Ο Αρμαγεδών του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος

Ο Αρμαγεδών του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος

Οκτωβρίου 22, 2011 — Λουκάς

Όπως είπε ο Καμμένος στη Βουλή, ο Geoffrey ήταν ο εκπυρσοκροτητής για την ανατίναξη (και του Ευρώ). Όντως, το Ευρώ βάλλεται απο τον Ηγεμόνα και τα πιόνια του, τους σπεκουλαδόρους και πολιτικούς σαν τον Sarkozy. Όποιος βλέπει την Angela Merkel σαν καταστροφέα του, δεν βλέπει καλά.

του Freeman 
Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης

Σύμφωνα με το Bloomberg, η Bank of America μετά την υποβάθμιση της από τη Moody’s, μετακίνησε παράγωγα αξίας 75 τρισεκατομμυρίων! (όχι δις) δολλαρίων από την θυγατρική επενδυτική τράπεζα της, Merrill Lynch, στο τμήμα Λιανικής (Retailbanking, αποκτώντας έτσι γι’ αυτό το ποσό μια πρόσβαση στο παράθυρο έκπτωσης (Discount) της Federal Reserve (Fed) και στην προστασία καταθέσεων της Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC). Αυτό σημαίνει, ότι ο κίνδυνος αθέτησης για τα ευρωπαϊκά παράγωγα είναι πλέον εγγυημένος από τον φορολογούμενο των ΗΠΑ.

Για την ιστορία, ο Μπιλ Κλίντον κατήργησε την Glass-Steagall Act του 1999, ή οποία προέβλεπε τον αυστηρό διαχωρισμό μεταξύ τραπεζών επενδύσεων και τραπεζών Retail. Είναι έτσι ο πραγματικός ένοχος για την οικονομική κρίση (Δείτε και το άρθρο μου “Bill Clinton gibt zu, die Finanzkrise ist sein Fehler“). 

Η Bank of America δεν είχε από την εποπτική αρχή την άδεια για κατι τέτοιο, το έκανε όμως κατ’ επιθυμίαν των τρομοκρατημένων αντισυμβαλλομένων. Τώρα η Fed και η FDIC καυγαδίζουν, για το αν αυτό είναι επιτρεπτό. Ο πρόεδρος της Fed, Ben Shalom Bernanke, θέλει μ’ αυτό να ανακουφίσει οπωσδήποτε τις τράπεζες, που βρίσκονται κάτω από μια τεράστια πίεση.

Όμως η ιστορία πάει παραπέρα, διότι και η τράπεζα JPMorgan έκανε προφανώς το ίδιο με 79 τρισεκατομμύρια δολάρια σε παράγωγα. Σ’ αυτά θα προστεθούν ποιός ξέρει τι άλλα ακόμα, που βρίσκεται υπο μορφήν ασφαλιστικών εγγυήσεων στα βιβλία άλλων τραπεζών, διότι κανείς δεν τηρεί αρχείο σχετικά με αυτά. Που μπορεί να ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες τρισεκατομμύρια.

(Απόσπασμα από το Bloomberg: Η Bank of America Corp (BAC), που επλήγη τον περασμένο μήνα από μια πιστωτική υποβάθμιση, μετακίνησε κατα τον ίδιο τρόπο, σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν καλά την κατάσταση, παράγωγά από ένα μερίδιο της στην Merrill Lynch σε ασφαλισμένες καταθέσεις.

…

Η Τράπεζα χαρτοφυλακίου της Bank of America Corp – η μητέρα τόσο της Τράπεζας Λιανικής Merrill Lynch όσο και του τμήματος προστασίας της ίδιας τράπεζας – κρατούσε κατα το τέλος Ιουνίου 2011 παράγωγα που ανέρχονταν στα σχεδόν 75 τρισεκατομμύρια δολλάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία του Office of the Comptroller of the Currency (OCC).

Αυτό συγκρίνεται με τις καταθέσεις της JPMorgan, της JPMorgan Chase Bank NA, που αντιπροσώπευαν το 99 τοις εκατό των πλασματικών παραγώγων της Νέας Υόρκης ύψους 79 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, όπως δείχνουν τα στοιχεία της OCC.

…

Αυτό σημαίνει, ότι αν “σκάσουν” τα δάνεια που κρατούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, παραδείγματος χάριν λόγω ενός κουρέματος της Ελλάδος και η χιονοστιβάδα πάρει και την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ιταλία, τότε θα πρέπει το βάρος για τις συμφωνίες ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης (CDS) που πούλησαν οι BAC, JPM  και άλλοι, να το σηκώσουν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο, που ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Timothy Geithner, έχει έρθει στην Ευρώπη, όπου ικετεύει τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ να φτιάξουν όσο το δυνατόν συντομότερα ένα τεράστιο πακέτο διάσωσης για τις τράπεζες που μελλοντικά θα πτωχεύσουν. Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του είναι, ότι άν οι τράπεζες της Ευρωζώνης ρίξουν φαλιμέντο, αυτό θα συμπαρασύρει και τις μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν πουλήσει στους Ευρωπαίους σαν τρελές Credit Default Swaps  (CDS), για τα οποία θα πρέπει να πληρώσει ο Αμερικανός φορολογούμενος.

Τότε θα είναι τρισεκατομμύρια εγγυήσεων ληξιπρόθεσμα, τα οποία θα είναι αδύνατο να πληρώσει το αμερικανικό Δημόσιο, πολιτικά μια καταστροφή. Αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση θα είναι η μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο Bernanke θα ήταν εντελώς τρελός, αν το επέτρεπε. Όμως όπως και νάχει το πράγμα, το Αρμαγεδδών του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι μπροστά στην πόρτα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, βρίσκονται σε κυκλοφορία συνολικά παράγωγα του αστρονομικού ποσού των 600 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, ένα οικονομικό όπλο μαζικής καταστροφής που βρίσκεται στα πρόθυρα της έκρηξης.

Και για να δείξουμε σε ποιά άσχημη κατάσταση βρίσκεται και η Γερμανία: Σύμφωνα με το Reuters  το Πρακτορείο Οικονομικών (Finanzagentur) δεν ήταν την Τετάρτη σε θέση να πουλήσει όλα τα ομόλογά της. Η δημοπρασία ομολόγων διαρκείας 10 ετών δεν ήταν ικανοποιητική. Διετίθεντο Ευροομόλογα 5 δισεκατομμυρίων ευρω, οι επενδυτές όμως έδωσαν κατα τις προσφορές μόνο 4.55 δισεκατομμύρια ερώ. Αυτό δεν είναι καλό σημάδι, αν γερμανικά ομόλογα δεν θεωρούνται τόσο ελκυστικά και δεν πουλιούνται τοσο εύκολα όπως πριν. Είναι η δεύτερη εβδομάδα με αδύναμη ζήτηση γερμανικών χρεών, διότι και την περασμένη εβδομάδα οι πωλήσεις των ομολόγων με 30 ετών διάρκεια δεν ικανοποίησαν.

Ναι, η Γερμανία πρέπει να κατέβει απ’ το υψηλό άλογο που κάθεται, διότι δεν μπορεί πλέον να χρηματοδοτήσει την οικονομία του χρέους της τόσο εύκολα. Τι θα συμβεί, αν το Βερολίνο αναλάβει και το χρέος των άλλων χωρών της ΕΕ που καταρρέουν, για να διατηρεί το ευρώ και τις τράπεζες πάση θυσία εν ζωή; Τότε θα εισαχθούν, ακριβώς όπως και στις άλλες χώρες, τις οποίες τώρα κοιτάζει αφ’ υψηλού, τα ίδια «μέτρα λιτότητας», μισθολογικές περικοπές, απολύσεις και αυξήσεις φόρων, για να μπορεί το κράτος να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς τους οφειλέτες του. 

Γι’ αυτό: Εξακολουθείστε να κλαθεστε μπροστά στο χαζοκούτι σας και να πιστεύετε, ότι αυτό σας λέει, ενώ ο κόσμος ελέγχεται από εκείνους που εσείς δεν βλέπετε.

Προσθήκη: Το ελάχιστο που θα έπρεπε να ζητήσουμε, είναι η επαναφορά ενός αυστηρού διαχωρισμού μεταξύ επενδυτικών και λιανικών- (Retail-) τραπεζών. Τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ είχαν το 1933 πάρει το μάθημά τους απο την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και ψήφισαν την Glass-Steagall Act, ένα νόμο, που λειτούργησε κάλλιστα για δεκαετίες. Μόνο ύστερα από την κατάργηση της το 1999, ύστερα απο τις ασφυκτικές πιέσεις της Wall Street, άρχισαν οι τυράπεζες να παίζουν το καζίνο τους.

Έτσι οι τράπεζες έγιναν «too big to fail” και οι φορολογούμενοι αναγκάστηκαν να τις  σώζουν, διότι αλλιώς θα χρεοκοπούσε λαι το λεγόμενο «συστημικά σημαντικό» μέρος της οικονομίας. Ένας καθαρός διαχωρισμός θα απέτρεπε κάτι τέτοιο και εκεί πρέπει να επιστρέψουμε. Εάν οι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις “κάνουν λάθος”, τότε δεν θα συμπαρασύρουν όλα μαζίτους. Δεν μπορούμε να μιλάμε συνεχώς για μια οικονομία της αγοράς, αλλά να σηκώνουμε σαν κοινωνία το βάρος σε περίπτωση αποτυχίας και εσφαλμένων υπολογισμών των σπεκουλαδόρων που μας εκβιάζουν.

Η μέγιστη αξίωσή μας θα έπρεπε να είναι, να αναθέσουμε την δημιουργία χρήματος και πάλι στον Κυρίαρχο και να διαλυθούν οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες. Είναι εντελώς απαράδεκτο, το κράτος να δανείζεται χρήματα από ένα ιδιωτικό ίδρυμα και να πληρώνει γι’ αυτό τόκους. Ο ισχυρισμός, ότι οι κεντρικές τράπεζες είναι ανεξάρτητες και μόνο έτσι μπορεί να εγγυηθεί η νομισματική σταθερότητα, είναι ένα ψέμα. Από την ίδρυση της Fed το 1913 το δολάριο έχει χάσει πάνω από 90 τοις εκατό της αγοραστικής του δύναμης. Και για όλα τα άλλα νομίσματα ισχύει ακριβώς το ίδιο.

Οι κεντρικές τράπεζες κάνουν οτιδήποτε άλλο, εκτός απο το πρωταρχικό καθήκον τους, να προστατεύουν την αξία του χρήματος. Στην πραγματικότητα η αποστολή τους είναι να προωθούν το χρήμα από κάτω προς τα επάνω, να φτωχαίνουν τις μάζες και να κάνουν τις ελίτ ακόμη πιο πλούσιες. Γι’αυτό το σλόγκαν των ακτιβιστών της Occupy Wall Street είναι, εμείς είμαστε το 99% και το 1% είναι ο εχθρός μας. Η δύναμη των κεντρικών τραπεζών πάνω σε χώρες και ως εκ τούτου πάνω στη ζωή μας, πρέπει να σπάσει.

Πηγή: Freeman, “Das Armageddon des globalen Finanzsystems”
http://alles-schallundrauch.blogspot.com/2011/10/das-armageddon-des-gobalen.html
Τρίτη, 18 Οκτωβρίου 2011

Και μία είδηση επι του θέματος απο την Finmancial Times Deutschland: “Frankreich erpresst Deutschland mit Rettungsschirm” (Η Γαλλία εκβιάζει την Γερμανία στο θέμα πακέτο διάσωσης)

Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης

Μια μίνι-σύνοδος ηγετικών στελέχών της Ευρωπαικής Ένωσης, που συγκλήθηκε εκτάκτως την Τετάρτη το απόγευμα (19.10.2011) στην Φρανκφούρτη, προσπάθησε να δώσει κάποιες λύσεις σε εκκρεμή ζητήματα της Ευρώ-Διάσωσης. Λίγο πρίν η Γαλλία έθεσε και πάλι την πρόταση στο τραπέζι το θέμα της απεριόριστης πρόσβασης του ταμείου διάσωσης EFSF στις πιστώσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Η Γερμανία απορρίπτει αυτή την ιδέα.

Στην συνάντηση στην Παλιά Όπερα της Φρανκφούρτης, και ενώ δίπλα γινόταν ένα αποχαιρετιστήριο γεύμα για τον επικεφαλής της ΕΚΤ, Jean-Claude Trichet, έλαβαν μέρος εκτός απο την Ομοσπονδιακή Καγκελάριο, Angela Merkel, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ο διάδοχος του Τρισέ, Mario Draghi, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ, Herman Van Rompuy, ο Πρόεδρος της Επιτροπής, Jose Manuel Barroso, ο επικεφαλής της Ευρωομάδας, Jean-Claude Juncker, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde, ο ομοσπονδιακή υπουργός Οικονομικών, Wolfgang Schäuble, και ο Γάλλος ομόλογός του Φρανσουά BAROIN.

Η Γαλλία παραμένει στην άποψή της, ότι η “άδεια για την τράπεζα EFSF θα ήταν σαφώς η καλύτερη λύση.” Αυτό σημαίνει, ότι η EFSF θα αγοράζει κρατικά ομόλογα από τα κράτη που βρίσκονται σε κρίση και στη συνέχεια θα τα καταθέτει στην ΕΚΤ. Με τα χρήματα που θα παίρνει, θα μπορεί να αγοράζει περισσότερα ομόλογα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση το απορρίπτει, διότι θα πρόκειται για μια κρατική χρηματοδότηση που απαγόρευται απο τις συνθήκες της Ευρωπασϊκής Ένωσης. Η ΕΚΤ είναι της ίδιας γνώμης και μπλοκάρει τέτοιες προσπάθειες για την αύξηση του Ταμείου για πάνω από ένα χρόνο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βλέπει επίσης νομικά προβλήματα.

FTD 19.10.2011 

---

Rubrik: Wirtschaft/Οικονομια 
20.10.11 – von Freeman

http://www.berlin-athen.eu