Τι έγινε η ναυτική Ελλάδα;
Η Ελλάδα, είναι μια κατ΄εξοχήν ναυτική χώρα. Η ναυτική μας ιστορία, γράφεται εδώ και εκατό αιώνες αν υπολογίσουμε από πότε ξεκίνησαν οι πρώτες θαλάσσιες διαδρομές στον ελλαδικό χώρο. Η υπεροχή μας στον τομέα αυτό, διακρινόταν σε όλες τις φάσεις της αρχαίας, βυζαντινής και νεώτερης Ιστορίας μας. Παράλληλα, η ναυτιλία μας αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους οικονομικούς πόρους, με αποκορύφωμα την μεταπολεμική περίοδο, ελκύοντας επενδύσεις και απασχόληση.
Από το 1981 και μετά όμως, παρατηρήθηκε μια απομάκρυνση των εφοπλιστών από τα ελληνικά νηολόγια και συνάμα, πτώση απασχόλησης των Ελλήνων στον ναυτικό τομέα. Προφανώς, η οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε, ευθύνεται κατά πολύ για την αντικατάσταση της ελληνικής σημαίας των καραβιών, με άλλες. Παρ΄όλα αυτά, η ναυτική μας δραστηριοποίηση συνέχισε και συνεχίζει να είναι ξεχωριστή, που σημαίνει ότι έχουμε ταλέντο στη θάλασσα. Ενα ταλέντο όμως, που θα μπορούσε υπό άλλους όρους να στηρίξει και να ενισχύσει θεαματικά την ελληνική οικονομία, ώστε να ξεπεράσει την κρίση πολύ γρηγορότερα.
Αυτές τις ημέρες-παραμονές διακοπών και εορτών, παρακολουθούμε την απεργία της ΠΝΟ. Οι επιπτώσεις της είναι ευνόητες, ακόμα και αν δεν δεί κανείς την αποτίμησή τους σε αριθμούς. Σωρεία ακυρώσεων σε ξενοδοχεία-ιδίως αυτά των νησιωτικών περιοχών. Προβλήματα που συσσωρεύονται στην αγορά από ελλείψεις προιόντων, λόγω δυσχέρειας στη μεταφορά τους. Τουρίστες που έμειναν με τα εισιτήρια στο χέρι. Δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό, πάνω στην αρχή της νέας τουριστικής σαιζόν. Μεγάλες απώλειες εσόδων απ΄όλους τους σχετικούς κλάδους που περίμεναν πώς και τι τις εορτές του Πάσχα, για να τονωθούν. Και το επιστέγασμα, το πάγωμα του θερμού ενδιαφέροντος κάποιων επενδυτών που ήθελαν σαν τρελλοί να επενδύσουν στην ελληνική ναυτιλία...
Ολα αυτά είναι σαφώς ζημιές με τεράστιες επιπτώσεις, και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο σαν αυτή. Και φυσικά, οι άνθρωποι του κεφαλαίου είναι έξαλλοι και η κυβέρνηση ανυποχώρητη στα αιτήματά τους. Ο κόσμος φωνάζει και αγανακτεί με την ανωμαλία που ταλαιπωρεί τους εμπορικούς κλάδους και τις μετακινήσεις. Λογικό είναι να μην αρέσει σε κανέναν το σκηνικό αυτές τις ημέρες στο λιμάνι του Πειραιά. Διότι πρόκειται για άλλο ένα "λαμπρό" αποτέλεσμα μιας πολιτικής κυρίως ανεύθυνης, τόσο προς τους εργαζομένους όσο και τον επιχειρηματικό κλάδο της ναυτιλίας.
Η ελληνική πολιτεία, όφειλε να στηρίξει με ανάλογα μέτρα και πολιτικές τον κλάδο της ναυτιλίας, σεβόμενη αφ΄ενός τον μόχθο των εργαζομένων στον ναυτικό κλάδο και αφ΄ετέρου, την επιχειρηματική προσπάθεια των Ελλήνων εφοπλιστών να αναδείξουν την ναυτιλία μας και τις συναφείς μ΄αυτήν δραστηριότητες, σε παγκόσμια υπερδύναμη. Δεν το έκανε όμως. Οσον αφορά τους ναυτικούς μας, φτάνει να δεί κανείς σήμερα σε τι κατάσταση είναι το ταμείο τους, το ΝΑΤ, που κάποτε ήταν από τα υγιέστερα. Τα αποθεματικά του που ήταν κάποτε σε συνάλλαγμα, δραχμοποιήθηκαν μετά το 81 και τροφοδότησαν συντάξεις αμέτρητων "αντιστασιακών" και άλλων αναξιοπαθούντων, που η τότε κυβέρνηση του λαικισμού, ήθελε να τακτοποιήσει για λόγους.. ψηφοθηρίας. Στη συνέχεια, επιτράπηκε στους έλληνες εφοπλιστές να προσλαμβάνουν ως πληρώματα αλλοδαπούς από χώρες του τρίτου κόσμου, κόβοντας θέσεις εργασίας από το εγχώριο ναυτικό μας δυναμικό. Οι ίδιοι αυτοί εφοπλιστές σήμερα, παραδέχονται ότι τα δικά μας πληρώματα είναι ασυναγώνιστα, αλλά ..δυστυχώς οι Ελληνες δεν αποφασίζουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του ναυτικού και γι΄αυτό αναγκάζονται να ναυτολογούν ξένους. Αντί να δώσει η πολιτεία κίνητρα προσέλκυσης πλοίων στο ελληνικό νηολόγιο, έκανε ό,τι μπορούσε για να τα διώξει. Το γιατί οι Ελληνες εγκατέλειψαν σιγά-σιγά το ναυτικό επάγγελμα όμως, είναι ευνόητο. Ποιός θα θελήσει να θαλασσοπνίγεται μια ζωή, για να καταλήξει σήμερα με μια συνταξούλα πείνας που την ψαλλιδίζουν κι΄αυτήν, γιατί το ΝΑΤ δεν αντέχει πια να είναι αυτόνομο; Αλλά και ποιός ευθύνεται για όλη αυτήν την ανισορροπία, που σήμερα βλέπουμε τις διαστάσεις της να επεκτείνονται επικίνδυνα;
Τα άκρα οδηγούν στα άκρα, είναι γνωστό. Δεν μπορούμε να ζητάμε όμως τα ρέστα, ούτε από τους απεργούς εργαζόμενους, ούτε και από τους εφοπλιστές. Οι πρώτοι όπως ξέρουμε, έχουνε γνωρίσει για καλά την πίκρα των κυμμάτων. Και οι δεύτεροι, παρ΄όλο που έχουν ίσως μεγαλύτερα περιθώρια δυνάμεων, παλεύουν αδιάκοπα πάνω σε απίστευτα ρίσκα και τεράστιες ευθύνες. Παραπάνω όμως και από τους δύο, βρίσκεται το κράτος και οι πολιτικές του επιλογές. Ενα κράτος που σήμερα, αδυνατεί να κρατήσει ισορροπίες κι΄ας καμαρώναμε κάποτε για την ναυτική Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου