Σχόλια του καθ. Παναγιώτη Ήφαιστου στην συνέντευξη του Χρήστου Ροζάκη περί ΑΟΖ της 4.12.2011

Σχόλια του καθ. Παναγιώτη Ήφαιστου στην συνέντευξη του Χρήστου Ροζάκη περί ΑΟΖ της 4.12.2011

Η συνέντευξη του κ. Ροζάκη:  Γιατί ανοίγουμε τώρα θέμα ΑΟΖ;

Κάτι φαίνεται να κινείται τελικά. Οι παρεμβάσεις όπως αυτές των Μαρκεζίνη, Καρυώτη, Μάζη, Λυγερού, του υποφαινόμενου και μερικών άλλων για ένα ζήτημα βυθισμένο στο μεγάλο τέλμα νομικισμού που κυριαρχεί στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες –και μετά τις σπασμωδικές αντιδράσεις των γνωστών «ευαγών ιδρυμάτων» (και μερικά υβριστικά υπονοούμενα)– φαίνεται
να δημιουργείται μια νέα αφετηρία. Θα επανέλθω. Ήδη κάποια τελευταία σχόλια βρίσκονται στην διεύθυνσηhttp://www.ifestosedu.gr/112AOZstrategy.htm. Στην διεύθυνσηhttp://www.ifestosedu.gr/112AOZstrategy.htm επίκειται η ανάρτηση επιστολής προς τους συναδέλφους μου μόλις ολοκληρωθεί το κείμενο που άργησε λόγω μεγάλου φόρτου. Περιορίζομαι λοιπόν σε μερικά μόλις σχόλια. 

Κατ’ αρχάς, νομίζω ότι ο εκλεκτός συνάδελφος Χρήστος Ροζάκης, γνωστών νομικοπολιτικών θέσεων στα θέματα του Αιγαίου και του σχεδίου Αναν, μάλλον οπισθοχωρεί (ελαφρώς, αλλά, καλόπιστα, ας το θεωρήσουμε μια καλή αρχή). Ελπίζω σύσσωμη η πολυπληθής κοινότητα των νομικών διεθνολόγων να ξαναδεί το ζήτημα: Είτε να φωτίσει πλήρως και απερίφραστα τις καθαρές νομικές πτυχές –συμπεριλαμβανομένων των παρελθουσών νομικών αποσιωπήσεων, των νομικών παραλήψεων και των πολιτικών συμφραζομένων– για να μπορέσει η πολιτική «ηγεσία» και η επιστημονική κοινότητα των διεθνολόγων των πολιτικών όψεων του διεθνούς συστήματος να διαδραματίσουν τον ρόλο τους χωρίς εξαλλοσύνες και κυρίως χωρίς συνοδοιπορίες με τα γνωστά ιδρύματα προτάσεων πολιτικής. 

Ο ΧΡ, όπως σημειώνει η εισαγωγή, «θεωρεί ότι είναι λάθος να αναδεικνύουμε το θέμα της ΑΟΖ όταν εδώ και 40 χρόνια δεν έχουμε λύσει το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας με τους Τούρκους». Επίσης, θεωρεί ότι «παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται μέσα στη δεκαετία του ’80, η Ελλάδα παραμένει σταθερή στη θέση ότι το μοναδικό θέμα στα ελληνοτουρκικά είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, κάτι που διατρέχει και όλη την περίοδο των διερευνητικών επαφών και που η Τουρκία έχει αναγνωρίσει με μικρές αποκλίσεις – όπως η επιμονή της στην ύπαρξη γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο». Ο ΧΡ σημειώνει, μεταξύ άλλων: «Δηλαδή ουσιαστικά η ΑΟΖ, οι ρυθμίσεις της ΑΟΖ, παραπέμπουν στις ρυθμίσεις της υφαλοκρηπίδας». «Με την Τουρκία, τόσο για το Αιγαίο όσο και για την Ανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα δεν έχει ζητήσει επίσημα οριοθέτηση, προφανώς γιατί θεωρεί ότι είναι προτιμότερο να συνεχίσει να διεκδικεί την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας κι ότι αυτό το αίτημά της ικανοποιεί τα μείζονα συμφέροντά της».

Δικά μου σχόλια: Λυπάμαι, αλλά τέτοιες νεφελώδεις νομικές δηλώσεις που παραπέμπουν σε νομικισμό ή διάθεση υπεκφυγής, είναι παντελώς αχρείαστες. Ας αφήσουν οι νομικοί, θα έλεγα, άλλους να συμβαδίσουν με την διεθνή πρακτική που διαμορφώνει και το διεθνές δίκαιο. Και η διεθνής πρακτική είναι που ενδιαφέρει.
Θεωρεί ως δεδομένο ότι καλώς ακολουθούσαμε μια κατευναστική πολιτική με την Τουρκία και τώρα θέτει κάθε νέο ζήτημα, και μάλιστα ζωτικό και γιγαντιαίο όπως ο υποθαλάσσιος πλούτος που αρχίζει από το κεντρικό Αιγαίο μέχρι την Κύπρο, υπό την αίρεση της τουρκικής αναθεωρητικής βουλιμίας.
Ο εκλεκτός συνάδελφος νομίζω, ιδιαίτερα αν λάβουμε τις πυκνές πολιτικές δραστηριότητές του, μάλλον ξέρει κάτι περισσότερο από το «προφανώς». 

Λέει επίσης: «Η Τουρκία αρνείται ότι η Ελεύθερη Δημοκρατία της Κύπρου έχει καν υφαλοκρηπίδα και οικονομική ζώνη δυτικά του νησιού, δηλαδή από τη μεριά της Πάφου προς τη Δύση». Αυτό στα αυτιά των νομικών έπρεπε να είναι καμπάνα για το γεγονός θέλει να μας εγκλωβίσει στο casus belli της. Αντί λοιπόν να κουβαλούν νερό στον μύλο της Τουρκίας, κάποιοι, ας απαντήσουν το τι εμποδίζει την Ελλάδα να υιοθετήσει στάση την οποία όλα τα κράτη τηρούν. Δεν κατανοούν ότι εγκλωβίζουν έτσι την Ελλάδα στα πλοκάμια του τουρκικού αναθεωρητισμού επί ενός ζητήματος μείζονος εθνικού συμφέροντος και συνάμα μείζονος ζητήματος εφαρμογής της διεθνούς νομιμότητας!

Επίσης: «Είμαι κατηγορηματικός: η θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αποδίδει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στην Ελλάδα τόσο λόγω της παρουσίας του Καστελλόριζου, όσο και λόγω της παρουσίας της αλυσίδας των νησιών Ρόδου, Καρπάθου και Κρήτης, οι ακτές των οποίων αποτελούν γραμμές βάσης για οριοθέτηση όλων των θαλασσίων ζωνών.» Σημειώνω το «και ΑΟΖ» και διερωτάται κανείς κατά πόσο θα μας τρελάνουν κάποιοι νομικοί διεθνολόγοι. Είναι ή δεν είναι το ίδιο πράγμα, όπως λένε, η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα;

Σταματώ εδώ και θα επανέλθω. Προσθέτω μόνο ότι για τι ευνοϊκές συνθήκες μιλά ο κ συνάδελφος αναφορικά με την Κύπρο κα συγκριτικά με την Ελλάδα! Επειδή νομίζω δεν θα αρνηθεί ότι το ζήτημα είναι εν τέλει πολιτικό, διερωτώμαι κατά πόσο ήταν πιο εύκολο ή πιο δύσκολο για την Κύπρο να ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά της σε σύγκριση με την Ελλάδα. Ερωτώ, επίσης: Η Κύπρος άσκησε τα δικαιώματά της μόνο «στις νότιες θάλασσες» ή και γύρω-γύρω από το νησί, συνολικά; Απλά ερωτώ.

1 σχόλια:

Panayiotis Ifestos είπε...

Στην τελευταία φράση της παρέμβασής μου γράφω: «Ερωτώ, επίσης: Η Κύπρος άσκησε τα δικαιώματά της μόνο «στις νότιες θάλασσες» ή και γύρω-γύρω από το νησί, συνολικά; Απλά ερωτώ.» Για διευκρινιστικούς λόγους απλά αναφέρω ότι όπως είναι λογικό ερωτώ για την νομική κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής ΑΟΖ σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο συμπεριλαμβανομένων των περιοχών που η Τουρκία κατέχει παράνομα. Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr