Ο Τζίμ Λόντος σήκωσε στους ώμους του την Ελλάδα και οι Έλληνες ξέχασαν την χρεοκοπία!
Νίκησε σε αγώνα γοήτρου τον αήττητο ρώσο παλαιστή Κβαριάνιν, την ώρα που ο Βενιζέλος ανακοίνωνε την πτώχευση
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Το καλοκαίρι του 1932, πάνω από 75 000 θεατές, όχι μόνο από την Αθήνα, αλλά απ’ όλη την Ελλάδα, συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο, για να παρακολουθήσουν έναν κρίσιμο αγώνα ελευθέρας πάλης. Ο 35χρονος Τζίμ Λόντος ( Χρήστος Θεοφίλου το πραγματικό του όνομα) από το Κουτσοπόδι Αργους, που δόξασε την Ελλάδα στο εξωτερικό κι έγινε θρύλος, θα αναμετριόταν με τον αήττητο γιγαντόσωμο ρώσο παλαιστή τον… οστεοθραύστη Κόλα Κβαριάνιν.
Για τη μικρή, τότε, Ελλάδα, που ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοίνωσε τη χρεοκοπία της χώρας και γενικές απεργίες παρέλυαν τα πάντα, με τους Έλληνες λόγω της οικονομική κρίσης να έχουν σκυμμένο το κεφάλι, ήταν ένας αγώνας γοήτρου. ΄Ετσι το έβλεπαν όλοι, γι αυτό και το υπουργείο συγκοινωνιών για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος, έβαλε έκτακτα δρομολόγια τραίνων κυρίως από την Αργολίδα.
Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Στην αρχή φάνηκε να υπερέχει ο ρώσος αλλά ο ΄Ελλην, με τις ιαχές του κόσμου, εφάρμοσε το αεροπλανικό κόλπο, μιας δικής του εμπνεύσεως τεχνικής. Τον σήκωσε, έκανε δυο στροφές και τον κτύπησε μετά στα έδαφος σαν χταπόδι! Αυτό ήταν! Μονομιάς εκείνο το τεράστιο πλήθος με τις ζητωκραυγές του ξέχασε και την χρεοκοπία και την οικονομική κρίση και άρχιζε να πανηγυρίζει. Την ευκαιρία δεν έχασε ο Βενιζέλος, που κάλεσε το νικητή στο γραφείο του για να τον συγχαρεί: « Είσαι άξιον τέκνον της Ελλάδος!» του είπε και πρόσθεσε « καλά που έχουμε κι εσένα που αναπτερώνεις το ηθικό των Ελλήνων σε δίσεκτους χρόνους…»
Ο Τζίμ Λόντος, 13ο και τελευταίο παιδί της οικογένειας Θεοφίλου, γεννήθηκε στο Κουτσοπόδι Άργους το 1897. Δόξασε την Ελλάδα, κυρίως στην Αμερική, όπου όλοι μιλούσαν για τον Έλληνα Ηρακλή, την ελληνική θύελλα που κατέβαλε τους ήρωες του αμερικανικού ρινγκ Στέκερ, Σίκατ, Ζμπίνσκο, Σόνεμπεργκ, Στάνισλαβ και τον στραγγαλιστή Λιούϊς. Στα 14 του χρόνια, ο Χρήστος ήρθε στην Αθήνα για να απασχολείται στο κλωστοϋφαντουργείο που είχαν ιδρύσει τα μεγαλύτερα αδέλφια του, στην οδό Ηφαίστου στο Μοναστηράκι, ανάμεσα στα παλαιοπωλεία. έδειρε τον αρχιεργάτη και οι γονείς του τον έστειλαν στην Αμερική, δίπλα σ’ άλλο αδελφό του, για να προκόψει. Εκεί, αμερικανοί μάνατζερ τον ανακάλυψαν τυχαία όταν δοκίμαζε την τύχη του σ’ ένα παιγνίδι σε μια λίμνη, όπου ο ένας προσπαθούσε πάνω σε μία σχεδία να πετάξει τον άλλο κάτω.
Ο Χρήστος άρπαξε τον αντίπαλο, τον σήκωσε και με μια στροφή τον πέταξε στα νερά. Υπέγραψε αμέσως συμβόλαιο σε τοπικό σύλλογο και όταν πέρασε τα 20, υπέγραψε αλλού και άρχισε να δίνει αγώνες ελεύθερης πάλης. Μέσα σε λίγο καιρό έγινε γνωστός σ’ όλη την περιοχή ως ο Golden Greek! Παρότι ήταν μόλις 1,75 μ. και δεν ζύγιζε πάνω από 90 κιλά, διέπρεπε στα βαρέα βάρη. «Έχει», έγραφε ο Τύπος « φοβερή δύναμη, κυκλώπειο στήθος, ηράκλειους μηρούς και σβελτάδα αιλουροειδούς». Έδωσε πολλούς αγώνες με μεγαθήρια και τους κέρδισε όλους με το αεροπλανικό κόλπο του, όπως κέρδιζε και το χρήμα… Όταν αποσύρθηκε νυμφεύθηκε την όμορφη αμερικανογερμανίδα Αύρα Ρότσγουάϊτ και απέκτησαν τρείς κόρες…
Τα τελευταία χρόνια του τα πέρασε στο ράντζο του στην Καλιφόρνια, αφιερώνοντας τα στις φιλανθρωπίες και πρόσφερε μεγάλα χρηματικά ποσά για τα ορφανά ελληνόπουλα του πολέμου. Πέθανε ξεχασμένος στις 19-8-1975, όπως συμβαίνει με όλους εκείνους, που τίμησαν και σήκωσαν ψηλά την Ελλάδα στο εξωτερικό...
Έγινε και ρεμπέτικο τραγούδι!
Ο νικηφόρος αγώνας του Τζίμ Λόντου στο Παναθηναϊκό Στάδιο εναντίον του Κόλα Κβαριάνιν, ενέπνευσε τον μεγάλο ρεμπέτη Μάρκο Βαμβακάρη, να γράψει τραγούδι σε ζεϊμπέκικο ρυθμό που έγινε μεγάλο σουξέ την εποχή εκείνη: «Πάρ’ την αιμοβορία σου, / και άντε στην πατρίδα σου, / αγαπητέ Κβαριάνι,/ που σ' έστειλε ο Λόντος μας/ σε μακρινό σεργιάνι. Να ήσουνα μονάχα εσύ, /κομμάτια πια να γίνει,/ μα όσοι ευρεθήκανε / την πάθανε κ' εκείνοι. Έτσι λοιπόν ο Λόντος μας,/ έγινε παλικάρι, /κι όλος ο κόσμος αγαπά, / του Άργους το καμάρι»
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Για τη μικρή, τότε, Ελλάδα, που ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοίνωσε τη χρεοκοπία της χώρας και γενικές απεργίες παρέλυαν τα πάντα, με τους Έλληνες λόγω της οικονομική κρίσης να έχουν σκυμμένο το κεφάλι, ήταν ένας αγώνας γοήτρου. ΄Ετσι το έβλεπαν όλοι, γι αυτό και το υπουργείο συγκοινωνιών για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος, έβαλε έκτακτα δρομολόγια τραίνων κυρίως από την Αργολίδα.
Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Στην αρχή φάνηκε να υπερέχει ο ρώσος αλλά ο ΄Ελλην, με τις ιαχές του κόσμου, εφάρμοσε το αεροπλανικό κόλπο, μιας δικής του εμπνεύσεως τεχνικής. Τον σήκωσε, έκανε δυο στροφές και τον κτύπησε μετά στα έδαφος σαν χταπόδι! Αυτό ήταν! Μονομιάς εκείνο το τεράστιο πλήθος με τις ζητωκραυγές του ξέχασε και την χρεοκοπία και την οικονομική κρίση και άρχιζε να πανηγυρίζει. Την ευκαιρία δεν έχασε ο Βενιζέλος, που κάλεσε το νικητή στο γραφείο του για να τον συγχαρεί: « Είσαι άξιον τέκνον της Ελλάδος!» του είπε και πρόσθεσε « καλά που έχουμε κι εσένα που αναπτερώνεις το ηθικό των Ελλήνων σε δίσεκτους χρόνους…»
Ο Τζίμ Λόντος, 13ο και τελευταίο παιδί της οικογένειας Θεοφίλου, γεννήθηκε στο Κουτσοπόδι Άργους το 1897. Δόξασε την Ελλάδα, κυρίως στην Αμερική, όπου όλοι μιλούσαν για τον Έλληνα Ηρακλή, την ελληνική θύελλα που κατέβαλε τους ήρωες του αμερικανικού ρινγκ Στέκερ, Σίκατ, Ζμπίνσκο, Σόνεμπεργκ, Στάνισλαβ και τον στραγγαλιστή Λιούϊς. Στα 14 του χρόνια, ο Χρήστος ήρθε στην Αθήνα για να απασχολείται στο κλωστοϋφαντουργείο που είχαν ιδρύσει τα μεγαλύτερα αδέλφια του, στην οδό Ηφαίστου στο Μοναστηράκι, ανάμεσα στα παλαιοπωλεία. έδειρε τον αρχιεργάτη και οι γονείς του τον έστειλαν στην Αμερική, δίπλα σ’ άλλο αδελφό του, για να προκόψει. Εκεί, αμερικανοί μάνατζερ τον ανακάλυψαν τυχαία όταν δοκίμαζε την τύχη του σ’ ένα παιγνίδι σε μια λίμνη, όπου ο ένας προσπαθούσε πάνω σε μία σχεδία να πετάξει τον άλλο κάτω.
Ο Χρήστος άρπαξε τον αντίπαλο, τον σήκωσε και με μια στροφή τον πέταξε στα νερά. Υπέγραψε αμέσως συμβόλαιο σε τοπικό σύλλογο και όταν πέρασε τα 20, υπέγραψε αλλού και άρχισε να δίνει αγώνες ελεύθερης πάλης. Μέσα σε λίγο καιρό έγινε γνωστός σ’ όλη την περιοχή ως ο Golden Greek! Παρότι ήταν μόλις 1,75 μ. και δεν ζύγιζε πάνω από 90 κιλά, διέπρεπε στα βαρέα βάρη. «Έχει», έγραφε ο Τύπος « φοβερή δύναμη, κυκλώπειο στήθος, ηράκλειους μηρούς και σβελτάδα αιλουροειδούς». Έδωσε πολλούς αγώνες με μεγαθήρια και τους κέρδισε όλους με το αεροπλανικό κόλπο του, όπως κέρδιζε και το χρήμα… Όταν αποσύρθηκε νυμφεύθηκε την όμορφη αμερικανογερμανίδα Αύρα Ρότσγουάϊτ και απέκτησαν τρείς κόρες…
Τα τελευταία χρόνια του τα πέρασε στο ράντζο του στην Καλιφόρνια, αφιερώνοντας τα στις φιλανθρωπίες και πρόσφερε μεγάλα χρηματικά ποσά για τα ορφανά ελληνόπουλα του πολέμου. Πέθανε ξεχασμένος στις 19-8-1975, όπως συμβαίνει με όλους εκείνους, που τίμησαν και σήκωσαν ψηλά την Ελλάδα στο εξωτερικό...
Έγινε και ρεμπέτικο τραγούδι!
Ο νικηφόρος αγώνας του Τζίμ Λόντου στο Παναθηναϊκό Στάδιο εναντίον του Κόλα Κβαριάνιν, ενέπνευσε τον μεγάλο ρεμπέτη Μάρκο Βαμβακάρη, να γράψει τραγούδι σε ζεϊμπέκικο ρυθμό που έγινε μεγάλο σουξέ την εποχή εκείνη: «Πάρ’ την αιμοβορία σου, / και άντε στην πατρίδα σου, / αγαπητέ Κβαριάνι,/ που σ' έστειλε ο Λόντος μας/ σε μακρινό σεργιάνι. Να ήσουνα μονάχα εσύ, /κομμάτια πια να γίνει,/ μα όσοι ευρεθήκανε / την πάθανε κ' εκείνοι. Έτσι λοιπόν ο Λόντος μας,/ έγινε παλικάρι, /κι όλος ο κόσμος αγαπά, / του Άργους το καμάρι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου