ΤΡΊΤΗ, 8 ΜΑΡΤΊΟΥ 2011
Το Βενιζελικό κίνημα του ’35 και το παρασκήνιο των εκτελέσεων
Κονδύλης: “Βγάλτε απόφαση εις θάνατον κι εγώ μετά θα τους δώσω μετά χάρη”
akontogiannidis@yahoo.gr
Το αποτυχόν βενιζελικό Κίνημα του ΄35, ακολούθησαν όπως ήταν φυσικό, οι δίκες των πρωταιτίων και των συμμετασχόντων.Οι αρχηγοί του Βενιζέλος και Πλαστήρας είχαν διαφύγει στη Γαλλία. Και πίσω η κυβέρνηση Τσαλδάρη - και για να ακριβολογήσουμε ο καταστείλας το Κίνημα ισχυρός ανήρ υπουργός των Στρατιωτικών,πρώην βενιζελικός στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης - έστησε τρείς μεγάλες δίκες.
Στην πρώτη δικάστηκαν οι αξιωματικοί που έλαβαν μέρος και δεν ήταν λίγοι. Ανάμεσά τους οι Σαράφης, Στεφανάκος, αδελφοί Τσιγάντε, με πρόεδρο του Στρατοδικείου τον στρατηγό Κων. Μπακόπουλο. Παραδόξως οι κατηγορούμενοι είχαν υποστηρικτές και δεξιούς παράγοντες, όπως οι Ιωάννης Ράλλης, Κων. Κοτζιάς, στρατηγοί, οι εφημερίδες “Πρωϊα” και “Βραδυνή” και έπεσαν στα μαλακά.
Η δεύτερη δίκη αφορούσε τους πολιτικούς, Βενιζέλο, Πλαστήρα (φυγόδικοι και οι δύο) Σοφούλη, Καφαντάρη, Γονατά Παπανδρέου, Παπαναστασίου, Ιασονίδη, Δ. Λαμπράκη (εκδότη) κ.α. Πρόεδρος του Στρατοδικείο ο ναύαρχος Αλέξ. Σακελαρίου. Ελάχιστοι από τους παρόντες στη δίκη καταδικάσθηκαν σε μικρές ποινές, οι άλλοι αθωώθηκαν. Ερήμην εις θάνατον οι Βενιζέλος, Πλαστήρας, Κούνδουρος, και Τζανακάκης. Ποινές για τον τύπο και ανεκτέλεστες.
Εκείνος όμως που αθώωσε με την κατάθεσή του τους πολιτικούς, ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς. “το Στρατοδικείο, είπε, δεν είναι πραγματικό δικαστήριο αλλά δικαστική επιτροπή εξαρτώμενη απο την εκτελεστική εξουσία.Οι στρατοδίκες δεν είναι δικαστές αλλά αντίδικοι των κατηγορουμένων και η δίκη δεν είναι δίκη, αλλά δίκη σκοπιμότητος και δεν αποβλέπει στην απονομή πραγματικής δικαιοσύνης”.
Στην τρίτη δίκη ( πρόεδρος ο πτέραρχος Ρέππας), κάθισαν στο εδώλιο απόστρατοι, μέλη της «Δημοκρατικής Αμύνης» ανάμεσά τους οι στρατηγοί Παπούλας και Κοιμήσης, που καταδικάστηκαν εις θάνατον! Σκληρή απόφαση.
Ο πρωθυπουργός Τσαλδάρης φαινόταν ικανοποιημένος απο τις μικρές ποινές στους αξιωματικούς και την αθώωση των πολιτικών και πίστευε πως οι θανατικές ποινές θα αναστέλοντο. Το ίδιο πίστευε και ο Ρέππας και αγωνιζόταν να τις αποτρέψει. Τι γινόταν όμως στο παρασκήνιο ;
Λίγο πριν πεθάνει ο παλαίμαχος συνάδελφός μου στην «Ακρόπολι» Δημήτρης Δεβετζής, που παρακολούθησε την δίκη, με φώναξε στο σπίτι του στην Φιλοθέη και μου αποκάλυψε ένα φάκελο με τίτλο “ Σημειώσεις δημοσιογράφου» με το τι είχε συμβεί. Ιδού τι έγραφε” :
“Γύρω στο 1950, με μία ομάδα συναδέλφων ετυχε να γνωρισθούμε με τον πρόεδρο του Στρατοδικείου Ρέππα. Η γνωριμία έγινε μέσω ενός διευθυντού του υπουργείου Βιομηχανίας, του Μάνου Βιδάλη, σε μια ταβερνούλα. Ο Βιδάλης που είχε στενό δεσμό με τον Ρέππα, μου είπε οτι ο στρατηγός είχε βάρος στην ψυχή του την εκτέλεση των δύο στρατηγών και οτι δεν είχε σκοπό να βγάλει σε θάνατο απόφαση. Το ότι ο γιός του σκοτώθηκε στο κίνημα του Ναυτικού στην Αλεξάνδρια απο ελληνική σφαίρα, το συσχέτιζε με την εκτέλεση των στρατηγών. Οπως μου είχε πεί ο Βιδάλης, ο Κονδύλης είχε ζητήσει απο τον Ρέππα να βγάλει απόφαση σε θανατο για να του δώσει την ευκαιρία να απονείμει χάρη. Ο Ρέππας έπεσε στην παγίδα που του έστησε ο Κονδύλης και πήρε το βάρος της εκτελέσεως. Γι αυτό και εκινείτο συνέχεια για την ματαίωση της εκτελέσεως.Κατά σύμπτωση είχα γνωρίσει και τον Παπούλα και τον Κοιμήση. Ο Παπούλας ερχόταν σχεδόν κάθε βράδυ στα γραφεία του “ Ημερήσιου Τύπου” του Ιωάννη Πασσά. Τον Κοιμήση τον είχα γνωρίσει οταν ήταν διοικητής στη Σχολή των Ευελπίδων”.
Οι δύο στρατηγοί εκτελέσθηκαν Μεγάλη Τετάρτη !…Ο Ρέππας έφερε βαρέως την εκτέλεση. Οπως και ο Τσαλδάρης, που συγκλονισμένος από την εκτέλεση των δύο στρατηγών και του ιλάρχου Βολάνη που καταδικάσθηκε απο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης, ανίσχυρος μπροστά στον πανίσχυρο Κονδύλη, αποσύρθηκε για μερικές μέρες στο σπίτι του στη Γλυφάδα.
1933: Αποτυγχάνει, μετά την άρνηση στήριξης από τον Ελ. Βενιζέλο, στρατιωτικό πραξικόπημα του στρατηγού Νικ. Πλαστήρα για να καταλάβει την εξουσία, προκειμένου να αποτρέψει τον σχηματισμό κυβερνήσεως από τον νικητή των εκλογών Παν. Τσαλδάρη.
Η εκφώνηση της απόφασης του Στρατοδικείου. Κάτω ο Δ. Δεβετζής, και στη μέση οι Γ.Φτέρης και Αχ. Μαμάκης
Του Τάσου κ. Κοντογιαννίδηakontogiannidis@yahoo.gr
Το αποτυχόν βενιζελικό Κίνημα του ΄35, ακολούθησαν όπως ήταν φυσικό, οι δίκες των πρωταιτίων και των συμμετασχόντων.Οι αρχηγοί του Βενιζέλος και Πλαστήρας είχαν διαφύγει στη Γαλλία. Και πίσω η κυβέρνηση Τσαλδάρη - και για να ακριβολογήσουμε ο καταστείλας το Κίνημα ισχυρός ανήρ υπουργός των Στρατιωτικών,πρώην βενιζελικός στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης - έστησε τρείς μεγάλες δίκες.
Στην πρώτη δικάστηκαν οι αξιωματικοί που έλαβαν μέρος και δεν ήταν λίγοι. Ανάμεσά τους οι Σαράφης, Στεφανάκος, αδελφοί Τσιγάντε, με πρόεδρο του Στρατοδικείου τον στρατηγό Κων. Μπακόπουλο. Παραδόξως οι κατηγορούμενοι είχαν υποστηρικτές και δεξιούς παράγοντες, όπως οι Ιωάννης Ράλλης, Κων. Κοτζιάς, στρατηγοί, οι εφημερίδες “Πρωϊα” και “Βραδυνή” και έπεσαν στα μαλακά.
Η δεύτερη δίκη αφορούσε τους πολιτικούς, Βενιζέλο, Πλαστήρα (φυγόδικοι και οι δύο) Σοφούλη, Καφαντάρη, Γονατά Παπανδρέου, Παπαναστασίου, Ιασονίδη, Δ. Λαμπράκη (εκδότη) κ.α. Πρόεδρος του Στρατοδικείο ο ναύαρχος Αλέξ. Σακελαρίου. Ελάχιστοι από τους παρόντες στη δίκη καταδικάσθηκαν σε μικρές ποινές, οι άλλοι αθωώθηκαν. Ερήμην εις θάνατον οι Βενιζέλος, Πλαστήρας, Κούνδουρος, και Τζανακάκης. Ποινές για τον τύπο και ανεκτέλεστες.
Εκείνος όμως που αθώωσε με την κατάθεσή του τους πολιτικούς, ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς. “το Στρατοδικείο, είπε, δεν είναι πραγματικό δικαστήριο αλλά δικαστική επιτροπή εξαρτώμενη απο την εκτελεστική εξουσία.Οι στρατοδίκες δεν είναι δικαστές αλλά αντίδικοι των κατηγορουμένων και η δίκη δεν είναι δίκη, αλλά δίκη σκοπιμότητος και δεν αποβλέπει στην απονομή πραγματικής δικαιοσύνης”.
Στην τρίτη δίκη ( πρόεδρος ο πτέραρχος Ρέππας), κάθισαν στο εδώλιο απόστρατοι, μέλη της «Δημοκρατικής Αμύνης» ανάμεσά τους οι στρατηγοί Παπούλας και Κοιμήσης, που καταδικάστηκαν εις θάνατον! Σκληρή απόφαση.
Ο πρωθυπουργός Τσαλδάρης φαινόταν ικανοποιημένος απο τις μικρές ποινές στους αξιωματικούς και την αθώωση των πολιτικών και πίστευε πως οι θανατικές ποινές θα αναστέλοντο. Το ίδιο πίστευε και ο Ρέππας και αγωνιζόταν να τις αποτρέψει. Τι γινόταν όμως στο παρασκήνιο ;
Λίγο πριν πεθάνει ο παλαίμαχος συνάδελφός μου στην «Ακρόπολι» Δημήτρης Δεβετζής, που παρακολούθησε την δίκη, με φώναξε στο σπίτι του στην Φιλοθέη και μου αποκάλυψε ένα φάκελο με τίτλο “ Σημειώσεις δημοσιογράφου» με το τι είχε συμβεί. Ιδού τι έγραφε” :
“Γύρω στο 1950, με μία ομάδα συναδέλφων ετυχε να γνωρισθούμε με τον πρόεδρο του Στρατοδικείου Ρέππα. Η γνωριμία έγινε μέσω ενός διευθυντού του υπουργείου Βιομηχανίας, του Μάνου Βιδάλη, σε μια ταβερνούλα. Ο Βιδάλης που είχε στενό δεσμό με τον Ρέππα, μου είπε οτι ο στρατηγός είχε βάρος στην ψυχή του την εκτέλεση των δύο στρατηγών και οτι δεν είχε σκοπό να βγάλει σε θάνατο απόφαση. Το ότι ο γιός του σκοτώθηκε στο κίνημα του Ναυτικού στην Αλεξάνδρια απο ελληνική σφαίρα, το συσχέτιζε με την εκτέλεση των στρατηγών. Οπως μου είχε πεί ο Βιδάλης, ο Κονδύλης είχε ζητήσει απο τον Ρέππα να βγάλει απόφαση σε θανατο για να του δώσει την ευκαιρία να απονείμει χάρη. Ο Ρέππας έπεσε στην παγίδα που του έστησε ο Κονδύλης και πήρε το βάρος της εκτελέσεως. Γι αυτό και εκινείτο συνέχεια για την ματαίωση της εκτελέσεως.Κατά σύμπτωση είχα γνωρίσει και τον Παπούλα και τον Κοιμήση. Ο Παπούλας ερχόταν σχεδόν κάθε βράδυ στα γραφεία του “ Ημερήσιου Τύπου” του Ιωάννη Πασσά. Τον Κοιμήση τον είχα γνωρίσει οταν ήταν διοικητής στη Σχολή των Ευελπίδων”.
Οι δύο στρατηγοί εκτελέσθηκαν Μεγάλη Τετάρτη !…Ο Ρέππας έφερε βαρέως την εκτέλεση. Οπως και ο Τσαλδάρης, που συγκλονισμένος από την εκτέλεση των δύο στρατηγών και του ιλάρχου Βολάνη που καταδικάσθηκε απο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης, ανίσχυρος μπροστά στον πανίσχυρο Κονδύλη, αποσύρθηκε για μερικές μέρες στο σπίτι του στη Γλυφάδα.
1933: Αποτυγχάνει, μετά την άρνηση στήριξης από τον Ελ. Βενιζέλο, στρατιωτικό πραξικόπημα του στρατηγού Νικ. Πλαστήρα για να καταλάβει την εξουσία, προκειμένου να αποτρέψει τον σχηματισμό κυβερνήσεως από τον νικητή των εκλογών Παν. Τσαλδάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου