ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΑ ”ΕΛΓΙΝΕΙΑ” ΚΑΙ Τ΄ ΑΛΛΑ…
Αναρτήθηκε από τον/την ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ στο Απριλίου 17, 2012
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ: ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ
Φωτογραφική επιμέλεια RA’KI’
ΤΟΥΣ ΔΩΣΑΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ….ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ…ΩΣ ΠΟΤΕ!!!
Συντομη ιστορια :
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα, γνωστά και ως Ελγίνεια Μάρμαρα, είναι μεγάλη συλλογή από μαρμάρινα γλυπτά που μεταφέρθηκαν στην Βρετανία το 1806 από τον Τόμας Μπρους, Ζ’ Κόμης του Έλγιν, πρέσβη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το1799 μέχρι το 1803. Εκμεταλλευόμενος την Οθωμανική ηγεμονία στην ελληνική επικράτεια, κατάφερε και απέκτησε φιρμάνι από τον Οθωμανό Σουλτάνο για την αποκαθήλωσή τους από τον Παρθενώνα με σκοπό την μέτρηση και την αποτύπωσή τους σε σχέδια, και στη συνέχεια προχώρησε στην αφαίρεση και φυγάδευσή τους. Τα γλυπτά αυτά αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου το 1816.Το οθωμανικό φιρμάνι, που κατέχει το Βρετανικό Μουσείο “δεν φέρει την υπογραφή και τη σφραγίδα του Σουλτάνου ή τη συνήθη επίκληση στο Θεό, και χωρίς αυτά, ο Elgin και συνεπώς το Βρετανικό Μουσείο δεν έχουν καμία νομική απόδειξη της κυριότητας των Γλυπτών του Παρθενώνα “, σύμφωνα με έκθεση ειδικών (Ενημερωτικό Δελτίο, Nov.2008). Το 1936 τοποθετήθηκαν στην έκθεση Duveen που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό. Από το 1983, με πρωτοβουλία της τότε Υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, η Ελλάδα έχει καταβάλλει προσπάθειες να φέρει τα Ελγίνεια πίσω στην Αθήνα.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Βρετανικό Μουσείο τον Απρίλιο του 2007, αναφέρεται ότι δεν προτίθεται να παραχωρήσει την κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα σε ελληνικό μουσείο. Νεότερη ανακοίνωση του Βρετανικού Μουσείου (2009) ανέφερε πως, με την ευκαιρία των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, θα ήταν διατεθειμένο να δανείσει τα Ελγίνεια, αρκεί η Ελληνική Κυβέρνηση να αναγνωρίσει το δικαίωμα ιδιοκτησίας τους στο Μουσείο. Η Ελληνική Κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση.
Η εν λόγω συλλογή γλυπτών περιλαμβάνει μερικά από τα γλυπτά των αετωμάτων, των μετοπών που απεικονίζουν μάχες μεταξύ των Λαπίθων και των Κενταύρων, αλλά και της Ζωφόρου του Παρθενώνα που κοσμούσε το ανώτερο τμήμα των τοίχων του σηκού του ναού σε όλο τους το μήκος. Ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 1/2 από ό,τι απομένει από τη γλυπτική διακόσμηση του Παρθενώνα που διασώθηκε: 75 μέτρα από τα αρχικά 160 μέτρα, 15 από τις 92 μετόπες, 17 τμηματικές φιγούρες από τα αετώματα, όπως επίσης και άλλα τμήματα της αρχιτεκτονικής. Τα αποκτήματα του Έλγιν περιλαμβάνουν ακόμη αντικείμενα από άλλα κτίρια της Αθηναϊκής Ακρόπολης: το Ερεχθείο, που μεταβλήθηκε σε ερείπιο κατά τον ελληνικό αγώνα της Ανεξαρτησίας (1821-33), τα Προπύλαια και τον Ναό της Αθηνάς Νίκης. Ο λόρδος Έλγιν πήρε περίπου τα μισά από τα γλυπτά του Παρθενώνα και από τα υπόλοιπα δημιουργήθηκαν εκμαγεία σε γύψο. Στη συλλογή των μαρμάρων δόθηκε το όνομα του λόρδου Έλγιν.
Βρετανικό Μουσείο
Το Βρετανικό Μουσείο αποτελεί το παλαιότερο μουσείο στον
κόσμο και ιδρύθηκε το 1753 για να φιλοξενήσει τις συλλογές του ιατρού Σερ Χανς
Σλόαν, ο οποίος ίδρυσε επίσης το Βοτανικό κήπο Τσέλσι. Στη συλλογή του Σλόαν
προστέθηκαν και πολλά άλλα αριστουργήματα από δωρεές και αγορές από όλο τον
κόσμο. Το αρχιτεκτονικό στολίδι του κτιρίου είναι το μοντέρνο κομμάτι Γκρέιτ
Κορτ, που περιλαμβάνει τα περίφημα αναγνωστήρια στο κέντρο του. Οι αμύθητοι
θησαυροί του κτιρίου καλύπτουν 2 εκατομμύρια χρόνια παγκόσμιας ιστορίας και
πολιτισμού. Το μουσείο διαθέτει 4 αίθουσες που καλύπτουν 4 χιλιόμετρα και
περιλαμβάνει πολιτισμούς από την αρχαία Ασσυρία έως τη σύγχρονη Ιαπωνία. Οι
θησαυροί του μουσείου περιλαμβάνουν αντικείμενα από την προϊστορική και ρωμαϊκή
Βρετανία και συγκεκριμένα, τον “‘Ανθρωπο του Λίντοου”, το οποίο ένα
καλοδιατηρημένο σε τύρφη ανθρώπινο σώμα του 1ου μ. Χ. αιώνα, αντικείμενα
κελτικής μεταλλουργίας και το μωσαϊκό του Χίντον Σεντ Μέρι το οποίο απεικονίζει
ένα μικρό δίσκο και θεωρείται η πιο γνωστή έως σήμερα απεικόνιση του Χριστού.
Οι θησαυροί από την Ευρώπη περιλαμβάνουν το θησαυρό του Σάτον Χου, ο οποίος
περιλαμβάνει ένα κράνος και μια ασπίδα, κέλτικα σκεύη, κατάλοιπα μιας λύρας και
κοσμήματα από χρυσό και γρανίτη. Επίσης διαθέτει μια συλλογή από ρολόγια και
επιστημονικά εργαλεία, με πιο φημισμένο έκθεμα ένα ρολόι από την Πράγα 400
χρόνων που στην εποχή του έπαιζε μουσική. Από την περιοχή της εγγύς Ανατολής θα
βρείτε ασσυριακά ανάγλυφα από το παλάτι του βασιλιά Ασουρμπανιπάλ, έναν μαύρο
οβελίσκο του βασιλιά της Ασσυρίας Σαλμανέσερ, ευρήματα από την αρχαία Σουμερία,
τμήμα του θησυαρού του Όξους, κεραμικές πλάκες με σφηνοειδή γραφή. Από την
Αρχαία Αίγυπτο μπορείτε να θαυμάσετε μια μπρούτζινη γάτα, μια κεφαλή βασιλιά
από γρανίτη, πιθανώς του Αμενόφις Γ’ και ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Ραμσή Β’.
κόσμο και ιδρύθηκε το 1753 για να φιλοξενήσει τις συλλογές του ιατρού Σερ Χανς
Σλόαν, ο οποίος ίδρυσε επίσης το Βοτανικό κήπο Τσέλσι. Στη συλλογή του Σλόαν
προστέθηκαν και πολλά άλλα αριστουργήματα από δωρεές και αγορές από όλο τον
κόσμο. Το αρχιτεκτονικό στολίδι του κτιρίου είναι το μοντέρνο κομμάτι Γκρέιτ
Κορτ, που περιλαμβάνει τα περίφημα αναγνωστήρια στο κέντρο του. Οι αμύθητοι
θησαυροί του κτιρίου καλύπτουν 2 εκατομμύρια χρόνια παγκόσμιας ιστορίας και
πολιτισμού. Το μουσείο διαθέτει 4 αίθουσες που καλύπτουν 4 χιλιόμετρα και
περιλαμβάνει πολιτισμούς από την αρχαία Ασσυρία έως τη σύγχρονη Ιαπωνία. Οι
θησαυροί του μουσείου περιλαμβάνουν αντικείμενα από την προϊστορική και ρωμαϊκή
Βρετανία και συγκεκριμένα, τον “‘Ανθρωπο του Λίντοου”, το οποίο ένα
καλοδιατηρημένο σε τύρφη ανθρώπινο σώμα του 1ου μ. Χ. αιώνα, αντικείμενα
κελτικής μεταλλουργίας και το μωσαϊκό του Χίντον Σεντ Μέρι το οποίο απεικονίζει
ένα μικρό δίσκο και θεωρείται η πιο γνωστή έως σήμερα απεικόνιση του Χριστού.
Οι θησαυροί από την Ευρώπη περιλαμβάνουν το θησαυρό του Σάτον Χου, ο οποίος
περιλαμβάνει ένα κράνος και μια ασπίδα, κέλτικα σκεύη, κατάλοιπα μιας λύρας και
κοσμήματα από χρυσό και γρανίτη. Επίσης διαθέτει μια συλλογή από ρολόγια και
επιστημονικά εργαλεία, με πιο φημισμένο έκθεμα ένα ρολόι από την Πράγα 400
χρόνων που στην εποχή του έπαιζε μουσική. Από την περιοχή της εγγύς Ανατολής θα
βρείτε ασσυριακά ανάγλυφα από το παλάτι του βασιλιά Ασουρμπανιπάλ, έναν μαύρο
οβελίσκο του βασιλιά της Ασσυρίας Σαλμανέσερ, ευρήματα από την αρχαία Σουμερία,
τμήμα του θησυαρού του Όξους, κεραμικές πλάκες με σφηνοειδή γραφή. Από την
Αρχαία Αίγυπτο μπορείτε να θαυμάσετε μια μπρούτζινη γάτα, μια κεφαλή βασιλιά
από γρανίτη, πιθανώς του Αμενόφις Γ’ και ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Ραμσή Β’.
Επίσης εκτίθεται η στήλη της Ροζέττης, την οποία χρησιμοποίησε ο Τσαμπόλεον ως
υπόδειγμα για την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών.
υπόδειγμα για την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών.
Επιπλέον
εκτίθενται μούμιες, κοσμήματα, κοπτική τέχνη, εργαλεία ταριχευτών. Στην
ελληνική και ρωμαϊκή συλλογή περιλαμβάνονται τα μάρμαρα του Παρθενώνα και
συγκεκριμένα τμήματα της μαρμάρινης ζωφόρου του. Μία καρυάτιδα από το χώρο της
Ακρόπολης, η ζωφόρος από το μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αρχαιοελληνικά αγγεία,
το μνημείο των Νηρηίδων ανήκουν στην ίδια συλλογή καθώς και πολλά άλλα ευρήματα.
εκτίθενται μούμιες, κοσμήματα, κοπτική τέχνη, εργαλεία ταριχευτών. Στην
ελληνική και ρωμαϊκή συλλογή περιλαμβάνονται τα μάρμαρα του Παρθενώνα και
συγκεκριμένα τμήματα της μαρμάρινης ζωφόρου του. Μία καρυάτιδα από το χώρο της
Ακρόπολης, η ζωφόρος από το μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αρχαιοελληνικά αγγεία,
το μνημείο των Νηρηίδων ανήκουν στην ίδια συλλογή καθώς και πολλά άλλα ευρήματα.
ΑΚΗΣ είπε
ΑΚΗΣ είπε
ΑΚΗΣ είπε
που γινόταν κατά τα Μεγάλα Παναθήναια, τη γιορτή προς τιμήν
της θεάς Αθηνάς. Σημειώστε πως η πομπή ήταν το κυριότερο μέρος
της εορτής των Μεγάλων Παναθηναίων προς τιμήν της θεάς Αθη-
νάς, πολιούχου της πόλης, που γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια, στις
28 του μήνα Εκατομβαιώνα (Ιούλιο-Αύγουστο) -15 Αυγούστου,
στο σημερινό ημερολόγιο!-, με αγώνες, θυσίες και την προσφορά
στο άγαλμα της θεάς ενός πέπλου, τον οποίο ύφαιναν, επί εννέα
μήνες πριν, οι εργαστίνες (σ.σ. κοπέλες από ευγενείς οικογένειες),
και τον κεντούσαν με παράσταση της Γιγαντομαχίας. Εικονίζονταν
περίπου 378 ανθρώπινες και θεϊκές μορφές καθώς και περισσότε-
ρα από 200 ζώα, κυρίως άλογα. Ομάδες ιππέων και αρμάτων
καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωφόρου.
Ακολουθεί η πομπή της θυσίας, με τα ζώα και τις ομάδες ανδρών
και γυναικών που φέρουν ιερά τελετουργικά σκεύη και προσφο-
ρές. Στη μέση της ανατολικής πλευράς, πάνω από την είσοδο του
ναού, εικονίζεται το αποκορύφωμα του πολυήμερου εορτασμού
των Παναθηναίων, στο τέλος της πομπής, η παράδοση του πέπλου,
του δώρου των Αθηναίων στο λατρευτικό “διιπετές ξόανο” της
θεάς. Αριστερά και δεξιά εικονίζονται καθιστοί οι δώδεκα θεοί του
Ολύμπου. Επειδή το ύψος της ζωφόρου είναι δεδομένο, οι καλ-
λιτέχνες χρειάστηκε να αποδώσουν τις μορφές σε διάφορα μεγέ-
θη και στάσεις: έτσι άλλες παρίστανται στο έδαφος, άλλες ιππεύ-
ουν, άλλες είναι όρθιες, άλλες πηδούν στο άρμα, ώστε να χωρέσουν
στον περιορισμένο χώρο της ζωφόρου. Χαρακτηριστικά είναι η σμί-
κρυνση των αλόγων και το μεγαλύτερο μέγεθος των θεών που
εικονίζονται καθιστοί στην ανατολική πλευρά.
Συνέντευξη της Κορνηλίας Χατζηασλάνη, Προϊσταμένης του Τομέα Ενημέρωσης και
Εκπαίδευσης της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης του Υπουργείου Πολιτισμού (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)
שי είπε
========================================
πηγή h==p://cavafis.compupress.gr/marmara.htm
========================================
« Σπουδαίον περιοδικόν της Αγγλίας «Ο 19ος Αιών» εδημοσίευσε την 1ην Μαρτίου άρθρον επιγραφόμενον «Ο Αστεϊσμός περί των Ελγινείων Μαρμάρων».
Οι φιλόμουσοι και φιλάρχαιοι αναγνώσται θα ενθυμώνται το κίνημα όπερ εγένετο τελευταίως εν Αγγλία ίνα αποδοθώσιν εις την Ελλάδα αι αρχαιότητες ας προ 80 ετών ο λόρδος Έλγιν, πρέσβυς της Αγγλίας παρά τη Υ(ψηλή). Πύλη, ήρπασεν – ίνα τας προφυλάξη δήθεν – εκ της Ακροπόλεως.
Ο λόγιος κ Φρειδερίκος Χάρισσον θερμώς υπεστήριξε το κίνημα, έγραψε δε εν τω «19ω Αιώνι» το περίφημόν του άρθρον «Απόδοτε τα Ελγίνεια Μάρμαρα».
Την απάντησιν εις το άρθρον αυτό γράφει ο Διευθυντής του Περιοδικού ισχυριζόμενος ότι ο κ. Χάρισσον πραγματευθείς περί της επιστροφής των Ελγινείων μαρμάρων ηστε΄ί΄ζετο απλώς, και κατέγινε περί το δοκιμάσαι την διορατικότητα του πνεύματος των συμπολιτών του – εάν τάχα θα είναι αρκετά έξυπνοι να εννοήσουν την ειρωνείαν του. Άλλως ηθέλησεν επίσης να περιπαίξη την συνήθειαν διαφόρων συγχρόνων ρητόρων οίτινες επινοούσι θέματα της ευφραδείας των ζητούσι να αποδείξωσι παραδοξολογίας και χιμαίρας.
Ούτω κρίνει ο κ. Τζαίημς Νώουλς, διευθυντής του Περιοδικού ο «19ος Αιών». Μοι φαίνεται όμως ότι ο παραδοξολογών είναι μάλλον αυτός ή ο κ. Χάρισον.
Το άρθρον του ουδέ λογικόν είναι, ουδέ γενναίον. Είναι τόσον ξηρόν κατά το ύφος, έχει τοιαύτην πληθώραν πτωχής ή μάλλλον, ανόστου ευρωνείαν , ώστε πιστεύω ότι μόνον οι ΄Ελληνες, τους οποίους αφορά αμέσως το ζήτημα, θα έχωσι την υπομονήν να το αναγνώσωσιν ίνα σωθώσιν αι αμαρτίαι των.
Εν τη εξάψει του ο κ. Νώουλς τι δεν λέγει! Εκθειάζει του ΄Ελγιν την αρπαγήν. Μυκτηρίζει τον Βύρωνα. Σχετίζει την εντελή υπεξαίρεσιν των μαρμάρων προς τα ένδοξα τρόπαια του Νέλσωνος. Φρονεί ότι εάν επιστραφώσιν αι αρχαιότητες αύται , πρέπει ν’ αποδοθώσιν επίσης η Γιβραλτάρη, η Μελίτη, η Κύπρος, η Ινδική – λησμονών ότι η κατοχή των χωρών εκείνων λογίζεται αναγκαία εις το Αγγλικόν εμπόριον ως εις την ασφάλειαν ή ύπαρξιν του Αγγλικού κράτους, ενώ τα Ελγίνεια μάρμαρα εις ουδέν χρησιμεύουσιν άλλο ή εις τον ωραϊσμόν και πλουτισμόν του και άνευ αυτών ωραιοτάτου και πλουσιωτάτου Βρετανικού Μουσείου. Ψέγει του κ. Χάρισον την ορθοτάτην παρατήρησιν ότι το κλίμα του Λονδίνου φθείρει τας γλυφάς των μαρμάρων και εκφράζει τον φόβον μη εάν μετακομισθώσιν εις Αθήνας καταστραφώσιν εν ενδεχομένη αναφλέξει του ανατολικού ζητήματος – λησμονών ότι ο φρόνιμος άνθρωπος οφείλει να διορθώνη το ενεστός κακόν πριν φροντίση περί του μέλλοντος.
Δεν φαίνεται να δίδη πολλήν σπουδαιότητα εις τα δικαιώματα άτινα έχει επί των μαρμάρων «ο αναμεμειγμένος μικρός πληθυσμός όστις σήμερον κατοικεί επί των ερειπίων της αρχαίας Ελλάδος», και υποθέτω ευρίσκει τα δικαιώματα του λόρδου ΄Ελγιν και εαυτού μεγαλύτερα. Παρατηρεί ότι αν ηκολουθείτο η συμβουλή του κ. Χάρισον και απεδίδοντο αι περί ου ο λόγος αρχαιότητες εις την Ελλάδα, τις οίδεν εάν καμμία εκ των ολιγοβίων κυβερνήσεών της δεν θα τας επώλει αντί εκατομμυρίου λ(ιρών) στ(ερλινών) εις την Γερμανίαν, ή αντί δύο εις την Αμερικήν, ή χειρότερα, εάν δεν θα τας επώλει λιανικώς, εις ένα έκαστον ολίγας. Ταύτα είναι ύβρις αδικαιολόγητος και εμφαίνουσα πολλήν ελαφρότητα εις την οποίαν η αρμόζουσα απάντησις θα ήτο – Είμεθα Κύριοι να διαθέσωμεν ως θέλομεν τα ημέτερα.
Αλλ’ ας διαφωτισθή η άγνοια του ανδρός και ας μάθη ότι μέχρι τούδε αι ελληνικαί κυβερνήσεις, ολιγόβιοι ή μακρόβιοι, επεδείξαντο πολλήν ευλάβειαν και φροντίδα προς τα αρχαία μνημεία, ότι διάφορα μουσεία συνεστάθησαν εν Ελλάδι, ως η διοίκησις είναι αξιόλογος και ότι εν Αθήναις τα Ελγίνεια μάρμαρα θα τύχωσι της αυτής πιστής διαφυλάξεως και περιποιήσεως οίας και εν Αγγλία. Είναι δε νόστιμος ο κ. Νώουλς όταν μας αφίνη να ίδωμεν και την χρηματικήν άποψιν της υποθέσεως. Εις εν μέρος του άρθρου του λέγει, ότι η σημερινή αξία των μαρμάρων υπολογίζεται εις εκατομμύρια, και εις άλλο πάλιν μέρος ομολογεί ότι δια να τα αποκτήση ο λόρδος ΄Ελγιν εξώδευσε 14,000 λ(ίρες). Τι καλή δουλειά!
Δεν αναγράφω περισσοτέρας εκ των παρατηρήσεων του κ. Νώουλς. Είναι της αυτής ποιότητος και αι επίλοιποι. Εξ άλλου δεν νομίζω πρέπον να τον θεωρήση τις υπεύθυνον δι’ όλα όσα γράφει. Ο ανήρ εις άλλας περιστάσεις απέδειξεν ότι δεν αμοιρεί παιδείας , ορθής κρίσεως, και άλλων φιλολογικών προσόντων. Όθεν τείνω να πιστεύσω ότι πρέπει να αποδοθή το άτακτον της συνθέσεως και των κρίσεών του περί των Ελγινείων μαρμάρων εις την πνευματικήν σύγχυσιν ην τω επήνεγκεν η σκέψις ότι αι πολύτιμοι αύται αρχαιότητες – οι περικαλλείς αδάμαντες της Αττικής – ηδύναντο να ξεφύγουν από το Βλούμσβουρύ του . Το μισολέγει ο ίδιος μετά βουκολικής απλότητος εν μια περιόδω του άρθρου του – Τι ιδέα (δεν ενθυμούμαι αν είναι ακριβώς αυταί αι λέξεις του) ενώ έχωμεν τας ωραίας αυτάς αρχαιότητας εδώ και ημπορεί ο λαός μας να πηγαίνη να τας θαυμάζη όποτε θέλει, τι ιδέα να τας στείλωμεν εις την άλλην άκραν της Ευρώπης! ».