμε για τη ζωή μας". Αυτές οι φράσεις βρίσκονται μέσα στην απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τελευταίου αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, προς το Μωάμεθ Β', όταν αυτός του ζήτησε να παραδώσει την Κωνσταντινούπολη και να αποχωρήσει σώος. "Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ' εμόν εστίν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών".