Να γιατί κανείς δεν πρέπει να φοβάται τη Τουρκία (ας το ξαναθυμηθούμε – άρθρο που επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις)

Να γιατί κανείς δεν πρέπει να φοβάται τη Τουρκία (ας το ξαναθυμηθούμε – άρθρο που επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις)

Οκτωβρίου 2, 2011 — Λουκάς

Οι Ρώσοι με διαρροές που επίτηδες άφησαν απειλούν τη Τουρκία με πόλεμο – Η τεράστια τραγωδία με την έκρηξη στη Κύπρο σχετίζεται με το κύκλο “Κύπρος-Ισραήλ-ΗΠΑ-Βρετανία, Ρωσία-Συρία και Τουρκία”. Τη προφανή δολιοφθορά θα είχε κάθε συμφέρον να τη κάνει η Τουρκία προσφέροντας υπηρεσίες στη Συρία – Στη Κύπρο και στο Αιγαίο η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.

Αναρτήθηκε στο GEOPOLITICS & DAILY NEWS στις 31.07.2011 (ΕΔΩ)

Γράφει ο Γιάννης Ντάσκας

Ποιος φοβάται τη Τουρκία; Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που φοβούνται τη Τουρκία. Οι απληροφόρητοι-κακώς πληροφορημένοι και οι “δεξαμενές σκέψεις” που χρηματίζονται από κέντρα που προωθούν τα τουρκικά συμφέροντα εν όλω ή εν μέρη στη περιοχή μας. Και αυτές οι πολυποίκιλες δεξαμενές σκέψεις δεν είναι άσχετες πολλές φορές με άλλα ξένα συμφέροντα και κυρίως συμφέροντα που προσπαθούν να ελέγξουν ακόμα και την εξωτερική πολιτική της Αμερικής ή της Ρωσίας χωρίς να ταυτίζονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ ή της Ρωσίας.

Ένα κλασικό παράδειγμα αυτών των συμφερόντων είναι όσα έγιναν και μεταδώθηκαν κατά τη πρόσφατη επίσκεψη της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, στην Αθήνα. Η κ. Κλίντον κατά τις δηλώσεις της για τη Κύπρο είπε ότι “οι ΗΠΑ υποστηρίζουν σθεναρά τη διζωνική κοινοτική ομοσπονδία σε ένα ενιαίο ανεξάρτητο κράτος”.

Αυτή η δήλωση είναι εντελώς αντίθετη από τις επιδιώξεις της Τουρκίας, όπως τις προβάλλει ο Ταγίπ Ερντογάν τους τελευταίους μήνες, κατά τους οποίους φαίνεται με τη φόρα που έχει στα εσωτερικά θέματα της Τουρκίας να προσπαθεί να κινηθεί και στα εξωτερικά, αρχής γενομένης από το Κυπριακό.

Έχει και ένα ιδιαίτερο λόγο να προωθεί την εξωτερική του πολιτική πιεστικά. Η Κύπρος την 1η Ιουλίου 2012 θα αναλάβει τη Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό σημαίνει πως θα θεωρηθεί ενιαίο κράτος στο σύνολό του από την Ε.Ε και στη πράξη. Θα μπορεί χώρα ως Πρόεδρος των 27 να απευθύνεται εγγράφως στη Τουρκία, να καλεί σε συζητήσεις και αξιωματούχουςτης Τουρκίας κλπ. Όχι βέβαια πως κατά τις συζητήσεις αυτές θα κάνει τα μούτρα κρέας των Τούρκων…

ΠΙΕΣΗ

Η υπόθεση όμως έχει μια πολύ πρακτική και σημαντική πλευρά. Οι Τούρκοι είτε θα αρνηθούν εντελώς συναντήσεις με Κύπριους αξιωματούχους, είτε θα προσέλθουν. Στη δεύτερη περίπτωση θα αναγνωρίσουν την ολότητα του Κυπριακού κράτους και άρα πάει περίπατο η αναγνώριστη εκ’ μέρους της Τουρκίας και μερικών άλλων μουσουλμανικών και μη χωρών του ψευδοκράτους ως ανεξάρτητου κράτους…

Επομένως, για τη Τουρκία το ζήτημα είναι καίριας σημασίας και η Τουρκία βρίσκεται σε μεγάλη πίεση. Η στρατηγική συμφωνία της Κύπρου με το Ισραήλ αφαίρεσε από τη Τουρκία την στρατηγική σχέση που είχε με ΗΠΑ και Ισραήλ στη περιοχή και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι χώρες της Μέσης Ανατολής στριμώγνονται πολύ και στο εσωτερικό τους έρχονται τα πάνω-κάτω. Παράδειγμα αποτελούν χώρες όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη, η Συρία και ο Λίβανος. Γιατί η Τουρκία να μείνει αλώβητη; Ο μόνος λόγος θα ήταν για να είναι μια ισχυρή δύναμη στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας για λογαριασμό των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Αυτό πια δεν ισχύει. Από την άλλη η Ρωσία αντέδρασε μετά από πολλά χρόνια εντονότατα στην εξωτερική πολιτική του Ερντογάν και μάλιστα με επίσημο τρόπο. Με δηλώσεις του εκπροσώπου της, κ. Λουκασεβιτς. Ο Ρώσος εκπρόσωπος έκανε δηλώσεις ταυτόσημες με τις δηλώσεις Κλίντον για τη Κύπρο, αλλά προχώρησε ακόμη περισσότερο μιλώντας για τη Τουρκία και χαρακτήρισε τον Ερντογάν απειλητικό στις δηλώσεις του. Υπενθύμισε με νέα ανάλυση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα οποία έχουν αποκλείσει αναγνώριση του ψευδοκράτους, και μίλησε για τη στήριξη της Ρωσικής κυβέρνησης στη νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου.

Αυτή τη φορά όμως, η ρωσική πλευρά έκανε και κάτι ασυνήθιστο. Έδωσε ταυτόχρονα, “διαρροές ανεπίσημες” αλλά φρόντισε να τις κάνει σχεδόν επίσημες. Μίλησε για τη πρόθεση να μην μείνουν απαθείς και αμέτοχες οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις αν η Κύπρος δεχτεί απειλή από τη Τουρκία.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Η Ρωσική παρέμβαση σε αυτή τη χρονική στιγμή είναι πολυσήμαντη και δεν οφείλεται μόνο στη πιθανότητα να χάσει η Ρωσία τη σημαντική επιρροή στη Κύπρο, σε μια στιγμή που αρχίζει η συζήτηση και κάτι παραπάνω για την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Η Ρωσία έχει σχεδόν τελειώσει τη κατασκευή της μεγαλύτερης Ναυτικής Βάσης στην Λατάκια της Συρίας και ίσως να μην είναι καθόλου τυχαία η αμερικανική παρέμβαση στη Συρία. Όπως και ποτέ κανείς δεν έμαθε ποιος δολοφόνησε το Ρώσο Ταξίαρχο Σπάσκι, ο οποίος κουμαντάριζε τη ρωσική δραστηριότητα στη περιοχή. Βρέθηκε απλώς πνιγμένος…

Η Ρωσία βλέπει να χάνει έδαφος στις ελληνορωσικές σχέσεις αλλά και στη Κύπρο όπου ο πρώην κομμουνιστής και σημερινός Πρόεδρος Χριστόφιας ήταν κομμουνιστής Λονδίνου τύπου Τραυλού, Σπανουδάκη, Τρεπεκλή κλπ. και η Προεδρία του δεν είναι φιλική προς τη Ρωσία και “ατλαντίζει”. Όσοι παρακολουθούν τη κίνηση στην Ανατολική Μεσόγειο θεωρούν ότι οπωσδήποτε η τεράστια τραγωδία με την έκρηξη στη Κύπρο σχετίζεται με το κύκλο “Κύπρος-Ισραήλ-ΗΠΑ-Βρετανία, Ρωσία-Συρία και Τουρκία”.

Τη προφανή δολιοφθορά θα είχε κάθε συμφέρον να τη κάνει η Τουρκία προσφέροντας υπηρεσίες στη Συρία για το υλικό που εξουδετερώθηκε πριν πέσει στα χέρια του Λονδίνου και των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα η Τουρκία κατάφερε πλήγμα στη Κύπρο για να αρχίσει από εκεί τη συζήτηση για λύση στο Κυπριακό πριν αναλάβει η Κύπρος τη Προεδρία. Εννοεί να υπακούσει η Κύπρος στις επιθυμίες της Άγκυρας, κάτι που δεν πρέπει να συμβεί και δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να φοβάται η Κύπρος τη Τουρκία. Περισσότερα να κάνει από όσα έκανε δεν μπορεί αν και πολύ θα ήθελε. Ακόμη και αν τις το επέτρεπαν αμερικανοί και ισραηλινοί, κάτι που τώρα αποκλείεται (στο μέλλον άδηλο…) δεν θα το επέτρεπαν οι Ρώσοι οι οποίοι έχουν άλλα συμφέροντα από Τούρκους, Αμερικανούς και Ισραηλινούς στη περιοχή.

Η παρέμβαση της Τουρκίας αποσκοπεί στο να φέρει σε δύσκολη θέση την ελληνική και κυπριακή διπλωματία. Ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός πάντα επηρεάζονταν θετικά από τις ρωσικές παρεμβάσεις και αυτό οφείλεται στην Ιστορία και τη κοινή Θρησκεία. Η Ρωσία ήδη κάνει αισθητή τη παρουσία της και στα νησιά του Αιγαίου και τη Κύπρο με τουρισμό υψηλής ποιότητας αλλά και εμπορικές δραστηριότητες.

Η Ελλάδα περνάει δύσκολη οικονομική περίοδο σε ορισμένες περιοχές (όχι τουριστικές) και η Κύπρος έχει μεγάλες ανάγκες μετά τη νέα καταστροφή. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Χριστόφια αν δεν λάβουν πακτωλό οικονομικής βοήθειας από Δύση και ΗΠΑ θα βρεθούν σε πολύ δυσχερή θέση απέναντι στις Ρωσικές προσφορές σε χρήμα που ήδη έγιναν γνωστές και προφανώς θα επανέλθουν. Αν τις αρνηθούν χωρίς να μπορούν να τις υποκαταστήσουν και να λύσουν τα προβλήματα απλώς θα πάθουν για διαφορετική αιτία όσα έπαθε ο Κ. Καραμανλής για Τάσσος Παπαδόπουλος με την αντίθετη πολιτική.

ΜΗΝΥΜΑ

Η Ρωσία λοιπόν με τη παρέμβασή της στριμώγνει δυσάρεστα τη Τουρκία και στέλνει μήνυμα στον Ερντογάν και το Νταβούτογλου για τα σχέδια που έχουν στους αγωγούς αλλά και στη κατασκευή ιδιωτικού τουρκικού Βοσπόρου, ώστε να ελέγχουν ασφυκτικά τη διέλευση των στενών από τα εμπορικά πλοία της Ρωσίας. Ταυτόχρονα στριμώχνει Αμερικανούς, Ισραηλινούς και Ευρωπαίους οι οποίοι θα πρέπει να κάνουν καλύτερες προσφορές σε Ελλάδα και Κύπρο για να μην μπει στο παιχνίδι η Ρωσία.

Μπορούν όμως; Το Ισραήλ σίγουρα μπορεί και μάλιστα χωρίς να χαλάσει εντελώς τις σχέσεις του με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ δυσκολότερα καθώς αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Στο Νότιο Σουδάν χρειάστηκαν εκατομμύρια νεκροί για να ανακηρύξουν ανεξάρτητο κράτος που στη πραγματικότητα έχει τα 2/3 των πετρελαίων του Σουδάν, μεταλλεύματα και είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ, ενώ το Βόρειο παραμένει υπό κινεζική επιρροή και με το Πρόεδρο του πιεζόμενο από δίωξη στη Δύση.

Στη Κύπρο και στο Αιγαίο η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, αν έχει απέναντι της – και μάλιστα για διαφορετικούς λόγους – ΗΠΑ, Ισραήλ και Ρωσία. Συνεπώς δεν έχουμε κανένα λόγο να τη φοβόμαστε. Όμως χρειαζόμαστε ισορροπίες και είναι αμφίβολο αν το υπάρχων σήμερα πολιτικό δυναμικό μπορεί να τις κρατήσει…

Αυτό θα είναι το ζητούμενο του άμεσου μέλλοντος!

Αυτονόητο είναι ότι η μεγαλύτερη πίεση της Τουρκίας έρχεται από το Κουρδιστάν και ακόμα αυτό το ζήτημα δεν έχει ανοίξει. Αν ανοίξει, όπως π.χ. στη Συρία, η Τουρκία θα έχει τεράστιο πρόβλημα…

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ (31.07.2011)